Alle inzendingen over Veenendaal

Ducrot is het roerend met hem eens dit is geen wedstrijd voor linkmichels en luileballen voor prutsers en pretrijders voor flapdrollen en flierefluiters neen bloed zweet en tranen zullen het asfalt bevlekken in deze helse rit en sporen trekken tot op de meet ja Veenendaal-Veenendaal we zijn er klaar voor…

Sinds Apeldoorn kleeft aan het feest een smet Het heeft zijn onbevangenheid verloren De koek smaakt toch niet meer zoals tevoren En nu drukt nog een ander feit de pret In Veenendaal voelt men zich ook verbonden Met Mabel en de stille Prins in Londen…

Samen gaan wij naar de wolken, tot het laatste punt is aangebroken. Om daarna te gaan reizen, en elkander te bewijzen. Samen wachten wij op het water, tot de zon zijn glimlach weer laat zien. Want alleen dan zijn wij tevreden, om het pad te gaan vervolgen, naar beneden.…

Maanden gaan voorbij, geruisloos in het zuiden. Aandachtig luister ik, naar een stille stem, een verzameling van geluiden. Afwijzend blijf ik staren, onverschillig in een dal. Roerloos sta ik hier te wachten, daar beneden zonder golfslag, in een met sfeer verlichte hal. Teneergeslagen ga ik zitten, op een met lood versierde stoel. Jammerlijk…

Tot de laatste ijspegel is verdwenen, blijf ik op mijn hoede voor de kou. Want pas als de sneeuw stopt met schijnen, zie ik de persoon waar ik van hou.…

Nog één trekje van mijn laatste sigaret Oh wat voel dat toch goed Bijna net zo goed als jij in bed Na al die jaren weet je heus wel hoe het moet Even een momentje met mijn laatste sigaret Het is verworven met mijn bestaan Na deze is toch echt klaar met de pret Maar wat heb ik het toch graag gedaan Twee tellen, voor mijn laatste sigaret…

Noodweer ken jij vooral in drieglijk gieren aan `t sneren leek je neerstortend schroef angstvallig het strakke koord balancerend Als een vlieger stak jij hoog de loef klierde donderluchtstroming op winden vierde met een wonderzucht om te vinden en vond uiteindelijk lijnrecht je roef Behendig wist je storm te manoeuvreren met elke wervel…

Vanuit woonplaats Veenendaal dwarrelt thans de kristalboodschap over groep en eenling, als een voortdurende, kleurrijke dans.…

brand ’t vuur van m’n ziel als een kaars zonder voet geworteld van m’n hielen in een trance gelanceerd klim ik geleidelijk door ’t plafond om vanaf het dak van m’n slaapkamer de stad te bezien ik volg stadskanaal de vaart langs het postkantoor en het gemeentehuis het marktplein met de wolkenkammer de scheepjeshof en de stalen krul veenendaal…

Ridder Rik uit Veenendaal, ja echt, die was het hélemaal Jongedames frank en vrij, ze stonden voor hem in de rij Zijn ijzeren ros ging in galop, de grootste monsters achterop Die Ridder Rik, hij leek heel fier, zo vol van pret en van plezier Maar kwam een Jonkvrouw op bezoek, dan deed hij het bijna in zijn broek Hij sloot zich op in de WC, en…

Zouden de pitjes van de appel in mijn buik -- wortel gaan schieten?…

Herhaaldelijk klonk het uit Coen zijn mond: “We moeten hier de strijkstok maar vergeten. Integer laten we aan ieder weten: De Stichting Alpe d’HuZes is kerngezond.” (“Maar als er dan een manager moet komen, Vind ik drie ton toch lekker meegenomen”).…

Langzaam glijd ik weg met jouw kus vol ongeloof in deze straten.…

In hun sektarisch clubje van Simplisten Liet Bie met Koot hun typetjes jongleren Na 't weekend konden wij hen imiteren Die twee unieke taal- neologisten Met Koot kon hij subliem gaan persifleren Kroop zonder iemand echt te imiteren De huid in van een ietwat bozig man Of vrouw, een wat zelfingenomen dame Tezamen met die andere Veenendaal…