Alle inzendingen over Om de enkels van int

Ondragelijk, maar goed te dragen op de vleugels van lichtvoetigheid, een koers gedragen door het hart en beeld zonder naar de laatste dans te vragen, bronzen ringen om de enkels van integerheid.…

Een allusie op Nico's snelsonnet van hedenochtend, waarin hij een groot vraagteken zet bij de niet te stuiten drang onder 77 procent van de Europeanen om zich als pijlen uit een boog te laten schieten naar verre, vooral vredige, zo zuidelijk mogelijke costa's, de tot ieders verbeelding sprekende, maar nog nooit bewonderde Bahamas en Malediven en het…

een enkeling slechts vermaakt zich is zichzelf de rest is entourage zaalvulling dienend ter decoratie niet onaardig niet bijzonder alleen maar aanwezig de eenzaamheid van dit samenzijn schuilt echter in het feit dat eenieder zich de enkeling waant…

Het controleert al mijn privédomeinen, beheert de fondsen die het bij mij int. Straks zal het ook mijn sterven begeleiden om daarna mijn organen te verspreiden.…

de verbroken rust verhelpt in het vinden van evenwicht en het zielenbloed waarachtig stelpt zo gaat onder de maan en sterren het onbestuurbare,(dat lijkt zo verre) op zoek naar vorm bij kruisende paden wijl het bewuste er enkel naar kan raden…

de verbroken rust verhelpt in het vinden van evenwicht en het zielenbloed waarachtig stelpt zo gaat onder de maan en sterren het onbestuurbare,(dat lijkt zo verre) op zoek naar vorm bij kruisende paden wijl het het bewuste er enkel naar kan raden . 8-21…

Ruud kreeg bij Terek Grozny z’n ontslag Hij heeft de club van deze schurkennatie In no time rijp gemaakt voor degradatie En int ook een gigantisch geldbedrag Dus is hij welbeschouwd geen naar portret Maar ónze held in het Tjetjeens verzet.…

Op de trein zit een kind Het moet plots op zijn po Jan is pas zindelijk én dus héél fier Pa zwiert zijn plas met een Felicitatiekreet door ’t open raam en (w)int warm fluitjesbier…

grenzen vervagen zoals de ruimte om ons, enkel blijft als ogen harten ontmoeten: het versmelten tot één gedachte één gevoel één adem.…

Terwijl jouw ogen mijn lichaam uitkleedden trok het leven een wissel langs perron en spoor vijf bus na bus na bus na bus was dit de enige reis zonder vertraging jij kwam thuis jij wel…

(tanka) In groen struikgewas schuilt een eenzaam wit kroontje, dor en verfrommeld. Die oude bosanemoon heeft haar geslacht overleefd.…

Geen wonen hier, geen gisteren of morgen maar enkel nu en daarin geborgen. Tot geen woorden bereid, enkel een vuur dat niets verbrandt en toch blijft branden. Geen beeld of teken, enkel niets.…

Een enkele dauwdruppel blijft eens hangen in het spinnenweb dat zich eens vormen kon; een transparant geheugen dat dauwdruppelt in de krachteloze najaar's zon. Dauwvol, berouwvol om alles dat dauwdruppelend aan een heden voorbij kan gaan, kent morgen een verleden dat niet aan het spinnenweb voorbij kan gaan.…

Wazige slierten Herinneringen Van toen ebben weg Zoute tranen Van nu Wellen op Ik ril Van de pijn Vanbinnen Alles vervaagt Alles vergaat Enkel de liefde blijft over…

o ja heel leuk klach me een kriek klig in een deuk ze woont int zuiden mooi dichtbij quoon al heel lang in Pleuqueuneuq samen met mijn snoetprofiel misschien gezellig maar niet leuk...…

ik bewonder de stilte alleen daar voel ik me thuis er is geen enkel geruis alleen maar een zoeken zonder vinden ik bewonder de schaduw in een dal van liefde alleen daar in een wereld van gemis er is een zuchtend gefluister voortdurend in mijn hoofd alleen daar vluchtend van een geloof…

mijn mooie gave bomen ze zijn voorgoed verpest het halve lover afgekapt slecht hun kruin die rest voorbij hun hoge kale stam zie ik de grauwe stad waar ik vóór die slachterij totaal geen weet van had alleen omdat een enkeling te lang was en moest bukken waagden ze het om aan mijn plantsoen het mooie zicht te ontrukken als ik al ergens…

Een 'enkeling' kwam hier vanavond aan Hij was alleen, ik zag zijn linkervoet Tussen de deur, of zag ik het niet goed, Was het geen vrouwelijke onderdaan? Nou ja, je weet het tegenwoordig nooit Meer honderd procent zeker toch vandaag De dag, is dat nou zo'n bizarre vraag Die zo door mij de groep in wordt gegooid?…

tie van de schrijver in dezes goed overgekomen geplaatst wordt in die vorm dan is de inten- een puntzak is wanneer het dan ook nog mits het gedicht maar in de vorm van hoeft metrum noch rijm te hebben zaken die de mensen raken het het cynisch verwoorden van 'n spitse ondertoon zoals het een gedicht is met het kan ook zijn dat een puntzak…

een gebroken ontbreken van vertrouwen en geloof in de honger van je stem Maar laat me niet te pletter lopen tegen blinde muren, laat me niet staren naar schreiende uren ik geef je een houden van zoals je bent op ieder verloren moment zachte blikken kijken op je neer, kon ik je maar omhelzen, al was het maar voor één enkele…

Verblind door dromen gaat het échte leven in sneltreinvaart voorbij geen vertraging tijdig, echter tijdloos in gedachten spoort geen wissel verkeerd zelfs de klok tikt gelijk geloof, hoop en liefde wachten onvoorwaardelijk op het perron van de tijd geen spoor wordt gemist, ondanks geloof en hoop in oneindige liefde ....…

Ik kuste de wreef, toen de fijne enkel: haar schoot geurde wild als zo menig uur. Maar zij trok het hemd weer over haar schenkel en keerde zich zwijgende af, naar de muur.…

het zijn zulke vreemde tijden de dag verliest zich al vroeg in schemer terwijl bloemen zich verdringen in te kleine tuinen iets verderop loopt de jongen met het zuivere hart maar met een getekende grijns onverstaanbaar door de nieuwbouwwijk waar mensen als zwaluwen hun huizen binnen vliegen omgeven door geuren van vijf uur -------------…

Parkeerplaats in het bos Bovendiepsterweg aan het begin een stuk het bos in stond een man in zijn blote kont broek om zijn enkels op de grond zijn rug naar mij toe reageert niet is verdiept in de natuur ik fiets verder kijk op mijn stuur.…

Bidden in een grote groep geeft gedachten van, ondanks verschillende zielen, één-zijn. Het onbevangen, naar God zoekende brein zal tweedracht en geschillen verzachten. Hoe versterkend is echter het trachten, afgezonderd op een plaatsje, stil en klein, 's werelds varen, eigen vreugd' en zielenpijn te brengen bij de Heer vol milde krachten.…

ik ben geen man, ik ben geen vrouw ik ben hier maar, ik moet nog komen mijn ogen bruin, mijn ogen blauw van vrouw zijn kan ik enkel dromen ik ben hier, maar ik moet nog komen waar ik ongeremd kan waken van vrouw zijn kan ik enkel dromen maar in mijn droom kan ik haar raken waar ik ongeremd kan waken na een ware transformatie…

Nog enkele dagen te gaan en dan plots in een fractie van een seconde is er weer een jaar voorbij. Het nieuwe jaar is aangebroken. En velen zullen hun leven voortzetten zoals het was en anderen slaan nieuwe paden in. Met weinig zekerheden maar met een hang naar avontuur. En met discipline zullen ze hun doel bereiken.…

Er is zo te zien en te lezen en horen geen muziekdocent nog te vinden voor scholen laat staan een orkest, trio of jongenskoren Geen haan die er kraait en geen hond die wil storen veel werk aan de winkel met andere woorden Een podium hier en een workshopje daar een cursusje bandcoaching voor drie fluitisten Een keu in de hoek…

wereldbeeld t is slecht zoals het op de aarde gaat oneerlijk is de wortel van het kwaad bij wat de kroon der schepping heet verdeeld er wordt wat op de wereld afgeleden de een crepeert de ander vreet zich vol voortdurend is er oorlog op die bol verneem nu hoe die bol kan staan van vrede belasting wordt van iedereen geheven de wereldfiscus int…

in hun eigen gel gekleurd is hun vel naar functionele groepen zij ontsnapten uit het onbekende op zoek naar de vertrouwde sluiting van het eigen dna om in samen delen de potentiële mogelijkheden zo goed als mogelijk te benutten als geheel om de bouwplaat te kunnen lezen moesten er wel ogen en hersens leven de rest gebeurde int…