Alle inzendingen over Egoloos

Herkenning van gekiemd zaad uit een vroeg begin, het proeven van de lichte zeden van de huid en van haar, daar nog alles tussenin, de erfenis van de mij nog onbekende Goden uit een terracotta oerinstinct, laat zich voorspelbaarheid verraden gekroond een eindeloze stoet der doden, als kroontjespen gedoopt in zwarte inkt, het avondrood de…

Wat dichters nog te zeggen hebben heersen in de rust reflecties in het interludium van hun egoloos bewustzijn daar liegen ze hun waarheid in precisie van de werkelijkheid…

Ergens in de schaduw van het Al Vertoeft het amoregoloze Niets Ontsnapt aan het moment dat nimf Pandora Haar brainbox opent en bloemgodin Flora Het firmament bestrijkt met asterisken in nucleo sterren planetoïden Egoloos doorschijnend als het Iets Dat voor het mensdom achterblijft als Hoop Op de verlossing in hun Wederdoop…

Met dank aan Bontje voor zijn snelsonnet Hij heeft noch Poetin noch zijn mensenbroeder Baudet ditmaal in 't zonnetje gezet Terecht, het is de dag van onze Moeder Het leed van dit gemis laat hij verzachten In plaats van mij heeft hij Mei in gedachten ________________________________ EGOLOOS Al zijn we 't "Ik"-tijdperk allang voorbij…

Dat legers van microben, ons egoloos beschermen. Wie vloeit? Wie ademt? Wie wisselt? Wie beschermt wie? Dat we denken dat 'ego' bestaat, en dat ik anders ben dan 'jij'. Dat onze leeftijd eindig is, en in voltooid verleden tijd, naar onze toekomst stroomt. Wie denkt? Wie weet zeker?…

Uit aarde, water, ether, en beweging, vuur alle elementen uit de natuur die ons voeden, hoeden en in diepte broeden die zomaar zijn, zo naamloos, egoloos en argeloos zoals de geur van een rode roos niets eisend of bewijzend het is er alles voor ons hele wezen om ons te vervolmaken tot koning, groot, of wat dat ook mag heten, wezen.…

Egoloos doet zij haar werk, ingenieus. Ze geeft zoals de vogel krijgt, zoals de boom zomaar z’n blaad'ren. Ze geeft me rust, en maakt me blij, ‘k zie haar mij omgeven, mij doordringen, ze is mijn wezen. Hoe mijn leven reilt en zeilt, wat zou ik hoeven vrezen.…

Het lichaam is vertrokken, egoloos als Pegasus die haar genade brengt gevleugeld zijn zijn flanken vederlicht zijn vlucht gaat hemelwaarts, in rechte lijn en buigt alras in oostelijke richting zo ver als boven hoog de sterren staan hun licht werpt zilver over zwarte zeeën en krim die onder heerszucht is bezweken ver boven kaukasus…

kind en roe, een zak en gard Maar plots werd hier mijn geest bouleversé Omvergekegeld, overmand door slaap Knock out, ver van de wereld en de kaart Vermoeidheid haalt de angel uit de vaart Daar is geen twijfel noch een var voor nodig En ook een persmoment is overbodig 't Onderbewustzijn was volop aanwezig, En mijn bewustzijn egoloos…