ik ben neptunus niet, bemin geen nereïde
of zeemeermin. sprookjes die zichzelf schrijven
eindigen doorgaans met de driewoordenzin
'er was eens', dat zie ik nu wel in.
ja, verwens mij met mijn blindheid maar
tot ongewenste onzichtbaarheid. verheug je,
ik ben geen kerstmens.…
pijnbomen,
en dat de zee zachtjes hoort fluisteren,
vol verlangen, Zeus, beschouw je elke Aphrodite,
beschouw je de gehele jonge godinnenschaar,
die in pareo, te kleine bikini of string
dit kleine terras vol blote trots passeert,
blond, zacht, vervuld van volle schoonheid,
schuldig of onschuldig, ach geloof me,
niemand van deze jongste Nereïden…
'
"Mijn teerbeminde jonge god, Adonis
beminnelijke hartbreker,
mijn lief
ook vader Zeus was ooit mijn hartedief
hij weet dat eros' liefde
ongewoon is
ik ben een amorzoekende najade
een nereïde, dochter van de zee
van buiten lijk ik op kalliope
draag schoonheid in de godenogen mee
in berg en dal zien zij een oreade
geliefd en…
dit wordt er nooit bij verteld
bedacht ik dus
door die nat wordende schoenen
op een grasveld
tijdens zo’n laatste hondenronde
terwijl
ik keek naar Cassiopeia
trachtte me te herinneren
om hoeveel kinderen
mooier dan de drie Nereïden
en zonder blauw haar getooid
zij, een moeder
haar eer
in de strijd om erkenning
en waardigheid (weer…
3.527
Bezig met laden