De spiegel
Gezichten vol van onverstand
Ik kijk maar weg van onschuld
En zie hoe men in dromenland
Haar nadagen verguldt
Gezichten vol gezapigheid
Vol kinderlijk verwerpen
Te vol van de gezelligheid
Om nog iets aan te scherpen
Ik zie ze waar ik kijken moet
Mijn adem in de weg gerot
En in de spiegel die mij groet
Verdoem ook ik mijn lot
Te leven zonder waarnaartoe
Te graven in de zonde
Gezichten vol van veel te moe
Ook ik loop zo mijn ronde
Geplaatst in de categorie: verdriet