Alle inzendingen over Ochtend vreugd

Onze tuinmerel wekt ons zijn sterven en opvolger zien wij niet, zijn lied - blijft en dat maakt hem onsterfelijk; want hij is voor ons het merellied…

Elke ochtend vroeg zie ik de blozende Roos van de eeuwige lente met haar frisheid, spontaniteit, vreugde en jeugdigheid. Gedurende de hele dag vergezeld ze me bij al mijn bezigheden op mijn donkere én lichtende pad zonder dat ze maar iets van haar schoonheid verliest.…

Bij 't horen van de muziek, duikt hij in het diepe, in mij de bloem van vreugde. Ik juich, ik dans Ik voel de vreugde Ik buig voor deze kans En stil is de rust van binnen, nu bij 't horen van de beek.…

Dwalend door verlaten straten van mij onbekende kille steden doodstil door Jan en alleman verlaten opgejaagd door spoken uit het verleden wandel ik op een vroege zaterdagochtend aarzelend door mijn hoofd op zoek naar zekerheden waarvan ik denk te zijn beroofd. In een kluwen van verlatenheid en nijd die de liefde even deed verzwinden. ben…

Met vredige hand strijkt zaterdagochtendlicht over Nederland…

Uitgestrekt, mistig en nog stil leunt de stad tegen de duinen uitkijkend op het natte, groene achterland ontdoet ze zich van haar nachtelijk vocht. Slechts een vale bleke zon komt op het mag nog geen dag heten gedempt licht verdringt de grijze schemer en doet de nacht vergeten. Schaduwen glippen geleidelijk geniepig weg langzaam verdwijnt…

Plots brak het licht Dat de ochtend moest vergezellen Donker zal de dag zijn die volgt Op de breuk die diep door mij scheurde Krakende scharnieren liet je achter In de stilte van de dag Vreugde was al een tijdje eerder vertrokken Zonder dat ik er oog in had Nu hoor ik het in de stilte Dat alles is vertrokken Niet eens zo ver weg Maar…

De nacht heeft mij Met niets ontziend Mededogen tot rust Gebracht - donker Dat als een deken Mijn onrust heeft Toegedekt - en als Ik wakker word is Mijn deken vervangen Door een dun laken Van lichtvoetigheid Gewichtloos gemaakt Door kunstig geweven Gesponnen zilverwerk…

Zon die stralend De tere blaadjes Van de rozenboog verwarmt, Schoonheid die mij toelacht Op dit vroege uur; Vogels die er nog niet zijn Slapen een gat in de dag, Bijen die al druk op zoek zijn Naar bronnen voor hun honing, Zonnestralen die het donkerste duister Doorboren alsof het inktzwarte er niet is En ik die in mijn hart dat…

Mijn gedachten harken de duisternis bijeen In de groeven landt mijn spleen Een dag opent traag zijn luiken Mijn tuin aan ideeën netjes geschoffeld Angsten, onzekerheden weggemoffeld Een frisse herfstgeur dringt zich op…

Veel voor anderen te wezen Hen te helpen, altijd weer Och, mocht dit de vreugde worden Die ik bovenal begeer Die geeft, wat hij heeft en zich rijk voelt daarbij.…

Leven In je dromen Is het mooi Je gedachten Vullen de ruimte Mooie gedachten Kleurrijk Vrolijk Blij Mooi, Anders, anders dan het echt Leven in het echt, Met de zon, De zon boven je hoofd, Soms regen, Soms onweer, Soms wolken Maar vreugde, Ja vreugde, Vreugde, vreugde is mooi.…

De vrolijkheid wil dansen werpt de grauwe kleren af laat zich niet meer onderdrukken wast de stilte uit het graf. Een vlinder wil uit die cocon slaat de ogen naar omhoog kijkt verlangend naar de zon wappert snel haar vleugels droog. Hoort het suizen van de lucht waarin honigbijen zoemen neemt uit die somberheid de vlucht naar het land…

jouw mond, het portaal van liefde volmaakte taal van genegenheid vloeibaar geluk stromend over tong vertolking van vreugde in mijn oren…

Met vreugde kan ik u mededelen dat het gebeurd is met 't velen van de mensen. Met trots kan ik u vertellen dat men heel veel heeft te stellen met de jeugd. Met droefheid deel ik u mede, dat er geen barst zal veranderen in het heden…

Dan pas wordt Jehovah nabij en niet veraf een bron van "VREUGDE"…

Het moment waarop je huilt van geluk, een tranenval van vreugde, als je eenmaal beseft, dat vreugde van binnen zit.…

Er is niks zo belangrijk om te beleven en graag in te delen als de Levensvreugde, via klanken, melodieën van muziek, via tekeningen, schetsen of schilderijen zelfs beelden; niets als de Vreugde die zo kan helen.…

Al zijn we stilaan ouder, vervlogen de jaren van onze jeugd, toch leg ik nog steeds met vreugd, mijn grijze kop tegen jouw schouder.…

De vreugde voor het leven, meer heb ik niet mede te delen iets anders kan ik niet geven als mijn liefde voor velen.…

Natuurlijk ontmoet tussen zonnestraal en gras duidelijk lente.…

Onder de gloedende zoen van mijn levenscheppende vreugde ligt de stad; vreugde in mij, niet om welke oorzaak ook, maar om zich zelf: zo is elke grote liefde. Mijn vreugde is een absolute liefde. Dat weet ik: ik ben een schepper die een warme golf over de stad laat varen. Op schaliedaken ligt maanlicht dol in vreugde, goud-gelukkig.…

Vandaag heb ik veel moois gezien: de mensen die elkaar ontmoetten, die liefdevol een ander groetten, vandaag heb ik veel moois gezien. Vandaag heb ik veel moois gezien: een zon die straalde van genoegen, de kinderen die om aandacht vroegen, vandaag heb ik veel moois gezien. Vandaag heb ik veel moois gezien: de mensen die vergeving schonken…

De dagen lengen al is het nog maar even maar we leven weer.…

Ik ben klaar voor fijne dingen Wil niet meer in mineur Heb veel pijn overwonnen Ga verder met een lach Het leven lacht me toe Voel warme zonnestralen Kan weer vrij genieten Plezier schijnt in mijn ogen Ik grossier in mooie dromen Echt daar kan ik wat mee Krijg nieuwe goede inzichten Over mijn levenswandel Ik wil niet meer wegkruipen…

Het mens-zijn is een herberg elke ochtend nieuw bezoek, vreugde afgewisseld met depressie en ook de flits van inzicht komt als een onverwachte gast De duistere gedachte, schaamte en venijn begroet ze met een brede lach ze komen slechts de boel ontruimen om voor jou weer plaats te maken [vrij naar Rumi, een bekende soefidichter]…

Iedere ochtend kom ik naar Je toe om Je te zien voordat ik mijn dag begin, want ik wil je de hele dag dicht bij me voelen. Laat me mijn verlangen naar Jou meenemen waar ik ook ben. Vul mijn geest met Jouw stilte als ik door een stortvloed van lawaai ga. Laat me alles doen als uitdrukking van Jouw bron van vreugde.…

Nu kust, ontwaakt uit duister vroege ochtend de tere zon die moeder aarde nevelige sluier spon. Zachte bries strijkt door haar kapsel masseert golven door zilverglans van zachte zijden draden die deinen als vreugde dans. Als tranen van ontroering hangt dauw in berkenblad, klinkt door eik en beuk in vervoering lof in vogelzang gevat.…

De haan die kraait de dag kriekt dauw bedekt de aarde…

De eerste zonnestralen schijnen naar binnen We worden wakker en de pijn kan beginnen Vandaag de laatste dag dat je hier ligt De allerlaatste dag dat ik wakker word Met naast mijn wang jouw prachtige gezicht Die ik elke ochtend kus en streel en aanschouw Een verlangende herinnering is wat ik er aan overhou Dus hou ik je stevig in mijn armen gedrukt…