Alle inzendingen over Jan Kal

De Driekdag ging door Pinksteren niet door In Ruigoord had men echter wel de geest Jan Kal kreeg een trofee, er was een feest Hij glom, de muzenzoon, van oor tot oor Geheel terecht natuurlijk, die bekroning Ik noem hem voortaan de Sonnettenkoning…

Aangaande het noodlot in leven en werk van Jan Kal Wat wil het uiterst wonderlijk geval?…

decemberduister knoppen aan kale takken voorspellen lente © Jan Bontje 2005…

Daar stond geschreven: 'Jan, ik heb gemerkt dat je me aardig vindt. Ik vind jou niet aardig. Zwijg daar dus over, Marie-Jeanne.' De doffe dreun heeft twee jaar doorgewerkt.…

Dichten is fietsen op de Mont Ventoux, waar Tommy Simpson nog is overleden. Onder zo tragiese omstandigeden werd hier de wereldkampioen doodmoe. Op deze col zijn velen losgereden, eerste categorie, sindsdien tabu. Het ruikt naar dennengeur, Sunsilk Shampoo, die je wel nodig hebt, eenmaal beneden. Alles is onuitsprekelijk vermoeiend, de…

wanneer ik al mijn uren zou rangschikken naar de wijze van besteding, in rubrieken, die ik weer uit zou zetten in grafieken, beleefde ik geen leuke ogenblikken. laag kruipen is het karakteristieke van de studeerlijn, met zijn flauwe knikken, die bij tentamens als zaagtanden prikken, bij herexamens met de hoogste pieken. teneinde deze curve…

'Violen zijn de glans van een orkest,' zei dirigent Ed Spanjaard, en ik kleurde. Hoewel verguld dat hij mij waardig keurde, vind ik het notenbeeld een rohrschachtest. Maar naast me horend waar mijn blik naar speurde, wordt Verdi mij na één keer manifest. Tsjaikovski en Vivaldi volg ik best. Poulenc is lastiger. En dan Van Beurden!…

Vandaag schrijf ik mijn duizendste sonnet: ik kan het niet, en zal het ook niet kunnen, zo stelt het rariteitenkabinet dat 's lands subsidiegelden goed moet runnen. De literaire opperste sovjet verzocht ik mij een werkbeursje te gunnen. Ook dit jaar zei het Fondsbestuur weer 'Njet', omdat mijn werk zo afsteekt bij het hunne. Ik had er…

Waarom die hoofdpijn die mijn geest bezet? Opdat ik mij niet al te zeer verhef? Kwestie van kans, waarvan ik deze tref? Gevolg van welke oorzaak?, hamert het. De vraag die mij gedadeloos verplet is deze: heb ik wel voldoende lef om met een wereldbeeld en zelfbesef iedere dag weer op te staan uit bed? Het duizelt me, maar eens komt het terecht…

De wereld staat te schreeuwen voor de ramen, maar hoofdpijn wurgt mijn geest met zulke tangen dat ik niet eens behoorlijk kan ontvangen de indrukken die toch naar boven kwamen. Die stomme koppijn! Ik blijf zó verlangen dat het eens ophoudt, dat ik me moest schamen; maar àls die aanvallen een einde namen, zou ik het hoofd niet langer laten hangen…

Jij, tweedehandse koetjespoes, hè Tinus, voelde je met je voornaam wel vereerd, want wat heb jij als eerste gepresteerd? Het uit de kast gooien van Augustinus! En laat ik mijn papieren onbeheerd, maak jij van mijn gedichten serpentines. Moet ik ze dan maar leggen in vitrines, of is het dat je dít vers wél waardeert? Hou ik mijn hoofd tegen…

Mijn leeftijd is negenentwintig jaar. Vermenigvuldigd met een factor honderd kom ik op drie millennia. Verwonderd krimpt mijn historisch inzicht in elkaar. Ons godganse ideeënrepertoire ontstond in deze zucht, geen uitgezonderd. Wereldgeschiedenis? Ben je bedonderd: de laatste nieuwtjes van een roddelaar. Slechts honderd keer de tijd die…

'Tekening 1 is van de hele haai, die langs de grond leeft. Zie in dit verband zijn daarbij aangepaste vinnenstand: de stroomlijn van het roofdier is zeer fraai. Open de buik. Pas op, zijn huid is taai. Teken een schema van de binnenkant met alle namen bij elk ingewand. Doe het precies, niet in een handomdraai.' Geestdriftig snijdend ging…

hij leeft zijn dagen stuk voor stuk, losbladig, hij doet niet iets gerichts in een beroep, hij ziet geen toekomst, hoort niet bij een groep, heeft voor de dag van morgen niets voorradig. hij loopt maar wat te lopen langs de stoep. de meesten kijken langs hem, ongenadig. wel zijn eerwaarde zusters hem weldadig, en heilsoldaten, met het Woord…

De liefde is een stuk heerlijker als deze langskomt voor de tweede ronde. Wanneer je stevig staat op goede gronden, dan is de liefde veel begeerlijker. Want voor de tweede keer klinkt uit twee monden een liefdesliedje heel wat eerlijker. Je vindt het dan ook des te deerlijker dat liefde op de jeugd wordt afgezonden. De liefde is een stuk…

V. AAN JE VAST Schud appeltjes uit appelbomen neer en schud dan mij: mij schud je toch niet los. Ik haal mijn vingers door je zwarte dos, en hou je vaster dan een grizzlybeer. Verstop je in de hal: je bent de klos, verstop je in de keuken: ben ik weer. Ik grijp je en ik kus je zonder meer, niet los te rukken door het sterkste ros…

Hun zeggen Johan Cruijff wordt vijftig jaar, dus in principe is dat een gegeven, want net als bij het voetbal heb het leven dat dus de dingen volgen na mekaar. Je ken in wezen honderd worden, maar normaal gesproken wordt je nooit meer zeven. Op die soort basis is dus veel geschreven, want als je hier bent, ben je dus niet daar. Je moet je…

Gewassen kersen liggen niet erg lang zo kriskras door elkaar op 't glazen schaaltje. Ik pak er een bij 't steeltje, die een staaltje van hangen weergeeft met subliem gehang. Dan glipt hij door mijn lippen. Een ophaaltje, en los. Zo neemt mijn tong hem in de tang. Ik voel je, kersvers vruchtvlees, langs mijn wang en tandvlees schuiven; mijn…

Dit doen we nou eens lekker rustig aan. We krijgen van verliefdheid echt geen pijn. Er kan dan ook heel rustig aan gedaan. Dus niet te hard van stapel, poppedijn. Maak je geen zorgen over de termijn. We zullen immers met elkander gaan. Want dit wordt rozengeur en maneschijn. Daarover kan geen misverstand bestaan. We nemen alle haltes langs…

Een haardeskundige uit Japan breng redding voor de kalende man. Hij laat een paar cellen fors kweken en zwellen en bezaait uw sjofele schedelpan ...…

Nu slaat de naaktheid verder toe, Prins Harry deze maal, de kroonjuwelen wel bedekt, maar verder poedel kaal. Dit treft het Engels koningshuis met akelige blaam, prins Harry noemen ze nu Jan met de korte achternaam.…

Een propere dame in Goes Doet bleekwater in haar douche Het effect is banaal Ze wordt plaatselijk kaal Dat spul is niet voor de poes…

Kaal is de trend voor uw intieme delen Dus weg met al die nare bossen haar Maar dat is, blijkt nu, niet zonder gevaar Een SOA kan u zomaar parten spelen Pas op voor kleine sneetjes of een schram En samen scheren? Niet over één kam!…

vingertoppen tasten naar diepe barsten in de schors in dit onbetreden woud waar takken naar het zwerk wuiven of buigen naar oeroude geboortegrond waar het zachte kreunen van gehechte wortels zo hevig diep raken kan zo stil nog dit serene woud waar Thanatus met botte bijl het oude leven in de knop breken zal hoe leeg nu hoe kaal…

Een lege kamer We liggen verdwaasd, verbaasd te luisteren naar de liederen van de ekster. De vrieslucht in onze ogen Die niets meer vinden in de ander. Ons pril verleden is een doolhof Van wisselende beloftes Van pijnscheuten en samen reiken naar de vollere nacht. Elk vooruitzicht begraven we in de tuin Met het geduld van een opperhoofd…

als je haar verliest dan doet dat pijn je voelt je helemaal anders zonder haar te zijn steeds meer zónder haar je kan dat niet goed aan je voelt je een zonderling zo'n zonder-haar bestaan je krijgt hier en daar advies of een verwijzende hand je gelooft niet wat ze zeggen je zoekt het in de krant je hebt haar verloren dat knaagt aan…

er blijft niets meer over niet van mij of hoe, tot het einde toe, de werkelijkheid nadert in een schrijn van gebroken weerstand de dansers, ze dansen niet jij draait je om en ik kan slechts onthouden dat de klaver die je gaf in verloren momenten te zwaar beladen was strakgetrokken door het gewicht van eigen bloemlezing onschendbaar…

Ann kon er psychisch niet zo goed meer tegen, Ze vond dat kiezen altijd al gedoe: “Neem ik een pruik of neem ik een tattoo, Een kale kop heb ik ervan gekregen… Ik zat maar met mijn handen in mijn haar, Wat valt me zo’n biljartbal dan toch zwaar".…

De kale vergankelijkheid speelt niet langer de krullenjongen in de maatschappij. Want wie kaal is heeft boven hersens zitten; en voor een behendig speler behoren daar niet altijd de krullen bij.…

Een verweesde symbiose solitaire stammenwand arboraire samenleving waar wij wandelaars verpozen nochtans zijgt het hemelwater zijdemat en transparant…