Alle inzendingen over Marlen Dumas

Ik zie Amy Met iets geopende mond En neergeslagen Ravenzwarte Koolomrande ogen Afgelegd verlangen Tastend naar de waarheid Van zijn glans ontdaan The image as burden Olieverf op doek Amy Amy-blue Op het netvlies gebrand Expositie van Marlene Dumas: The image as burden…

Ik denk nog heel vaak aan Marlene Wat had zij een heerlijke benen Doch elk exemplaar En dat was nou naar Had ook van die heel lange tenen…

Je mag alles Van me weten, Wat ik doe, Wat ik eet, Wat ik heb, Maar niet Wie ik ben…

een geestesspeelding onbegrensd obsessioneel een kweeste voor de desperado wanhopig zevend naar karaat verdwalend in zijn eldorado graaigrijpend in het zand en zaad over zijn vuiggewreven armen begaaid, behaard als een primaat strelen vrouwenhanden met erbarmen tot banvloek en jaloerse haat (naar 'La Tulipe Noire' van Alexandre Dumas…

rondom de tafel geschaard alsof het even weer net als vroeger was luisteren we naar Uw stem vader scheiden doet lijden klinkt het oude lied al twintig jaar bent U er niet meer op deze aard dan klinkt de melodie Lily Marlene Unter die Lanterne Uw lievelingslied in ons hart de wind fluistert Uw zijn bij ons zo samen dood is niet…

Ze liep de oorlog uit tot er geen oorlog meer was. Hij draait nog weleens haar stem haalt een verdwaalde schouder op drijft een lach de woestijn in slaat de traan dood die meezong. --------------------------------------------------- uit: 'Zal ik je wijzen waar ik woon', 1967.…

Uit zijn hoge hoed Tovert de schepper een paar Magische benen.…

Ze trekt haar jurk op tot haar gezicht en houdt het -- beschaamd verborgen.…

Mama is stout ze kijkt niet naar mijn schilderij ze verbergt haar oog achter de camera en maakt in gedachten haar eigen schilderij van mij een andere Helena van mij met bloed aan haar handen een boze Lolita met een koele buik voor hete mannen een Vertrouwen-Blauwe buik ondanks de voyeurs op mama's tentoonstelling die denken mij…

Mijn oor is kleurpositief de rode rand kookt van jouw woorden, fel licht spat uit de schelp en hangt voor mijn mond voor mijn ingehouden adem mijn lippen nog niet open mijn gedachten onuitgesproken mijn blik kleurnegatief met doorbloede hersenen gekruiste armen, gloeiend van argwaan en verzet van willen aanvallen Jij zult er niet…

" Wederroept Marlene, "mij, Martijne, mij!" Twee, die wetten weten, delen ‘t heltegoed: eten en vergeten mense en meze moet! ------------------------------- uit: Rijmsnoer (1897)…

ik sans gêne durf beweren als rechtgeaarde schatbewaarder van de boven- en beneden- windse overzeese delen van 't koninkrijk der Nederlanden mijn zaakjes dik op orde heb: Boven de gordel, zogezegd Edoch in eroretrospectie vol levenslust en liefdesleed na ruim een halve eeuw beleefde liefdeslust en levensleed ben ik bereid, An en Marlene…

ik sans gêne durf beweren als rechtgeaarde schatbewaarder van de boven- en beneden- windse overzeese delen van 't koninkrijk der Nederlanden dat ik mijn zaak op orde heb: Boven de gordel, zogezegd Edoch in eroretrospectie vol levenslust en liefdesleed na ruim een halve eeuw beleefde liefdeslust en levensleed ben ik bereid, An en Marlene…

hij sprak het brood een zegen brak alles deelde hij uit hij deelde zich mede…

De rust in jouw ogen op mij opent mij Je ligt in mij als een lange l van liefde Het licht heeft je schoongelikt het bezingt je met het hooglied van onze jaren die alles overbruggen dat ons scheidt en in verschillen kleedt Voor ons is liefde nog een dik woord van verlangen, de l die zich opricht wanneer ik me uitkleed…

Gister fluisteren Naar morgen verduisteren Kunnen luisteren…