Alle inzendingen over NADENKEN

Nadenken over geluk geeft geen garantie, 't geluk beleven is juist dan, wanneer je 't beseft.…

Ga ik trouwen? Blijf ik vrijgezel? Word ik architect van moderne gebouwen? Of word ik toch maar topmodel? Dit truitje met mouwen? Ach staat die me wel? Ben ik een van die nettere vrouwen? Of heet dat gewoon een 'tuttebel'? Weet je, het leven zit vast aan grote touwen En steeds vraag je je af, Zouden die het wel houden? Het klinkt…

Ik zou er nog maar eens over nadenken, als ik jou was over mijn aanbod, zo vorstelijk en genereus Het omhelst een kompleet nieuwe toekomst, met einders die we kunnen aanraken in de eerste schemering Met Blauwe gaaien, die in hun lavendelkleed boven ons in de lucht wervelen En onder de Paardenkastanjes zullen we de kievitsbloemen…

Als het bezoek niet boeit val ik soms in slaap, m’n vrouw verdedigt mij: ”hij denkt na over ‘t gesprek” als buurvrouw Ann weg is sist m’n vrouw me wakker: “Ann vraagt, of je ook kan nadenken zonder snurken”.…

dat -niet nadenken in sommige gevallen een talent zou kunnen zijn: een gave je moet het wel kunnen jezelf gunnen het is het proberen waard je op iets anders te richten…

Ik hoop niet te krenken Met een toelichting op nadenken. Want nadenken is denken Over voordenken, Waarop je bent aan het doordenken. Hoe kun je het bedenken Om daar aandacht aan te schenken!…

regels staan in kamers tussen muren met constructiefouten pennen kruipen door cement de muze slaapdronken in het stof van nadenken geluiden in scherp gekras nee er komt geen wending regels staan hier nog niet vast……

Als je goed nadenkt weet je wat ik bedoel Als je goed nadenkt weet je hoe ik me voel Als je goed nadenkt doe je niet zo stom Als je goed nadenkt draai je je niet zomaar om Als je goed nadenkt geloof je niet klakkeloos een vreemde meid Als je goed nadenkt denk je eens na over de waarheid Als je goed nadenkt doe je me niet langer…

‘k zet mijn ene voet voor de ander om vooruit te komen, maar als ik mijn andere voet achter de ene zet loop ik niet achteruit, maar val temet!…

Ik ben een Denker, ik reutel niet, maar ik zoek -- echte vibraties.…

De lange strip Doorheen de chaos en alle zoetigheden Zie je de waarheid op ieders lip De waarheid van het licht en kwaad op het verleden Man vrouw jong en oud willen niks anders dan alle miserie vergeten Lachen zonder lach en huilen zonder traan Het leven leeft hier maar het voelt verlaten aan Iedereen heeft wel wat geklaag En heeft hier…

Zo kan ik niet nadenken -- wat eraan te doen.…

Vandaag werd het door mij volbracht. Eindelijk ben ik 67 jaren oud geworden. Hoog tijd om geraniums te gaan kopen. Dat is wat De Staat van mij verwacht. Geen geraniums maar gebak zal ik halen. Daarna zal ik naar mijn werk toe gaan. Vandaag ga ik nieuwe plannen maken, koffie drinken en schrijvend doorgaan, met mijn maatschappelijk bestaan.…

Jij begrijpt me niet, goed zo, ga maar nadenken -- wat ik heb bedoeld.…

Hardop nadenken en wat uit het raam kijken -- Buiten stroomt de rivier.…

ik val over echte woorden ze zijn niet juist begrijpen, zonder nadenken is niet van deze tijd…

poortje open, hond graag in kot dag in, dag uit zonder nadenken, lieve grote hond. poortje open, hond wil niet in kot uitzonderlijke dag één grote beet, hap knap klemmende pijn, open wond zonder nadenken, kwade grote hond.…

Dan pas kan je nadenken van wie heeft ze dat nu eigenlijk?…

laat me er nog even over nadenken.-…

Gun me, gun me maar even na te denken over je vraag natuurlijk ga ik antwoorden maar nog niet meteen, nog niet ik wil er even over nadenken gun me, gun me maar even en antwoord niet op de door jezelf gestelde vraag voor mij ik ben jij niet, jij ben ik niet mag ik er even over nadenken gun me, gun me maar even bespaar me je spreektemperament…

Het "toeval" leert ons dat de mens altijd verder wil nadenken. Indien dit zo niet was, dan zouden we de zin van ons bestaan nooit gevonden hebben.…

Het leven is slechts de dans naar de dood Stil zwerven wij op vreemde tonen Als poppen mee met de wijzers van de klok Op dezelfde maat steeds weer En het leven roept ons Maar de tijd tikt voort Telkens opnieuw zonder besef Waar de muziek stopt en de laatste klank tot een echo uitgestorven is...…

Zoals je daar lag 's morgens in de zon achter de gordijnen. Als een godin in ons bed dat nog warm was van de nacht. Ik kon mijn ogen niet van je afhouden en wat ik voelde moest wel liefde zijn, dat wist ik zeker. Want daar had ik tenslotte mijn hele leven over nagedacht.…

Soms moet men iets inzien vooral je het begrijpt pas dan zal je verstaan wat het hart en verstand jou wil gaan vertellen Stel je open … voor dat gene wat onbereikbaar lijkt zo is het binnen handbereik op de dag dat je klaar bent Met de zoektocht naar jezelf je eigen ik dan pas neem je vrede in je eigen leven op.…

Was het maar anders dan normaal, zat ik maar niet vast voor niks, maar ik kon niet kiezen ik moest vast voor mijn eigen bestwil. ik wil liever vrij zijn en blij zijn niet hier zitten met kerst en oud en nieuw. nog 5 maanden te gaan was er maar een ander bestaan. kon ik alles maar overdoen en was het maar net als toen toen ik nog klein…

De laatste tien psalmen van de bijbel beginnen met wanhopige kreten in benauwenis of doodsnood geuit door sterke dienaren van God maar dit alles maakt spoedig plaats voor verzen vol blijmoedige eer en eeuwige dank aan de hoogste Heer moge de ziel van al die woorden ons elke dag weer voor de geest staan.…

Kerstverlichting schijnt in kleuren, dicht op elkaar. Dat ene lichtje, daar in dichte duisternis, zegt echter heel wat meer...…

Wat een verademing Weg van de werk’lijkheid Tussen de lieflijkheid In de valei Even niet nadenken kopinhetzandtechniek Bijtjes en bloemetjes … Zijn wij voorbij?…

Het blondje denkt: 'Ik lijk niet goed bij zinnen, wanneer ik lees of als ik tellen moet. Ik heb behoefte aan gedachtegoed.' Ze loopt daarom een stoffenwinkel binnen. Dat lukt 'r wonderwel: de zaak is open. Ze vraagt een winkeljuffrouw: 'Excuseer, het is speciale stof, die ik begeer; kan ik een lapje hersenweefsel kopen? De vraag komt voor…

zo voelt dat dus, leeg zijn alsof de aarde sneller draait harder aan je trekt je nooit meer los zal laten alsof de muren zuigen en hoeken gevangenissen worden ramen je wegduwen naar de schaduw om er volledig in op te gaan zo voelt dat dus, te vervagen in stukjes en beetjes jezelf te verliezen aan de eeuwigheid van stof al je gedachten…