Alle inzendingen over Neeltje

Neeltje Jacoba. Plots besmuikt. Omhooggevallen proleten, bloeddorstige persmuskieten, machtverslaafde wichten. Neeltje Jacoba. Ik smeek U. Verloochen Uzelf Laat deze onwetenden verzuipen in de zee der etterende leugens en banaliteiten. Neeltje Jacoba. In mijn gedachten immer een heldin. Tot het einde der tijden.…

- naar Neeltje Maria Min…

Het is even stil Ik dicht niet meer Schrijf geen proza De geest is dicht Ik tel tot tien tot elf In een hol gewelf Zodat niet gaat verloren Geluid van de koeienhoorn De oproep fel en stom Tot het heidendom Heb ik geweerd Ik ben bekeerd Tot wat ik altijd was Een degelijke grapjas Wel met christelijke waarden En moppen zonder baarden…

Meester knielde nederig neer naast Neeltje. Pim kreunde bij groen kikkerdril, verstopte zijn handen voor later. Langs baggersloten hangen sindsdien gekleurde hemden, jonge palingvissers dragen daar hun zwemvliezen hoog. Zij happen schaamteloos zweetlucht en snijden achter rietpluimen wit brood in vierkante brokken.…

(Met dank aan Neeltje Maria Min) Net twintig. Ach, ik voelde me heel wat en las Voor wie ik liefheb wil ik heten, een bundel die ik nimmer ben vergeten; de eerste was het die ik zelf bezat. Mins verzen koesterde ik als een schat, ze klonken als geheime hartenkreten die magisch glansden van een dieper weten.…

Wat drijven ze daar te niksen op de stille vijver. Decemberzon.…

Elzenkatjes op Nieuwjaarsdag, begin van hoop. Daarna weer regen.…

hoe de nacht naar ochtenden kleurt ik voel het geuren van zoetrode rozen steeds voel ik hoe gretig de roos geurt ik kan weer gaan dansen met kozende armen eindeloos dansen op bloedeigen feest aan uitgedoofd vuur mijn handen verwarmen ik ben niet zijn vrouw, ben ooit haar geweest (variatie op: "van deze plaats af kan ik alles horen" van Neeltje…

Hier hangen geur en kleur nog altijd onder bomen die als een ereboog staan aan de Eeuwigelaan. Kunstzinnig volk was hierlangs bij elkaar gekomen. Een nieuwe stroming was ontstaan. Men zag het prachtig licht, een sprekend vergezicht en liet zijn werken na, beelden, literatuur. Sophie Perk* heeft hier - piepjong - voor het eerst gedicht al was…

Noem mij, noem mijn naam, ik heb je lief lief laat me – uit jouw mond heten.…

Hulpeloos en kinderlijk zag ik hem, oude man langdurig starend naar iedere passant de inhoud van zijn zakken zag ik in zijn handen beven hoe eindig en toch eindeloos leek zijn leven malende kaken een wippend gebit een grote zakdoek om zijn mond te vegen toen maakte hij vrouwen het hof nu worden zij door hem ontroerd hij geeft…

Kat loert lui met één groen oog zie ze daar bouwen onder de schuttingboog zij berekent haar kans en wacht de tijd al spinnend spiedt zij hoe moeder merel gedijt dan wordt het onrustig rondom het nest zij vliegen met hapjes tot schemering rest Poes kijkt en gaapt geen beweging bij `t huis een fladderende vleermuis maakt schemergeruis…

Ik kijk naar hem in zijn slaap is dit de ongezien aan Bachus gewijde priester alle offers reeds geplengd kind nog bijna donkre wimpers op rode wangen krullend haar op `t voorhoofd en naast zijn oren de kunstig geknipte lijn van zijn kapsel Prins op het blauwe paard van wilde en verwarde dromen boven alles wereldveroveraar…

Eerst dommelt dan schommelt en hommelt hij zacht voor mijn raam op en neer zo zwaar kan zowaar als zoem- kunstenaar zijn eigen gewicht haast niet dragen…

Het groeit en bloeit en bemoeit zich niet met geld het schijnt en verdwijnt het belijnt mijn gevoel Onstuimig als een eerste liefde stroomt het voorjaar over de aarde streelt de bomen in knop zo lieflijk dat ze open moeten zonder enig verweer tegen deze stralende kracht het streelt mijn hart onroert en omhult mij zo zacht…

Eerder dan eer ouder dan oer is mijn verlangen naar mij je bent mij zo na zo verder dan ver mijn andere ik mijn zoektocht naar haar stil blijf ik wachten op het signaal ooit zal het komen als begin van `t verhaal…

Werd ook zij geboren aan de oevers van de Eufraat of misschien in het oude Babylon waar de nieuwe Nebukadnesar zijn schrikkelijk bewind der vernietiging zaaide wat haar nu nog rest zijn scherven van dat bestaan die zij verzamelt in haar tas de spraakverwarring is hoog opgelaaid evenals in het oude Babel tijdens de ballingschap…

Een kleine Noordse Stern poogt wiekend los te komen van het asfalt waar hij stervend ligt de kleine jongen hem over `t angstig kopje strijkend kan de aanval ternauwernood ontwijken ons vertelde deze vogel tussen jou en mij is het op sterven na voorbij…

Haar vlees wil hem verlokken zegt hij laat maar je bent niet bevallig een huis is ze niet waard een regenton is goed genoeg onverschilligt hij woede moet ze koelen desnoods op onschuldige vliegen op witte muur `s avonds huilt ze stil in een hoekje van de donkere steeg, bij haar regenton dan wordt het stil in haar ze rekt en strekt…

Zonlicht betast haar welvingen de wind speelt blonde tressen zachte rondingen worden omvat door strandzand warmte maakt haar onrustig ze vist roze slippers uit badtas en trippelt naar zee hij laat zand tussen zijn vingers doorlopen genoot daarnet van een spannende videoclip op roze badlaken zo gaat het steeds het glipt…

Bruisend van leven, oude tijden een stad verrassend elke dag bankjes op havenhoofd altijd bezet mannen bijna der dagen zat herleven hun sterke verhalen in Latijnse visserstalen uren zijn ze beurtelings de held elk verhaal al honderd keer verteld gebeurt in geur en kleur opnieuw met weer een nieuwe held de tijd vergeten, ze zijn op zee…

Langzaam verdrink ik in de wereld van geluidloos lawaai ik zie monden bewegen maar beheers niet hun taal hun lachen scheurt de trommelvliezen van mijn ziel ik speur het zwerk naar de oorzaak van pijn, zoek in mijn gerafelde binnenkant langzaam terugkerend naar de wrede stilte van het niet erbij horen de hoofdse schelpen aan…

Mijn Oma bezit de bank alleen, sinds mijn Opa er niet meer is hebben haar woorden minder weerklank Opa knikte vaak had niet zo de gave van het woord och Oma had het immers al verwoord hij wist al wat ze zeggen zou keek naar haar en legde soms zijn hand in een gebaar dat zei 'ik ben zo blij met jou' nu praat Oma tegen…

Gezeten aan de rand der sloot het klein gewriemel der insecten schouwend zo ogenschijnlijk zonder doel -`t insect zo nietig en zo klein zij vraagt niet wat het nut kan zijn van `t zwoegen deze dag maar doet wat ze vermag- wordt ik bewust van het zinloos lijkend gekrioel van `t eigen steeds terugkerende verliezer zijn gevoel dan komt…

Binnen klinkt zacht de canon van Pachabel de meeuwen juist gevoed dansen hun godendans duikend naar brood stijgend op muziek het sierlijk ballet heft mij op in een tijdloos toeven in de harmonie van betovering eindeloos lijkende minuten geniet ik het samenspel tussen techniek binnen en natuur buiten zo gracieus en vol…

Vandaag heeft ze haar verwachtingen en verlangens teruggegeven aan de verwekker, de prijs was te hoog onverwachtse vreugde leek te komen veel te kort, wat haar leven had mogen duren de pijn is vertrokken enkele reis,niet uitgezwaaid gemis en verlangen wieken als schaduwen voor de wind ongrijpbaar, afgedankt als het gerafelde…

Ik zong het zacht, verlangend ingetogen tot jij mij misschien horen zou je lachte wat en praatte over auto`s enzo en je heldendaden met Bacchus en nu: ik zing niet meer niets is er dat ik nog van jou verwacht misschien als jij jezelf niet meer zomaar veracht kan het nog weer gaan stromen maar ach misschien kijk ik dan liefdevol…

Vanaf een bankje in het Twentse veen volg ik de dans van heideblauwtjes gedempte geluiden zinderende warmte onze schaduwen schijnen langzamer dan langzaam te gaan te blijven staan boven pijpestrootje en zwaarbeladen braam mijn hart weet haast geen blijf met de weelde van dit beloken Paradijs…

Ik zag jou wel zitten je was bezig je zicht te verbeteren om de splinter uit mijn oog te halen en je eigen balk bij te schaven Ik ging verzitten afwachtend of je mij nu zou zien je praatte over haar, over hoe bijzonder ze was Ik wachtte: welk onderwerp zou er nu komen ik koesterde niets keek naar binnen waar begon het te…

Omgangstaal soldatentaal diplomatentaal dieventaal schuttingtaal digitaal geheimtaal dode taal brutaal bouwvakkerstaal mannentaal VROUWENPRAAT…