Alle inzendingen over Emily

hij pakt het kleinste boek de mooiste van Emily hé Emilia! de naam van zijn moeder hij weet niet wat de mooiste van Emily zijn het zijn gedichten korter dan een verhaal mooi!…

je kijkt wel naar me, maar je ziet niets je luistert wel naar me, maar je hoort niets je raakt me wel aan, maar je voelt niets wanneer zijn wij, zo van elkaar vervreemd, dat het pijn doet?…

waarom zou ik meteen springen, en jij eeuwig peinzen waarom zou ik diep nadenken, en jij enkel grijnzen waarom zou ik hopen, terwijl jij het antwoord al weet waarom zal ik eeuwig onthouden, wat jij allang niet meer weet…

het rare is dat, wat jij ook zou doen, ik het nooit raar zou vinden. altijd, bij alles wat jij zegt, zal ik daverend applaudisseren hoe erg ook, jouw vergissingen zijn, mijn oordeel zal relativeren. want de fout, jou lief te hebben, overtreft alles.…

ik staar in het donker zo licht en mijn ogen zoeken jouw gezicht ik ben bang bang het te vergeten ik sta hier als je wilt laat me weten want nooit was er iets zo grauw als een sterrenhemel zonder jou…

Houden van is anders dan anders dan alles ooit gevoeld anders dan alles ooit geleerd anders dan liever niet geweten hoe liefde voelt? anders dan ooit bedoeld…

December in coronapandemie Omíkronvariantepidemie Christallen woordinflatie blasfemie M is de letterklank in Emily Maar wat doet M daar, 't is toch Emilie Met E van epsilon, epidemie? In Duitsland zeggen ze niet nooit maar nie En die premier van China is toch Xi?…

Net een maand terug je laten inslapen - grenzenloos en sprakenloos Hete tranen biggelen ... schattebout wees toch niet boos. Opnieuw zwerfkat uit asiel gehaald; onschuldig dankbaar Ratje Doetje vertederend aanhankelijk jong speels dus reeds verwend katje. Mellieke, vergeef me - kon je niet meer helpen, bloed niet te stelpen - Ziel gebroken…

De zusjes hebben menig hart gestolen en zelf ben ik tot tranen toe geroerd Hoe gaarne had ik met hen rond getoerd bedolven onder bosjes gladiolen M’n hele leven ben ik al een fan van Emily, Charlotte en van Anne…

van Heilig Moeten en Groot Verlangen afdalen naar Wilskracht en Strijd maar nee ook die kosten teveel energie wat rest is echt alleen wat is en stroomt en poëzie (met dank aan Emily Dickinson, gedichten nr. 536 + 569)…

ritmisch kloppend hart van 't geboren voorjaar omarmd door 't licht…

Koningin van Het solitaire vers - Dichtkunst in volle Eenzaamheid geschreven Die zo velen Ook na jouw Heengaan honderd Jaar en meer Nooit ging vervelen - Jij die je aan De hoop nauwelijks Durfde over te Te geven, wist dat De menselijke geest Verder dan het Uitspansel reikt Schreef dit vers Om de medemens Die in…

Ik dacht ik ben betoverd Was eerst een somber kind Ik las een vreemde schrijfster Het donker was gewild En of het nu ‘s nachts middag Was of midden op de dag Vanwege lichte gekte Deed ik, slapjes, geen verslag De bijen werden vlinders en De vlinders werden zwaan Zij pasten fier voor weinig gras En juist de wreedste leuzen Waarmee…

kruizemunt die nooit verdween En slechts mijn mand Eens denken, nee dat was het Zeker weten Ik zei geen woord, tenzij verzocht Dan nog klonk het bedroefd en mat Ik kon niet luidkeels leven Een hels lawaai vond ik gênant Hoewel het nog zover niet was Als ik bekenden hoorde gaan Had ik al menigmaal gedacht Hoe ik tersluiks ontslapen kon Emily…

Zij trok zich steeds meer terug Ging media vita Halfweg haar leven Slechts witte jurken dragen Zonderde zich verder af En schreef er in Haar korte leven 1800 bij elkaar Doch haar publiek Kreeg daar maar tien - een schijntje - Van te lezen Haar hele oeuvre kwam Een mensenleven later Boven water…

vraag niet waarom ik wegga de wind vraagt toch ook niet aan het gras waarom het niet op zijn plaats blijft denk niet dat je na een schipbreuk midden op zee land ziet afscheid is nacht dit is een verhaal stel dat het voelbaar wordt…

Dacht dat ik je goed Gepeild had, die Elke dag zo nadrukkelijk In mijn blikveld aanwezig Bent, overduidelijk bezig Mijn vertrouwen te winnen Tot ik het vandaag Aandurfde buiten mijn Gezichtsveld te kijken En zag dat jij nog Niet half de persoon Bent die jij zegt Te zijn…

eenzaamheid Geen contact – wat zij ook niet zocht In de ban van klank en woord – boetserend, polijstend, balancerend op het koord In de ban van Leven dat zij niet leiden kon maar door haar schrijven wel delen mocht In de ban van haar geraakt, onontkoombaar, onomkeerbaar – dichteres van het stille woord Ter ere van Emily…

Het hoofd dat Al maar door Blijft malen Aangestoken door Onrust en onzekerheid En druk bezig Blijft de mens In mij te verontrusten - En dan het hart! Dat voldoende heeft Aan vrede en verdraagzaamheid Van nu aan Tot in eeuwigheid…

Hoop is 't gevederd ding hoog in de ziel gezeten dat zingt een woordloos lied; 't wil van geen zwijgen weten, en in de storm gehoord ken 'k zoeter klanken niet.…

Wat het geheim is van het Zweeds succes Is hun midzomernachtzon 'femmely' Ze heten Utbjuda of Gladelig Lerflundra, Strimmig, Pappensbjörk, Nissöga Of Korsning, Vitlok, Skarpö en Torparö Ömsesidig, Spartansk, Upptyld, Plogfära Brunbär, Blecksjön, Lungön of Akerbär Maar nooit eens Esmeralda, Magdalena Ghislaine of Mylène, Emily Vroeg…

De wind begon ruw gras te wiegen Op dreigende en lage toon Wierp hij een angstbeeld naar de aarde Een waanvoorstelling in de lucht Blad haakte zich van bomen los En ijlde richting verderop Het stof schepte zichzelf op Strooide zich uit over de wegen De karren snelden door de straten De donder rolde en zwol aan Bliksem toonde een gele muil…

Geinspireerd door Emily Dickinson's gedicht: “Hope” is the thing with feathers - That perches in the soul - And sings the tune without the words - And never stops - at all - .....…

in de spiegel nog raamvensters leeft haar stem rond de kamer van eenzaamheid sinds ik Emily Dickinson haar naam mompel uit het vergeetboek binnenshuis mantel ik haar poëzie, haar verzen (als lieflijk juweel) bewonderswaardig om nooit te vergeten in de leeskamer van boeken in het heelal van poetry waarin jij mij weet te ontroeren…

in het onzichtbare valies draagt hij gehavend mens geheimen mee een masker bedekt in het licht van de dagen de ruïnes de duisternis vindt in het verborgene de doos van Pandora hermetisch gesloten in de doorwaakte nacht reist hij naar Emily vandaag las hij haar: 'Hoop' is het gevederd iets- Dat neerstrijkt in de ziel-…

hoe poëtisch mag ik zijn -zwartwit zware poorten open waardoor ik -kleuren zie godsnaam omturn in de natuur waarin grootsheid ligt verscholen zie dat Dickinson glimachend wenkt dat zij er ook zo overdacht en waarom ik haar citeerde in een vorm waar ik evenzo mijn eigen vrede vond…

Zij zag de lelies bloeien met kromme handen maar met een geest zo scherp wist zij hen te beschrijven als Gods wonder zonder dat geloof was haar bestaan leeg zij hoorde zijn violen zijn engelen koren alles wat zij beschreef kwam uit haar hart tot zij haar pen niet meer kon houden toen verloor de lelie haar blad en alles wat voor…

Hoe staan de zaken Emily, zo-zo?…

Weinig moeite kosste de roof veel geld zal het kosten maar de Kunsthal van Rotterdam staat nu op de wereldkaart! De kunstwereld gaat nu Rotterdam ontdekken. "ROTTERDAM, DAAR KOM JE DE WERELD TEGEN" dat is geen nachtmerrie dat is "een natte droom" voor iedere directeur van een museum.…

Charlot en Emily hadden een pseudoniem Hun meesterwerken maakten hun entree Hun jongste zus had eveneens portee Als vrouw te debuteren was een crime Als Ellis, Currer en ook Acton Bell Lukte het om hun werk te publiceren En ik, zelf dichter, glom daarom van trots Mij, predikant ook, tuchtigde God wel Brandell, mijn zoon, wilde ik zelf doceren…