Alle inzendingen over Vera Lynn

‘k Noem Vera Lynn en Doris Day, die twee… Ze léven nog! Hiep, hiep, hoera, hoezee!…

Will Ferdy vond een Piaf straatmus in Parijs die Milord zong en La Vie En Rose werd gedanst op een bananennummer van Josephine Baker plots dook Rosemary Clooney op met Botsch A Me, Come On-A My House daarna kwam Mario Lanza met Granada Catharina Valente met On Note Samba gevolgd door Vera Lynn Auf Wiederseh’n The Time You Say Goodbay…

Lynn Miles zingt aan het slot It's ok I'm not afraid, marching in this brave parade. Haar meesterwerk. Haar bergrede.…

'k Weet dat tijd mij inhaalt en ik niet meer hoef te hopen 'k Voel dat Vera hardloopt in een poging mij te slopen Alles devalueert Echt frustrerend die pijn daar wij, geen discussie, weten 't Gaat onherroepelijk verkeerd Vera geeft geen liefde O nee, Vera kan slechts haten Vera is overschot Zij kan het echt geenszins laten Bloed, daar…

Yesterday all my troubles seemed so far away Gisteren had voor mij het le- ven nog veel zin * Now it looks as though they're here to stay Nu zie ik er haast geen gat meer in * Oh I believe in yesterday O ik geloof in gisteren * Suddenly I'm not half the man I used to be Plotseling voel ik mij…

negen maanden lopen dromen, hoe dat alles toch zou zijn, je bent een wonder, een mysterie, zo volmaakt en toch zo klein. negen maanden nieuwsgierig wachten, terwijl je groeide in mijn schoot. ook ons liefde werd steeds groter met elk stampje, elke stoot. en nu negen maanden later is het groot geheim onthuld, wie je bent en hoe je…

Gelezen op een Vale versleten muur In Vera een kerstkreet Uit de tijd dat Herman Er nog was - En de engelen zingen in koor Herman is er met de speed vandoor Vera: poppodium voor Undergroundmuziek, Oosterstraat 44, Groningen…

stap je uit zonder iets te zeggen te hebben aangegeven kwam de dood als een dief in de nacht en zette jouw hart stop heb je hem gezien, gehoord aangesproken dat het jouw tijd nog niet was omdat het leven nog veel te veel moois in haar droeg of bleek hij meedogenloos snoerde hij jou de mond nog voordat…

Ik droomde weer over mijn buurmeisje Ik kwam uit school toen mijn moeder vertelde dat ze was overleden Ik kon niks meer eten van verdriet Eenmaal bij de kist zei ik niks alleen: jou vergeet ik niet!…

Ik wist dat het aan mij lag, Aan mijn stomme daad. Maar nog een klein beetje gehoopt Dat we hieruit konden komen met wat gepraat Het is spijtig dat het zo gelopen is En erg jammer van je tijd. Ik wou dat ik je in je armen kon nemen Goh wat heb ik een spijt. Spijt om iets, wat nooit meer terug zal komen En waarvan ik nu tot aan mijn dood…

Het is alsof ik in een gat zit. Bedolven onder het puin. Niemand die mij redt, niemand die mij begrijpt, niemand die mij helpt. Ik zit in mezelf bekneld, van alles gaat er door mijn hoofd, alsof iemand schreeuwt om hulp, ik heb pijn, zoveel pijn. Er is niemand, niemand die mij hoort, niemand die om mij geeft, iedereen ben ik…

Harten verscheurd, leven verward. Je kan er niets aan doen, het was slechts domheid van je eigen pijn Maar toch wil je weten wie heb je meer pijn gedaan, en is er nog leven na zoiets. Maar na deze donkere leegte van kwelingen verdriet en pijn is er geen leven geen leven die dit doorstaat. Na dit kan je niet leven ook niet zonder al die pijn. Na…

Mijn tranen zijn hels. Mijn ziel is zwart. Alles is grauw Ik kan niet zeggen dat ik nog van je houw. Je maakte mijn leven en mijn ziel. Eerst was alles helder. En nou alles grouw Hoe kan ik ooit nog eerlijk zeggen dat ik echt van je hou.…

Subtitel: Vera Als de ziekte verergert, worden de gedachten meer en vreemder geen twee dezelfde van de morgen tot de avond* Want ongeneeslijk is niet, nee nooit meer echt gezond tijd heelt in deze niet nee, is slechts destructief Mijn bloed blijft goed stromen door medicatie Polycythemia Vera, mijn vriendin niet gekozen maar…

een tomeloze productie met eerder pijn als gevolg Opnieuw zie ik op de poli, Demi en Vera Beide weten zij dat ik eerder ga Hoewel tijd niet daar is...…

als lentegroen de atmosfeer doorboort dient men zich in te dekken de prijs voor prima vera is hoog de zomer heeft slechts zielloze hitte de herfst is het best te slijten als platte euforie wie dan nog leeft dan maar ziet…

Uitzinnig, oprecht, zonder scrupules Houd ik vanaf de bodem van mijn hart van jou Jij bent mijn zon, maan en sterrenstelsel Mijn licht in deze donkere maanden Sinds ik ziek ben, heb ik geen grip meer op tijd Sedertdien kruipt bloed soms waar het niet kan gaan daar het ware karakter van mijn ziekte zich geenszins, echt nooit zal verloochenen aan patiënten…

Devalueren door Ziekte doe ik ie- dere dag iets; PoVer* is Genade- Loos, kent mededogen noch com- passie als synoniemen van Elkaar, ongeremd Dus opweg naar het einde dat ik beslist geenszins zo vroeg wil naderen Geloven doe 'k in dit le- ven. Niet na mijn dood Daar die genadeloos is zonder Lucht…

Zo´n stoel geeft een bepaald gevoel van macht Al draaiend hou je alles in de gaten Je laat ze soms een toontje lager praten Maar neemt altijd de regels goed in acht Ach Vera het is echt een slangenkuil Sommige mensen snoer je nooit de muil…

Daar zit ik dan In dat hoekje Ik schrijf in mijn dagboekje Daar zit ik dan Niemand kijkt me aan Ik zie iedereen langs me heen gaan Daar zit ik dan Maar eindelijk komt er iemand naar me toe En vraagt vriendelijk: Kom mee met mij En wees vrij…

Ik val in een diepe put Met niks om me heen Er is alleen maar stilte Niemand, ik alleen Dag in dag uit Val ik in zo'n diepe put Iedereen is gemeen Alles en iedereen om me heen Ik val in een diepe put Met niks om me heen Er is alleen maar stilte Niemand, ik alleen Waarom, waarom, nooit een keer aardig Altijd iemand buitensluiten…

Een prachtige stevige stam Stevig staand, zodat alle takken er op kunnen steunen Een prachtige boom is onstaan, door deze stam Een boom, een thuis, een familie De boom, die al jaren mooi bloeit En dankzij deze stam heeft deze familie nog jaren te gaan…

Tastend in het duister probeer ik met mijn vingertoppen voorzichtig te vinden wat hier niet meer ligt In de hoek voel ik hoe ik tegen van alles aanbots wat allang is verdwenen maar nog steeds dichtbij me is Mijn tranen stromen zachtjes ik hap in de donkere lucht doe deur na deur open maar nergens is het woord, dat ik zoek Met de…

ik kan nu alleen nog maar staren naar alle vage beelden die voor me lijken te verschijnen ze gaan weg en komen terug ik zal nu alleen nog maar staren me bedenken wat er is gebeurd alles overdenken, ik moet mijn ogen spoedig laten rusten ik wil nu alleen nog maar staren niet naar hier, niet naar daar alleen naar jou wie ik nu mis je…

Waar ben ik verkeerd gegaan welk pad heb ik genomen dat mij zo treurig naar deze diepe afgrond leidde? kan ik nog terug of is er geen weg meer naar mijn veilige bestaan wat er van over is gebleven. ik wil niet meer heen ik word meegesleurd door wezens langs de kant ik wil terug, niet heen! deze weg leidt alleen maar naar een nog dieper…

Ik heb ergens zo'n plaatje rechthoekig en gekleurd als het meezat scherp genomen van je. zo'n gevalletje heel dun met rechte randjes en je beweegt niet eens dus leven zal 't wel niet zijn geweest. er zit niks boven niks onder behalve mijn hand die dat plaatje weg laat vallen langzaam vergeten.…

Er zijn woorden die zacht uitgesproken moeten worden dichtbij de mond, waarvan je vond die woorden zijn om te bewaren maar eens zullen de woorden de tijd stil zetten en je betoveren zo lang bewaard gebleven in wat eindelijk is blootgegeven. woord voor woord, wil ik spreken dichterbij dan dichtbij jouw mond verder doordringen dan het woord…

het lijkt alsof het heeft toegeslagen ook bij ons, het langzaam vergeten van gedachten, gevoelens en woorden wie niet mag zijn of worden word het veld van de liefde met twee klappen uitgeslagen twee kansen en toch, sla toe! leeg je gedachten, gevoelens en woorden het vergeten wint.…

Geef me je hand Geef me ze allebei en zeg me heel even dat je niet kunt leven zonder mij…

het is weer zoals vroeger, zie je alles valt weer terug zolang deze twee personen bestaan die op een dag elkaars gezicht zagen en zich toen niet realiseerden dat zij, toen nog zo verschillend, eens zich zo erg zouden geven aan elkaar niet eens, maar zoveel keer zolang deze wereld voor ons bestaat zullen wij zo af en toe elkaars naam nog…