Alle inzendingen over Maartje Paumen

Heerlijk dat Maartje Paumen er ondanks haar blessure toch bij kon zijn, al kregen ze hun tegenspeelsters bij de penalty shoots niet klein en was hun keepster iets te kien.…

Juist deze maand stop jij met presenteren Het Koninklijke Huis, de Eerste Kamer En ook de Tweede maakte jij voornamer Dus heeft het volk besloten jou te eren Geen journalist ter wereld evenaart je En dus heet deze maand van nu af “Maartje”…

Tineke van Heule, ons maartje, kan werken gelijk een paardje, kan melken, kan mesten, kan schuren gelijk de beste. Tineke van Heule, ons maartje, staat hoog in de gunst van mijn vaartje, en als moederke haar prijst dat mijn zuster erom krijst, dan lach ik een beetje in mijn baardje.…

willen prins Bernhard en Maartje van Weegen onder ede laten horen.…

Maartje van Weegen Zou ik wel eens willen wegen. Dan zag ik pas, Hoe gewichtig zij was, Valt het mee of tegen ? Al ben je slank van lijn, Toch wil je graag gewichtig zijn.…

Als hier een kind vermoord is en verkracht Is dit gebeurd door duistere personen Die ver van huis in opvangcentra wonen – Die worden daar tenminste van verdacht. In feite echter komt het meeste kwaad Vaak van de mensen uit de eigen straat.…

O, wat een pret had die Maartje, want daar kwam ze eindlijk klaar; zo potent was de vader van Fred.…

O, wat een pret had die Maartje, want daar kwam ze eindlijk klaar; zo potent was de vader van Fred.…

Voorbarigheid is een gegeven In dit sierlijk mooi paleis eerder is dat ook mijn leven Voor het einde van mijn reis Limiet aan de onzekerheid Door zware, harde feiten Wil ik dan echt de zwakke tijd Die voor mij moet gaan pleiten? Mijn knus paleis trilt nu verwoed En laat mij innig beven Want alles wat zij wil is moed Met hoop slechts als…

Tussen de hoge seringen Hoor ik haar klaterend zingen Met de voorjaarszon die haar begroet Verzoen ik mijn gemoed Verliefde zonnestralen Laat mij haar durven halen En kon ik mijn mond maar dwingen De tweede stem te zingen…

De druppels vielen uit de lucht De natte geur van wat vergaat En ik keek naar een vogelvlucht Ik wist; te hoog en veel te laat Mijn haren nat, de kroon verwaterd Knisperend grind schoot om mij heen Ik liep maar door, op zoek naar later Want dat kwam toch wel zometeen Bij de rand van hei en bomen Zag ik daar jouw schim toen staan Die speciaal…

Gevangen in de ronde cirkel Ben ik als vierhoek vals misplaatst Bemerk ik alles op het laatst Krijg ik aan de ronding hekel Doch draaierig van het verdwalen Zoek ik door naar mijn ontsnapping Verliezend in de overlapping Van de tijd die mij laat dralen Zolang ik niet vergeet te hopen Zal ik wachten, zoeken, leven Nimmer een hoek van mijn…

Gezichten vol van onverstand Ik kijk maar weg van onschuld En zie hoe men in dromenland Haar nadagen verguldt Gezichten vol gezapigheid Vol kinderlijk verwerpen Te vol van de gezelligheid Om nog iets aan te scherpen Ik zie ze waar ik kijken moet Mijn adem in de weg gerot En in de spiegel die mij groet Verdoem ook ik mijn lot Te leven…

Ik verlies mijn denken aan mijn dromen Aan hoe het eigenlijk is Niets van wat er nog gaat komen De toekomst is en blijft gegis Ik verlies mijn hart aan duizend dromen Niets is zo erg meer als ik het voelde Niets ging zo ver als ik het liet komen Illusies probeerden het bedoelde Maar ik win mijn ziel terug... Het is zoals het lijkt, Het…

De illusie die ik nu bewoon Heeft vrolijke gezichten En overal waar ik haar vertoon Oogst ik goede berichten Krampachtig bijna houdt zij buiten; Tijd, belang en stil verlangen Maar door haar vriendelijke ruiten Kijken zij broos, als toch gevangen De illusie waar ik nu in woon Doet mij er aan geloven Zij die mij als de wijste kroont En…

Ontwijkende blikken kruisen elkaar Een moment, voor altijd negerend Niet eens meer minachtend, niet eens meer belerend Ontwijkende blikken kruisen elkaar Onhoorbare woorden worden gehoord Door vier nieuwsgierige oren opgevangen Zo dat zij naar sprankjes hoop verlangen Onhoorbare woorden worden gehoord Gebaren worden geanalyseerd Apart van…

De vogels fluiten Ik zit buiten in de vrolijke zon En aai heel zacht en heel voorzichtig De aarde; met mijn voeten het gazon…

Met mijzelf als vriend Heb ik geen vijand nodig Vechtend tegen de molens van tijd Vrezend voor mijn eigen angst…

Deze periode heeft een doel Hoe graag wil ik geloven! Niets dan pijn is wat ik voel Niets wat ik kan doven Alle lichten zijn al uit Ben het droevig masker gebleken Van de zwarte gal zijn bruid Huilend strijk ik glad de deken Dom te hopen op de dag Klein om niets te willen voelen Nu ik zie wat ik toen zag Steek ik niets meer onder stoelen…

Lichamelijk totaal uitgeput Door louter geestelijk verzet Maar ik ben nu waar ik wezen wil Ik heb het van me afgezet Geen stap meer te verzetten Het is ook niet meer nodig Als je uitrust op de goede plek Zijn verdere stappen overbodig Dus zit ik in het licht van boven En laat me rusten, laat me gaan Lichamelijk een wrak, geestelijk op…

Ik weiger te genieten van geluk Binnen mijn handbereik Ik zie het eerder als een juk En reken me niet rijk Als gouden regens vallen Dan mag ik mij prijzen Zo zie ik mij mijn leven vergallen Altijd verlangen, altijd eisen…

Ik accepteer de oppervlakkigheid van het leven -De rotte appel van mijn revolutie Aanvaarding leidt tot geluk Weer een stap verder qua evolutie? Met wat suiker smaakt hij me te goed Diepgang wordt als zout gemeden Triest is het besef dat zoetheid moet Om door te gaan, dwars door dit heden…

Ik laat de eenzaamheid voor wat hij is Er valt niet meer uit te halen Zucht van opluchting bij gebrek aan gemis Het valt nauwelijks te vertalen Nog steeds in diepe gedachten verzonken Maar de sleur is er zeker uit Was te lang naar ongeluk aan het lonken Nu sta ik op en verdeel de buit Niet langer is regen mijn zonnenschijn Of de stad vol…

De wolken gleden door het meer En boten sneden spetters rond Een eendenpaar zwom op en neer Verenigd met de avondstond Verankerd aan de waterlijn Bedacht ik slechts dat wat ik zag Te denken aan het samenzijn Met wie dan ook, op welke dag Gevoel van ontoereikendheid Verstarde daar de avond En wolken vlogen in de tijd Die mij haar tranen…

Vergankelijkheid; Afhankelijkheid, Verbasterd tot levensvreugde. -Verbazend wat mij verheugde Toen ik nog niets wist! Vereenzaming, Verademing; Gezapen in de bovenlaag Verslapen wij de grote vraag: Waarom?…

Ik val in mijn stilte Zink terug in diep gepeins Overdenk al mijn gedachten Beleef gevoelens tot het kleinst. Ik hoor niet meer de stemmen Van hen, voor mij druk pratend Ik reis alleen, graaf dieper De bodem achterlatend. Dan een vraag, aan mij gericht Ik antwoord snel en stug Wanneer men zegt: "Vertel dan meer!" Keer ik hen al de rug…

De stille ruimte Waar zonder mensen Geen warmte te vinden is De stille ruimte Waar zonder muziek De stilte de vloeren bekleed De stille ruimte Waar zonder meubels De echo je angstvallig toespreekt Maar als ik in de stille ruimte De lichten weer ontsteek me nestel op mijn fijnste plekje en het me weer even eigen maak Dan voel ik me…

(een elfje) Strand De zee Het warme zand Het maakt me blij Kalmte…

Van buiten zo gelukkig, geen traan over haar wang. Maar van binnen diep gekwetst, somber en heel bang. Geen mens die zal vragen, hoe het met haar gaat, want niemand geeft oom haar, overal maar haat. Mensen die om haar geven denken het is wel goed. Maar niemand ziet hoe het is en hoe het verder moet. Haar uiterlijk is een dekmantel,…

Toen waren we je kwijt, Je liet ons plotseling alleen, Geen laatste woorden of een kus, Slechts verdriet en stilte om ons heen. Het afscheid viel me zwaar, Had ik toen maar geweten, Dat het verdriet nog erger werd, Ik kan en wil je niet vergeten! Mijn tranen vallen op je graf, Ik kan het nog steeds niet geloven, Hier vind jij…