Alle inzendingen over Salomon Burke

Ik mocht uw land zo binnen zonder kloppen Mijn groot hart haalde net nog Amsterdam Pijn in mijn hart dat hier mijn einde kwam 't Is nergens goed voor om mij hier te stoppen Nou huil maar niet, want je weet nooit wanneer Nu mag het licht uit, zeker, leg me neer.…

Gaf ik hier als minister de bevelen Dan kende ik aan Salomon Kalou Het Nederlanderschap vandaag nog toe En kan hij morgen in Oranje spelen. Maar scoort hij daar te weinig naar mijn zin Dan zeg ik: Trek dat paspoort maar weer in!…

Salomon Kalou de voetballer drie maal hier afgewezen kiest zijn geboorteland wordt nu Eléphant pour la Côte d'Ivoir toch echt Hollands alsof je Cruyff hoort die gozer is geen dief van eigen portemonnee stante pede Chelsea ja zeg wablief de Nederlandse leeuw spreekt ook in Salomon nog een trots woordje mee de Ivoriaan uit Oumé wou…

een stem valt stil.... mijn ogen tranen rust zacht jij die zoveel mooie momenten aan mij gaf zo warm jouw soul liet me dansend dromen "meet me in church"…

mensen wuiven warmte en zon maar schaduw blijft hangen gevangen in ondoordringbare spinsels van angst en stress tot het mes zal snijden kwaad en goed gaat scheiden er wordt gebeden op het scherp van de snede als salomon zijn oordeel velt in herstel zal het leven weer toekomst zonder schaduw kunnen geven…

Oranje's verste voetbaldeserteur kende een ivoren wit humeur Verdonk zei 'Nee', na lang debat zijn keuze bleek het hazenpad Een oversteek van de Stanfordbrug leek een eerste stap op een ezelsrug Met een tweede stoot aan de beruchte steen gingen oude vrienden met de winst heen Zo zat in Côte d'Ivore, de centervoor toch snel weer op het…

of voerden ze juist Gods Salomons Oordeel uit? onreine geesten gescheiden van goddelijkheid zouden wij anders het verschil niet weten? was dat, als zondvloed de prijs? nog immer in Bethlehem de grond doordrenkt van onschuldige schuld hun bloed sust mijn geweten ik weet……

O Salomon, hoor onze bede in deze diep beroerde tijden hoe kan ons volk de vrede smeden terwijl zijn land en leider lijden ? Waar blijft het woord van de profeten ? De steun van de voorzienigheid ? Waarom blijven wij godsvergeten en komt geen einde aan de strijd ?…

Ook de dochters van koning Salomon wisten met hun wiegen te behagen. Eens geborgen in hun malse schoot dacht geen sterveling meer aan zijn nakende dood. Jouw sombere buien zijn enkel te verklaren door het eeuwige vallen van kleurige bla’ren. Bij jou loeit september, al is het hoogzomer.…

Dan denk ik aan het Hooglied en de bloemen Die ik geplukt heb rustend aan je borst, De leliën die toch niet zijn te noemen Dan door een Salomon en groter vorst; De rozen en de kussen, overal Gestolen en geplukt in Sarons dal.…

warme middagzon het glas in lood speelde met de kleuren van de dood die onder koude grafzerken begonnen was nog dwarrelden vleugjes wierook in het voorbij gaan van gelovigen die in devote rust de zomer en hitte waren ontvlucht bij een kaarsje baden om regen op het land of een zonnetje bij zee en strand witte wolken kiezen salomons…

Stemmen spraken tot mij, ik hoorde ze niet, ik hoorde uw stem als 'n lied, als 'n lied! Zoals 's avonds laat wen de wereld zwijgt over wateren, stil, 'n boot ver tijgt. De wereld is stil de wereld is donker, alleen leeft de maan en wat stargeflonker Haar stem is muziek in de stille oren, zo kan ik maar niet uw…

‘Slaap, kindje, slaap, daarbuiten loopt een schaap!’ je hartje tegen mijn harte aan ik voel het kloppen, voel het slaan. ‘Slaap, kindje, slaap!’ Daarbuiten gaan geen mensen meer, de huizenogen loken neer, de straatlichtjes zijn uitgedaan, boven gingen de sterren aan en 't is heel stil: alleen de wacht trommelt, hol stappend, door de…

Verlangen is een vuur dat niet en dooft, 't is als 'n zwaan klapwiekend, kan niet sterven: de Dood komt om het hart, in 't jonge hoofd droomt nog 't verlangen in parelmoeren verven. Mijn broeder, ons verlangen is sterker dan de wil de strijd is als 'n bloemknop om 't verlangen het dunne hulsje houdt 't gloeiend blad gevangen,…

Mijn liefste waar zal ik slapen vannacht? De nacht is zo zwart en de winden gieren en voor mijn voet, bange geesten, slieren tak en takken, in knakken verward. Mijn liefste waar zal ik slapen vannacht? Als een lam, moegedwaald van de kudde verlaten, dat dwaalt en dwaalt, jammerend loopt te blaten, zo dwaal ik, en donker donker…

De dragers, de dragers treden zo hard. Hoe vaak droeg ik u in mijn sterke armen als een vogel verschrikt, in netten verward, met bang fluiten en schriklijk alarmen. Nu, vreemdige kerels, voor een slok en een munt sjorren, sjokken, en stappen hoogluid, als slagers versjouwen gespleten rund en dragen 't de slachtplaats uit. Wee! dat mij…

De avond verfde rood de zee en zwart de wijde hemel, een late vogel scherend glee langs 't koperrood gewemel. Een vreemde stem gromde van ver en neurde zwarte klachten, en uit der wolken zwarte vachten glansde een bleke verre ster. Je adem zoemde in mijn oor en zong er wijzen, zacht, de zee weedroef neurde erdoor,- ...heel donker kwam…

Het paardje reed zo klinkend met hoeven tinkellinkend al op de klinkerdijk. Zij droegen róse hoedjes op roodgeverfde snoetjes en voeren langs de dijk. De sleepman had een zweepje, slap, en zweepte 'hurt' bij elke stap van 't paardje op de dijk. Zij hadden gouden zon gehuurd, en 't tuigje was zo blank geschuurd dat voerde over de…

Bij dag buig ik gewillig en strijk loon mijn zwarte hand gedurig in zijn arbeid, mijn zwarte kop nijgt onder 's meesters hoon en krimpt; en lacht; en doet naar hem gezeid. Maar 's avonds op mijn kamer in 't gouden lampelicht maak ik gedichten zangerig en zacht en zie niet, dat terwijl heel knokerig en spicht op hoeken van mijn tafel een…

Gij koninklijk gediert, dat met uw rode poten en hermelijnen mantel zwiert en vaart onder de zon. Hoe blinkt uw dons, als sneeuw zo fijn, hoe is de glans op 't hermelijn als van de zonne zelf. Gij vaart en scheert onder blauw 't gewelf en laat de zachte winden gaan, en doet de blanke vleugels staan als blaren van 'n bloeme…

Ik lig zo stil aan u als kind aan moeder, mijn dode levend lief, en hoor hoe zacht het kloppen tikkert van uw zachte hart en 't bloed hoor 'k ruisen als water zoetkens doet er. De sterren bloeien langs haar zilvren baan en blinken met het licht van duizend glanzende ogen, de heemlen om hen, als heerlijk hoge togen van blauw-zwart marmer welvend…

Ik zit aan mijn tafel in de werkersbuurt de lucht is grauw, het licht is stil, dood-grijs: wat kinders en een orgel klagen droeve wijs omhoog, 't is of de dag al eeuwigheden duurt. Ik zit aan mijn tafel, rondom mij zijn stil drie schamele gestalten zwijgend neergezeten, zij zijn mijn kameraden lang reeds, en zij weten dat 'k vrij hen bij…

Door de zwarte stad rijdt de zwarte kar met de hooggeladen kolen, de kolen zijn zwart de zakken zijn zwart de kar is eronder verscholen. De twee grote paarden gepeesd en gespierd zwaar gevleesd op de ronddikke poten: zij schokken, zij nijgen de koppen ter aard, de zwetende koppen grauw-manen omzwierd. Zij trekken de wagen zij trekken…

Daar was 'n meisje, daar was 'n water, daar was wat zonne en groenig riet. Dat water zong met zilvren klater, dat meisje zong 'n vrijerslied. Dat meisje had zo rode wangen en brede heupen dat ze had! D'r haar dat berste uit de spangen en glom of 't vol van zonne zat. D'r ogen keken maar in het water daar sloeg ze 'n…

Ik hoor een stap daarbuiten daar in de avondwind, moet ik mijn deur ontsluiten ben jij het, lief, mijn kind? Ik hoor een stapje ritsen en langs de blaren gaan en puin en kiezel gritsen, kom jij,mijn liefste, aan? Ik hoor de deuren rillen en kirren in het slot. Zou jij naar binnen willen en houdt het slot zich slot? Ik hoor een…

De regen viel met gootjes het koren wier zo nat, de velden en de slootjes verdronken, en het pad. De boeren op hun klompen bleven maar zachtkens gaan, Alleen hun petjes krompen tegen hun koppen aan. De peerden glanzig druipend en maan en steert verward, zeulden haar pas, als kruipend, alleen ze dampten hard. De lekker groene…

Het kerkje is zo oud, zo oud de zwarte dennen ruisen zacht, de blanke gouden hagenvacht murmelt stil en vertrouwd, naar 't wit-verweerde slanke schip. En hoog, oud en geslagen, zeer, buigt het vermolmde hoofde neer de toren, berstend rib en rib. De zonne guldt de gulden haan en 't al met groen en grauw bestoven verbogen transen…

Vloek niet, o vloek niet de zon, m'n broer, die zo zwaar draagt uw last, touwen en lijnen zijn om u getast, hoog glijdt de boot in de zon. Rafel van kleed hangt naar neer van uw borst, uw ogen en slapen zijn wild omvloten, maar de haat, de haat uw oog ontschoten 0 vloekt de zon, vloekt de zon op uw borst. Bittere man die…

Moeder zal 'n hempje naaien, laat het wieltje lustig draaien draaien, draaien, draaien. Van het geel katoen 'n lapje, van 'n witte kant 'n hapje, en de knoopjes van wit been draaien 't hempje gauw ineen. Jongen met zijn blote pootjes blote beentjes, blote kootjes stapt op 't witte beddewaad als 'n wonderflank soldaat. Kijkt de zonne…

Toen klopte aan de kamerwand een schuchter ijle zwarte hand 'waak op! ik ben 't! de Nood!' Ik zei, ik ken u al zo wel gij met uw grauwe zwarte vel, hoe? heb ik u genood? 'k Heb lang gewerkt, ben moegeslaafd, wens nu dat rust mijn lijf wat laaft, hoe stoort gij mij zo snood? 'Gij hebt mij niet genodigd niet maar ik heb u…