Alle inzendingen over Nachten vol tranen

vol tranen aan de oever van een meer staan en “ja” roepen naar het zilver van de volle maan Wat houdt jou overeind als niemand je meer kent dit alles wil ik weten want het interesseert me wie JIJ bent.…

Nu in de diepe nachten en het zijn er zoveel in de gevangenis. Huilen deze gevangen mannen en schreeuwen ze van de pijn in een potdichte cel zonder vaas met bloemen. Alleen op blote voeten in een hok en achteer tralies. Dag en nacht.Ze verlangen naar moeder. Ze houden gelukkig nu van Maria en Jezus en Jozef.…

zoektocht naar dromen het snikken gehoord de nacht breekt haar stilte tranen gesmoord de wens naar een lach huilt in haar pijn verdriet sluimert zacht voor wat niet kan zijn een leven vol liefde troost in een woord nachten vol dromen het zoeken voorbij…

waar intens verlangen zichzelf zoekt in tranen een nacht vol dromen geen voldoening schenkt is liefde verloren zoek in verdriet zal een ster niet bekoren door de wens die zij biedt verdwijnt hoop in gevallen tranen het diepste verlangen op zoek naar een roos die bloeit voor een leven samen met mij gevoed door tranen tranen van…

O vrouw, die ik beminde zonder zoet gevlei, die 'k minde om de nacht, en bij het dagen met handen die aanbaden heb geslagen, 'k ben ver van U en daarom medelij! En gij zijt zonder mij en door de straten doolt gij alleen, die nu de honger weet, en zo Uw ogen en Uw hart vergaten, zult gij mij kennen in uw duldloos leed.…

Vanuit m'n ooghoek voelde 'k hem gaan traag, en heel langzaam... Richting mijn wang, 'k kon 'm niet stoppen leek slow- motion. Langs m'n neus, richting m'n lip mijn tong likte de zoute druppel echter was 't met die ene nog niet gedaan 'n waterval kwam eraan. Wat begon bij m'n ooghoek stopte niet op tijd voor m'n zakdoek en zo slikte en…

Een traan vol geluk door een glimlach. Een traan vol haat door een woord. Een traan vol verlangen door eenzaamheid en een traan vol liefde door jou.…

Een avontuur dat het leven heet Een leven met boordevol avontuur Dagen vol ellende en verdriet En een altijd lachende man Het verdriet in mijn leven heeft mij gevormd Maar heb ik wel eens echt verdriet gehad De zon heeft mij nu ook al verlaten Ik heb enkel de nacht De dag zal weer verdriet en ellende brengen De nacht enkel tranen Dat…

ademhalen vuurspuwers van teken en taal heilige eik heeft gelijk samen deze strijd de ruimte voor tijd nog tijd genoeg snuiters als ruiters blijf koel en kalm het hart klopt nooit meer bang het symbolische tegengif help mee aan het grote geheel heelal gil dans spring de mens is onsterfelijk Marci luni insula sum kom Phoebe weer vol…

Niet omdat het herfst is de ochtend zwelgt van mist maar om alle dagen er ligt een hof vol zon te baden de deur wijd open we drinken straks bij wat wil mijn vrouw graag weten dan weet je het zelf bijlange niet…

Steeds minder herkenbaar kwijnt het leven nog voort de zin reeds lang vergaan er is de wens niet meer te blijven toch houdt iets haar nog vast is er nog een drempel voor de allerlaatste stap ach moedertje ga maar naar je eeuwige dromen laat de laatste draad nu maar langzaam los…

Wakker worden, terwijl iedereen slaapt denken aan een bed van vermiljoen, zijkanten van bloedrood kleurende sinaasappels, plafond van zwarte schapen, geen wonder, da'k niet kan slapen!…

De nacht is klaar, veeg nu je tranen.…

gouden klanken zoemen spetteren en raken mijn oude hart vol tranen zilveren druppels vallen op gouden spinrag trillend en wenend stemmen bronzen door blauwe nachten…

Een druppel als een traan die zwaartekracht niet trotseert langzaam glijdt in de kille nacht zich bezeerd aan een strijd uiteindelijk leert verder gaan zichzelf bevrijdt…

De tranen die zich een weg baanden langs m'n kin en verder neer droogden onderweg zodat ik telkens weer dankbaar omhoog keek. Ze kuste m'n hoofd, wangen en kin 't was de wind, die: de tranen opving.…

Wanneer het huilen minder wordt, de tranen ook zegt ze stomverbaasd, je hebt gelijk de druk verdwijnt, de hoofdpijn ook ik ben nu alleen maar zo vreselijk moe! We helpen haar, brengen haar naar bed vragen of ze wil dat we blijven maar zegt ze, nee dat hoeft niet, want je bent hier toch zo, als ik je bel?…

Leven is lopen door poorten van geluk Kerkers vol boetedoening Zeeën vol tranen gedreven op wolken van hoop inktzwarte nachten van angst bloemenvelden vol liefde torenhoog genot geklemd in momenten van berusting creatief zoekend naar de waarden van het leven leven is leren lopen door alle facetten die je gegeven zijn.…

Los van het feit dat je nu iemand anders vol liefde in jouw armen neemt dat je volledig vrij van mij bent in dagen en nachten vol weemoed en pijn dat je nog altijd de oorzaak bent van mijn tranen van onzekerheid en verloren levenslust dan nog kan ik niet ontkennen dat over jou dromen mij doet sidderen van intens genot..…

in haar ogen lag de toekomst diep verborgen in een traan wondermooie wensen één voor één liet jij ze gaan verlangend en vol vragen hoopvol naar een lach is er nog een morgen aan het eind van de nacht…

Droevige momenten in een sombere nacht Met tranen heel zacht Momenten van buien vol pijn en verdriet Toch met wat liefde omdat iemand het ziet Een iemand die troosten kan en jou uit jouw sombere droom laat ontwaken…

schenk mij een traan puur als kristal laat de glinstering smeken breken haar val open het verlangen waar de schittering raakt spiegel jouw liefde sluier haar zacht en sluit die ogen waar de hunkering wacht ween jouw tranen aan het eind van de nacht…

nacht der tranen aanvaardt het lot verlies haar dromen de verbetenheid die zachte omklemming in armen van troost ondraaglijk voor even haar vraag gehoord…

Alweer een nacht zijn wij samen alleen Mijn hart met rouwrand brandt binnen zijn kader Klopt wel door en soms bloedend vervolgt het mijn weg van soms hopeloos Ons verdriet samen…

Soms, zitten mijn tranen zo hoog, soms hoger dan de regenboog, slik en slik ik weer doe ik telkens weer. Soms zitten mijn tranen zo diep zo diep dat niemand ze ziet dan slik ik, en slik opnieuw vanwege de pijn in m'n ziel.…

Een simpel gesprekje, een simpel onderwerp het brengt de traan in mijn stem een gewoon gesprekje is de opening voor de traan in mijn ooghoek. Ik wil niet huilen, nu even niet mijn tranen zakken naar mijn buik, daar: waar eventjes niemand ze hoort en ziet.…

Verdriet is niet alleen toebedeeld aan ons mens- wezens, neen: 'k zag 'n engel echt maar EEN, ze oogde bedroefd, 't was zo triest, dat toen ze me alleen achterliet het regende dat 't goot. Zo komt 't dat verdriet vergoten door onze engelen regelrecht uit de hemel komt.…

Haar hoofd zo vol van zorgen en het hart zo vol verdriet ik kan alleen haar tranen drogen maar problemen oplossen niet Het is me echt zo zwaar te moede wanneer ik haar verdrietig zie een arm om haar schouders leggen haar hoofd huilend op mijn knie En mét haar huil ook ik mijn tranen heb net als zij slapeloze nachten 'k heb nog steeds…

Met een emmer vol verdriet naast mijn fauteuil zit ik met gevoelens zoals afwachtende wolven die huilend hun onrust vergezellen in de nacht onder de volle maan met emoties bedolven.…

het moest ervan komen want van alles had ze niet eens benul of denk je deze dag zal het verfraaien avonden een ruimte vol van dwazen veroveren land vooringenomen met deze onontkoombare schaduwen er tranen meer ogen wij die verwonderd zijn over elke nacht wij zijn al blind…