Een gat.
Het is alsof ik in een gat zit.
Bedolven onder het puin.
Niemand die mij redt,
niemand die mij begrijpt,
niemand die mij helpt.
Ik zit in mezelf bekneld,
van alles gaat er door mijn hoofd,
alsof iemand schreeuwt om hulp,
ik heb pijn, zoveel pijn.
Er is niemand, niemand die mij hoort,
niemand die om mij geeft,
iedereen ben ik kwijt.
Ik heb spijt, zoveel spijt.
Ik voel me zo rot, ik ben kapot.
Mijn hart is gebroken, mijn hele leven is weg,
verdwenen, verdronken in het verdriet,
maar er is niemand die mij ziet.
Geplaatst in de categorie: verdriet