Alle inzendingen over Günter Demnig

Gouda ligt bezaaid met de Stolpersteine van Gunter Demnig en de meesten heb ik wel gelezen. Veel jonge kinderen werden ook door de nazi's meegenomen naar de massamoordkampen en jij was daar ook bij, een lief en weerloos kind van twee, hoe wreed en demonisch, al waren de engelen dichtbij, ze konden het niet voorkomen.…

Waar mensen Hard vloekend Struikelen over De stenen die daar Door de kunstenaar Met oog voor het Verleden zorgvuldig Zijn neergelegd, juist Om het razende verleden Niet te vergeten, Gaat het amorfe leger Der onverstoorbaren verder - Ze kijken niet om, Met het verleden hebben ze Immers niks te maken…

u met een trema of, zo u wilt, een umlaut Günter verhaalt Freek…

Ik blijf Ik schrijf Genegenheid Eigengereid Al word ik honderd keer niet erkend Mooi toch, dat jij er bent !…

Wie denkt dat Gerrit Zalm alleen maar flippert Als nieuwe topman van de ABN Vergist zich in die kleine self made man Hoe vriendelijk hij ook met z'n ogen knippert; 'Wie niet terugstort kan vertrekken, hier en gunter ' ! Zegt Neerlands eerste nationale bonushunter.…

Wiens leven zich Grotendeels in het Verborgene afspeelt, En kans ziet verse Blaadjes te snoepen Die zorgvuldig waren Opgekweekt Laat balorig een Zilverspoor achter Op de begane grond: Ze zullen potdorie Weten dat ik hier Geweest ben…

Broederstrijd in een vervlogen tijd Aan beide zijden van de Oder-Neisze En tussen Über- en Nieder Germanen: De Discipline tegen Lange Manen Die Mannschaft, met Paul Breitner, Duitse hippie Der Kaiser, Vogts, Sepp Maier, Overath Der Bomber, Uwe Seeler Schwarzenbeck Der Uli, Günter Netzer en Grabowski Was dan wel trots,…

Günter Grass; 1927-2015 Echt furore na een tijd van kilte in die lange jaren gebeden zonder eind in schijnbare stilte Wakker schudden wilde hij de mensheid 'het kwaad is onderweg op weg naar hier en verder' een bericht dat niet verblijdt Waar!…

Verliefd.. Een hemels gevoel, Prettige kriebels, Fonkelende ogen, Een grote lach.. Verliefd... Prettige gedachten, iemand speciaal die op me wacht. Iemand die van mij het zelfde verwacht.. Verliefd.. Jouw lach doet me smelten, jij doet me zweven, je maakt me gelukkig, jij doet me vergeten Verliefd.. Wij, met z'n twee ik fluister je…

Gescheurd is de bast en uit de ruige stam sijpelt kleverig klam het sap van de berk; eens slank en rank wiegend, soepel en sterk reeds lang voordat ik ter wereld kwam. Even oud staat naast haar, nog stram en fier, zich traag krakend buigend bij harde wind de boom, die ik bewonderde als kind, een meer dan twintig meter hoge populier. Ze stonden…

Reeds schemert vaag het ochtendgloren als ik mijn schreden huiswaarts richt. Een nieuwe dag is weer geboren - vermoeidheid tekent mijn gezicht. Aarz’lend komt de natuur tot leven tussen het asfalt en ’t beton. De merels zingen: ''wacht nog even, nog even maar, dan komt de zon''. In deze prille ochtenduren draai ik m’n sleutel in het…

Ik lees altijd gretig netgedichten; heb zelf géén dichterlijke ader geërfd van moeder of van vader die mij dit werk zouden verlichten. Zend ik iets in dan moet ik vrezen dat ik ’t niveau weer niet bereik, zodat het dan uiteindelijk redactioneel wordt afgewezen. Terecht, want dit hier wordt gevuld door échte dichters met talenten - dus,…

(toen: geen computer, wél pen en papier…) Zou men mij vragen toe te lichten wat ik beoog met mijn gedichten, geschrijf, onhandig rijmgestamel – niet dat ik oud papier verzamel. ’t Is een uitlaatklep bij nood, bij schaarste ook van ’t ''geest’lijk brood''; bij spanning, pijn, bij tegenspoed put ik, door dit te doen, weer moed. '…

Ongemerkt, toch weer een poosje is het verbazend stil in mij en komt niet eventjes voorbij, zoals een duveltje uit een doosje, de door mij gewenste inspiratie. Erato en Terpsichore bezochten zelden mijn gedachten, hoewel zij steeds een glimpje brachten als aanzet voor een goed idee; en goed genoeg voor publicatie. Dus geen gedichten op…

Advent, tropisch warm, overhemd met korte mouwen… Zwetend met een Kerstboom sjouwen. In m’n hoofd alarm - Ongekend! Sneeuw, dwarrelend wit bracht ons toen de Kerstmissfeer… Vadertje winter, wanneer kom je weer? Verdrijf met kille pit m’n geeuw! Kerstmis, malse konijnenbout; waar blijft de échte kerstgedachte? Feest van ’t Licht -…

onzeker, beperkt door metrum en ritme begeef ik mij op het ijs, met als enige steun de stoel van mijn gevoel laveer ik, intuïtief en handig rakelings langs jambe en trachee, dactylus en anapest, doe ik wanhopig steeds mijn best; omzeil, al doende, hexameter - om amfibrachus niet te raken mis ik zo ook alexandrijn - waarom moet…

Ik ben een spook, een geest, een entiteit; kan, gelijk een sliertje rook op deze site m'n ei niet kwijt! Elk item kan ik opwaarderen, mijn cijfer wordt geregistreerd. Door naar ''alles'' terug te keren is mijn bezoek prompt genegeerd. Het overzicht laat me dan weten dat ik in feite niet besta, en hoe dat kan, Joost mag het weten.…

de poolkap ontdooit, door smeltend ijs rijst het peil in oceanen vermengd met zoute tranen; miljarden zijn het, bedroefd geplengd machteloos ervaar ik het verlies, en zelfs uit zuidelijke streken waait soms een kille bries tergend langzaam, we doen het rustig aan, helpen wij onze aarde uiteindelijk naar de maan…

Kijkend in de spiegel zie ik mijn gelaat diffuus en wazig zonder bril; een ochtendritueel vlak voor het scheren. Over mijn huid, ooit strak gespannen, glijden over rimpels tastend mijn vingers, die de weg voor het scherpe mes voor een lange haal in de juiste richting banen. Weer met zorg en netjes glad geschoren voel ik me altijd weer…

Jij was meestal streng, onbuigzaam hard, overtuigd van jouw gelijk. Jij strafte mij volgens jouw principes. Ik was vanaf mijn puberteit tegendraads, opstandig, vast overtuigd van mijn gelijk; ‘k vond jouw methodes hopeloos verouderd. In 34 jaar slechts heel sporadisch een vluchtig contact, zonder proberen nader tot elkaar te komen.…

De aarde schudt en beeft stuiptrekkend en schokkend over het land. Schrik en paniek krijgen de overhand bij een ieder die het heeft overleefd. Ontredderd zoekt men zijn liefste op plaatsen, die onherkenbaar zijn verminkt. De zee schuimt en stapelt zich als een muur van water, rolt met verpletterende kracht als tsunami aan land, overspoelt…

Als de dagen weer gaan lengen, de wolken minder tranen plengen, als de klok weer wordt verzet, dan staan de schaatsen weer in ’t vet. Mensen wees dan op je hoede; moeder krijgt de schoonmaakwoede, zeult dagenlang met emmers sop - ‘Spic and Span’ knapt alles op. Als moeder weer is uitgerust en vader haar hartstocht’lijk kust, terwijl de…

De mens is, als tussenstadium tijdens zijn bestaan, onderdeel van het geheel onsterfelijk. Hij was ooit sterrenstof, materie, element, zal vanaf dat moment vele stadia doorlopen. Zijn collectief geheugen, latent verbonden met het universum, vermoedt instinctief de werkelijke relatie met het grote geheel. De raakvlakken ervan openbaren…

Van nature ben ik open, soms zo lek als een mandje en lijk ik pas dichter als ik dicht. Alle moeite ten spijt begint hier het probleem. Compact als mul zand verliezen mijn woorden vluchtend hun zeggingskracht. Hierdoor ontmoedigd gooi ik, soms voortijdig, de handdoek in de ring en denk: een ieder zijn gave, zijn ding… ik beperk me…

Wanneer fysieke pijn voortdurend en dagelijks aan je knaagt, je alleen nog maar gromt en slechts zelden klaagt, dan weet je: dit zit niet alleen meer tussen de oren. Je denkt niets meer te kunnen doen, dat je vroeger fluitend nog deed. Wel kan je nog spontaan en met met een blij gevoel je liefde tonen en jouw emoties, zonder…

Geboren en de eerste twee decennia getogen als jonge oosterbuur, gevormd en als jong volwassen wijsneus het pad der liefde volgend alhier beland, verloofd, getrouwd en hier gevestigd; met nieuwe, jonge wortels, na 56 jaar stevig en blijvend goed verankerd. Verbaasd word ik tijdens elk bezoek aan mijn geboorteplek gewaar, dat de door mij…

Lang geleden, beloofden wij elkaar trouw, in voor- en tegenspoed. Er voor elkaar zijn, voor elkaar te mogen zorgen als een van ons het nodig heeft. Nu, ongemerkt en ruim een halve eeuw later nog steeds hetzelfde geluksgevoel. Eens wordt die gelofte, conform de wetten der natuur, door jou of mij niet langer meer vervuld. Dan volg…

“Kop op, mijn beste, zet je schouders eronder; je weet het: ‘willen is kunnen’ ”. ’t is makkelijk gezegd, we hoeven het zelf niet te doen maar het alleen maar te ‘kunnen willen’. Is onze inschatting juist, dat de ander, spontaan en mentaal het ook echt en oprecht ‘zou willen kunnen’? Dus gaan we mee op weg, houden voorlopig een oogje…

Voelend als een sprankelend opwellend kristalheldere bron, verlaten woorden en gevoelens quasi als vanzelf mijn brein. In plaats van door te stromen naar een doel, dat in gedachten werd verkozen tot mijn klankboord voor hetgeen ik wil verwoorden, verdampt de vermeende inspiratie. Krampachtig stapel ik mul zand waarin de bron spontaan…

Voor een peuter, die zich heeft bezeerd, leiden een aaiend gebaar over de pijnlijke plek én lieve woordjes tot minder pijn. Je bent op het juiste moment een wonderdoener, een tovenaar. Voor een persoon, met een intens verdriet, voelt jouw luisterend oor of het tonen van begrip als verzachtende balsem, of als troost. Je bent op het…