Alle inzendingen over Mart is Sportgeschie

het zal niet waar wezen men ziet ze groeien Mart blaast zijn gasten op alleen W.A. van Buuren Ard&Keesie bleken smeetsbestendig…

De tour van vroeger Is de tour niet meer Mart Smeets legt nog nét Het bijltje er niet bij neer Toch komt er wel een keer Dat doping zonder sneer Gewoon wordt in de tour?…

De Tour wordt na alweer een dopingzaak In Duitsland niet meer rechtstreeks uitgezonden, Maar wel bij ons, want hier stelt onomwonden Mart Smeets het onrecht ’s avonds aan de kaak. Dan waarschuwt hij na zeven glazen wijn Hoe erg het is om dopingslaaf te zijn.…

Je zal toch maar een sportliefhebber zijn Met passie voor de Tour en voor de Spelen Emoties van de sporters willen delen En nieuwtjes willen horen bij de wijn Dan is je noodlot – heel veel jaren reeds - Te moeten kunnen leven met Mart Smeets zie ook: www.gelegenheidsdichter.nl…

Misschien dat ik een Dajak kan bestellen Om ook maar eens Mart Smeets z'n kop te snellen.…

Mart Smeets wil graag een eigen sportkanaal 't Is 'n klein quootje, met veel 'als' en 'zou' Hoe hypothetisch ook, men gaat al gauw Met zo'n terloopse uitspraak aan de haal Dus wordt in vette letters meegedeeld Dat iemand soms met een gedachte speelt…

Hij was één van de grootste sporticonen, En heeft tot nu toe elke test getart, Maar al die jaren loog hij tegen Mart, Want hij zat vol met epo, cortisonen. De man die elke berg kon overwinnen, Mag aan een lange afdaling beginnen.…

Dat is Mart Smeets! Anouk wordt eerste in de Elfsteden De crisis blijft, de wereldvrede wacht En Queen op oudjaarsdag voor middernacht…

DE Mart is hedenavond uitgewuifd Na veertig jaar de natie informeren En kijkers vaak hartgrondig irriteren Werd er met stroop en slingers groots gefuifd Een machtige legende is geboren Wat zullen we nog vaak van hem gaan horen.…

Ik denk dat het komt door de manier waarop zij "lieverd" zegt Misschien meer hoe zij dat tussen de oren vult werkelijk wordt Bommelding een andere betekenis krijgt als men geen Marten Toonder leest Jij omsluit mij als een handschoen die ik even later verlies en tot eenzaamheid verdoem haar in vrieskou achterlaat…

De glazen rode wijn op zo'n terrasje Mooi uitgelicht chateau in Franse sfeer En elke avond buiten lekker weer De Mart in zo'n verschrikkelijk fout jasje We missen al dat slappe ge-oh De krekels en dat lied van Dalida.…

Mijn ogen hebben heel wat af te leggen Na elke touretappe denk ik steeds: ‘Te elfder ure zie ik straks weer Smeets.’ Zijn gasten mogen af en toe iets zeggen De prins is hij, nee meer, il est le roi en denkt bescheiden: ‘Oui, le tour c’est moi!’…

Mijn Marte ben je gebleven, tot lang na je dood was jij mijn leven. Dichter bij jou heeft niemand geschreven. Bij het gelijknamige boek van Tim Krabbé…

De waterdrager, controleur de anonieme balafpakker, de niet af te schudden plakker, ‘t extra slotje op de deur die als gedoemde overspeler bedekt met bloed en zweet zijn pass beperkt tot tikkie breed aan de geroemde spelverdeler zwaait niet bij de ereronde want: draagt waterzak in elke hand.…

Wachtende lagen heb je aangetrokken, fluwelen leeuw de dagen voor de jacht Je kijkt en ziet niets van jouw gading Of niet iets van wat je mist Je houdt de koude buiten en laat de warmte niet toe Je sluit de luifels, koestert je verlangen Jouw binnenzijde is je huid geworden, schurende schubben tegen ruwe bast Afgeschaafde korsten, wonden…

Liefst zou ik lijsten schilderen om open frames, maar dat wil nog niet zo erg Elke dag laat me weer netten werpen om waarheid in te vangen, of op zijn minst begrijpbaarheid Mijn kanttekeningen verschijnen op de vreemdste plaatsen, daar waar ik structuur verlang Ik behang meer dan ik verf, laat staan dat ik laat onstaan Ik lijst in…

Dit is een verhaal van gruis tot gruis, van as tot as, met wonderlijke verwikkeling Dit is geen kom Dit is een herinnering die stil lag als een hond, voor dood, en plots tot leven komt Dit is geen kom Dit is een woord uit zijn context weggegrepen, zonder welk het niet bestond Dit is geen kom Dit is een sfeer van thee en alg…

Ik heb mijn boom verzaagd tot planken O wat hield ik van haar oude hout en haar jaarlijks groene takken, mijn eigen meters regenwoud Ik heb haar omgehakt na zoveel jaren, met haar stam zwaar in de grond; de reden kan ik niet verklaren, de spaanders vlogen in het rond Ik weet alleen nog dat ik plots de bijl vond in mijn handen en het scherp…

Stel dat je een wereld zonder oordeel had, waar geen angst was voor wat een ander dacht, waar elke dag vrij aan je voeten lag Waar je alles denken, voelen, zeggen mag, van wat je in jezelf zag of in een ander, zonder dat het vals was of bezeerde, dat je er alleen maar meer van leerde Stel dat je zo'n aarde had, wat was dan de waarde van…

Veel van wat ik dood zie leeft, het anorganische scheidt zich lastig Alleen het hart is van basalt soms, en zelfs dan Ook schijnbare hardheid slijt of breekt in stukken onverwacht, als zachtheid tracht te binden Je hebt die rechtheid nodig lijkt, vierkant verlangen in asfalt en beton In kool en kalk teken ik cirkels…

Zoals de jagende buien vandaag, galloperende paarden, jouw donkere gedachten Wolken, water, kou en mist Roffel, stof en zwetend snuif Ja, ik weet het, dit raakt je missen niet Maar het helpt misschien om er omheen te praten…

Het zit niet in het bloed denk ik, dat heimelijk verbond, als krachten in atomen Altijd trekkend naar elkaar door deels juist af te stoten Misschien wél in de spiegelingen van eenzelfde meesterhand, terug te zien in ieder werk Maar het meest toch in het vossennest waar je dezelfde geur van draagt Met herinnering aan ravotten en…

uitgestrekte lange leegten vergelijkend mijn gedachten voel de drang tot mooie woorden maar mijn hoofd laat mij alleen…

heb je hem daar alweer spaanse goedheiligman brenger van speelplezier tedere vrind maar als je verder kijkt polarisatiebond dreigende dommigheid was ik maar kind…

Ik zet een stip uit het niets. Stap op de fiets; teken een lijn — mijn horizon is waar ik wil zijn…

eventjes nog ingebed tussen mijn kompanen eikenblad veldt ijsbergsla kiezen moeten malen ik de krop diep in je maag jij de Judas met de zaag ben geveld ontsla me maar…

Ja, Mollema kreeg het voor z'n kiezen, je zag Mart Smeets' glimlach bevriezen; er was niets meer, geen greintje hoop. Waar zijn de dagen van Jan Jansen, Joop?…

Zes regels in een internetgedicht Is veel te kort om hem te kunnen eren Toch moet ik dat wel degelijk proberen Voor hij verwaait gelijk een oude schicht En terug naar Ierland gaat en daar als held Met en over al zijn vrienden doorvertelt…

Dat is hoe Mart in mijn gedachten zal zijn. Allee. Kom aan. Vooruit! Ook jij komt hier wel uit.…

je wordt toch niet goed van die lijzige lolbroek van een dijkshoorn door de weeks nooit woensdag bij matthijs altijd grijze stoppels vers bijgeknipt in de neusgaten om met zijn vleugels niet mee te trillen steeds eerst viesvuil kijken bij smeets 'mag ik even wat zeggen' dan geile pretoogjes richting ria visser waar mart even ooit…