Netgedichten

netgedicht (nr. 45.055):

Bedscenes

'Wat is van je komst toch de reden?'
vroeg Maartje uit Uithuizermeeden.
' 'k Wil met je naar bed,'
zei de bronstige Fred.
Al heel lang werd ze door 'm aanbeden.

Hij leek 'r een prettige gast.
'Kom toch binnen!' riep zij enthousiast
en in twintig seconden
stond Fred bij d'r sponde.
Hoe aangenaam was ze verrast!

Ze kleedden zich uit voor ze 't deden.
Hij loofde d'r lijf en d'r leden.
D'r ma kwam ertussen
en gaf 'm drie kussen.
Dit stemde hem weinig tevreden.

In bed lag ze tussen hen beiden,
zodat ze onmogelijk vrijden.
'Je mag het met haar,'
zei de moeder toen, 'maar
allereerst moet je mij nog berijden.'

Geen wonder, dat Maartje wat baalde,
toen ma d'r gerief bij hem haalde.
Ze vond het niet wijs,
omdat Fred deze prijs
in natura aan moeder betaalde.

Toen ze dacht: 'Hij is klaar met dat wijf,'
ging ze Fred vol verlangen te lijf,
maar ze heeft bij d'r beurt
wel z'n slapte betreurd:
ze was laaiend en vloekte hem stijf.

Hij voelde zich regenereren
en zei, om de kansen te keren:
'Blijf even nog kuis
en kom mee naar m'n huis,
waar geen ma ons zal interrumperen.'

In z'n huis stond een tweepersoonsbed.
't Was een spartelbak. O, wat een pret
had die Maartje, want daar
kwam ze eindlijk klaar;
zo potent was de vader van Fred.