Voor Neeltje

Het is even stil
Ik dicht niet meer
Schrijf geen proza
De geest is dicht

Ik tel tot tien tot elf
In een hol gewelf
Zodat niet gaat verloren
Geluid van de koeienhoorn

De oproep fel en stom
Tot het heidendom
Heb ik geweerd
Ik ben bekeerd

Tot wat ik altijd was
Een degelijke grapjas
Wel met christelijke waarden
En moppen zonder baarden

Nu moeten mijn vrienden
Mijn droefheid dichten
Omdat ik zelf uitkiende
Even zal dichten niet verlichten

Maar ach het bloed kruipt
Waar vrede is te vinden
Waar het niet gaan kan
Zonder echte vrinden

Neeltje vrinden dichten

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 40 stemmen 3.069