Alle inzendingen over Naar de maan huilen

Jouw denkbeelden verscholen achter de gordijnen van onuitgesproken woorden maken mijn lijf krachteloos Op het groene bed van mos daal ik neer Kom naast me liggen laten we samen naar de maan huilen…

Woorden getikt Net als ik Dans, spring En lach naar de maan Huil als een baby Net als ik Ontdek, leer En lach naar de maan Later als je groot bent Net als pappa Net als ik Woorden getikt…

De mist in het bos, maakt me eenzaam De stilte maakt me bang Het water staat stil, het donker is pril De mist in m’n hoofd trekt niet op Alleen op de wereld een bank onder een boom De druppels van de wolken Maken dat ik huil Als een wolf naar de maan. Huil ik om jou.…

Driest briesen de straalmotoren en zijzelf De uitverkoren matadoren van de Elf Rikketikkend tot de kritieke spurtrit Ontkluisterd wordt voor de afknal En na het "moment supreme" beslist Krijt in de cockpit tegen het drietal Doorheen de ether een radiostem vergewist: "Apollo,jullie hebben het gemist!" De hotemetoten op Nasa's gastenlijst…

Samen lachen om de kitsch van een bleke sprookjesmetal maan. Huilen. En je "Type O Negative rules" scarification beroeren met de toppen van mijn vingers- je verzilte huid als een brailleschrift lezen. 100.000 crucifixen en een naaktfoto van jezelf aan de muur- vozen en schreeuwen op een tapijt van tweedehands wolvenvacht.…

Kijkend naar de maan, in het duister van de nacht. Denk ik aan dit grote wonder. De maan, die trouwe wachter, houdt over mij de wacht.…

Het huilen van een kind zet je soms op het verkeerde been, maar da's andersom ook zo, wanneer Opa uien staat te snijden, denkt het kind: ik maak dat ik wegkom. Heb zeker wat verkeerd gedaan. Loopt zachtjes en timide naar Oma, heeft Opa pijn? Oma snapt het niet meteen, tot ze haar man ziet, met rode ogen...…

Stoere mannen, stoere meiden ach die huilen niet sprak men jaren geleden en zo is menig traantje toch vermeden, huilen deed je immers niet, al had je nog zo'n groot en intens verdriet, neen, huilen deed je simpelweg niet.…

Het is weer zover, ik weet het zeker Ik moet weer gaan terwijl de andere blijven wegrennen voor mijzelf, mijn schaduw, mijn wil het is weer zover is weet het zeker ik ben altijd al zo geweest ik moet scheuren, bijten en kauwen mijn maag vullen en blijven vullen Ik ben anders, anders dan normaal verdoemd om te huilen naar de volle maan…

als een hond onder een oude boom staat nu een eenzame te huilen naar de volle maan antwoord krijgt hij niet maar het lucht wel op…

Vlinder danst in het morgenlicht zijn sprieten genietend naar de zon gericht hij fladdert en dartelt vrolijk en blij leve het leven, de wereld is van mij Dan steekt een storm op geheel onverwacht vlinder vecht uit alle macht maar wanhopig fladderend stort hij neer mooie vlinder is niet meer....…

Dozen vol vergeelde foto's in een stoffige zolderhoek vertellen zonder woorden meer verhalen als een boek. Beelden van een leven vol van blijdschap maar ook pijn nemen je mee naar het verleden tijdmachine in het klein.…

Volwassen worden en langzaam afstand doen van dromen omdat alles wat moet er steeds tussen lijkt te komen het gevoel hebben dat je word geleefd in plaats van leeft en dat je halfvol door de dagen heen zweeft Sommige dagen kan ik het even niet vinden die passie, dingen waarover je je als een kind kunt opwinden ik mis ergens naartoe werken, ergens…

Momenten waarop ik kan zwijmelen in verdriet Intens verdrietig zijn en ondertussen zo ontzettend gelukkig omdat ik iets voel Niets voelen Leeg en verdoofd zijn, geen kant op te kunnen en vastgeroest in je hoofd In zijn patronen Of die van haar Verdriet is prachtig Verdriet is genieten Huilen is fantastisch en pas wanneer mijn gezicht plakkerig…

Je ging op reis en ik ging niet mee Alleen op pad Niet langer met zijn twee Het meisje waar ik mijn leven mee deelde Het meisje dat ik streelde Tot de slaap jou in zijn armen sloot Want in de mijne Hoor jij niet Niet langer Ik hoor mezelf, ik fluister Dat ik zoveel van je hou Dat ik even later beseffen zou Dat je eigenlijk Een vreemde…

Ik kijk naar mij met andere ogen Niet die van mezelf Ik analyseer en overdenk Het gaat echt als vanzelf Wie zou ik zijn zonder jou En wie kan mij vertellen Wie ik zou zijn, was ik alleen En zou het me beknellen Als ik gedwongen worden zou Om naar mezelf te kijken Te kijken zonder oordeel, Zonder te hoeven lijken Op een ander en zijn of…

Associëren Associatie Wat is die van jou Als ik dit zeg of ik dat doe Wat doet dat dan met jou En als ik je dan opeens Met tekst een klap verkoop Of je misschien toch even In iets pijnlijks onder doop Dan is mijn antwoord Sorry, Weet dat het me spijt Mijn associatie was net even anders Nu ben ik je kwijt…

Ik wil naast je liggen, samen zijn Uren naar je kijken Ik wil je bloot en aangekleed maar vooral gewoon dicht bij me Ik wil je voelen, samen zijn en lekker samen zweven Ik wil de mooie en lelijke dingen samen gaan beleven…

soms zou je even willen huilen je voelt dan zoveel pijn je wil dan ergens schuilen en warm geborgen zijn soms zou je even willen huilen maar dat lukt je niet dat komt van al die jaren dat je hebt gevochten tegen je verdriet soms zou je even willen huilen ook al is de kans nog zo klein wat niet is dat kan nog komen maar het lijkt je wel…

Er is niks mis mee als mannen huilen en als ze hun emoties laten zien staat het ergens dan geschreven dat een man niet huilen mag misschien ? Een man die tranen durft te tonen DAT is pas een echte man die laat zien dat hij een MENS is daar krijg IK warme gevoelens van.…

Als ik huil wuift de wind in me zacht de twijgen van mijn hart dan zweven de zaadvleugeltjes van cel naar cel en bouwen een waterpaleis met torens van zilvergrijs Als ik huil verdampen de woorden met elke ademtocht tot wolkjes wit en grauw maar nooit stroomt het gezien en zo lieflijk als bij jou…

hoe ze struikelt over de schaduw van de maan oude sporen zuchten in de takken van de bomen het bruidskleed van de nacht stilletjes bloedt in de dageraad van nooit gezegd ik raap verkrampte woorden op ruik de geur van kwetsbaar en alleen draag het meisje in de binnenzak van mijn schoot veilig en geborgen mag ze scheurletsels huilen…

Het huilen staat me nader, dan het lachen toch is mijn gedrag vergelijkbaar met dat van een clown. Ik moet sterk zijn!…

Tot dusver was alles nog te doen - houd moed, zei pappa wees sterk en lief voor zusje - huil niet, riep mamma het komt allemaal weer goed maar hier rillend naakt naast zusje nu die man hem schopt en slaat zijn rechtervuist ontbalt en pappa's zakmes pakt pappa's mes zijn pappa moet hij huilen huilen zoals alleen een wees soms huilen…

Fijne avond lieve Maan en hoop dat je dat je nog heel lang licht mag geven in mijn bestaan.…

Sterk moet je als man zijn Een leven met veel pijn Aan alles in het leven komt een eind Ik heb mijn trots als man Maar huilen deed ik ervan Ik ben een jongen met vrede in zijn hart Maar de meeste mensen zijn gemeen en keihard…

een man leerde zijn veren gebruiken in de echo weerklinkt zacht zijn huilen hij herinnert zich hoe het vroeger was toen hij vloog en vogeltaal sprak…

Altijd nieuwsgierig naar het onbekende Steekt Adam nog maar eens z’n voelspriet uit, Op zoek naar feiten, beelden en geluid, Waarmee hij grote wijsheid voor kan wenden. Helaas, één ding blijft buiten zijn bereik, Het is: de achterkant van het gelijk.…

het sneeuwt alsof de ijstijden zouden kunnen herbeginnen ik vastzit in de sneeuw de wolven al hoor huilen in de kou ontdek ik mijn eigen poten, klauwen huil oewoe hoehoehoe naar de zilveren maan het knorren in de maag begint en het gemis aan warmte, volle maag wacht maar tot ik bij je ben…

huilen naar de volle maan als wolven in het bos het gemoed raakt in de war door haar zachte glans tel tot tien als je wat zegt maan maakt vreemd loslippig stap niet in een heksenkring zij zal je ontvoeren sprookjes worden waar in een volle maannacht .…