Alle inzendingen over Vrijstaat

In onze vrijstaat van de republiek der meandertaalletteren staat het een ieglijck vrij zijn of haar intergalactische verbaliteiten al dan niet AI gegenereerd mens onteerd stroboscopisch tentoon te spreiden tot welke neopoëticageneratie de awater mens sana in corpore sano zich rekent, zonder overdrijving en exageratie wachten wij…

Ook in Oranje Vrijstaat en Transvaal Daar tussen Schilderswijk en Laakkwartier Nèt niet incognito in het vertier Vond hij dat handenschudden doodnormaal Zijn ma werd ooit gekust in de Jordaan Maar zou daar niet alleen in blijven staan…

Daardoor bestaan er lokale vrijstaten, waar de bewoners niet of nauwelijks belasting betalen.)…

Broeder die hij had verlaten door wiens bloed het nog zou stromen lag gebonden aan het tijdwiel van nooit meer totdat hij sliep hij liep vooruit tot aan het eind tot waar de wereld hem kon komen in vooruitzicht van een kromming waar nooit iemand had gewoond Hij had zich waarlijk vrijgemaakt zonder een traan er bij te laten voor een vrijstaat…

De transparante inkt uiteengespat de druppels gevangen in een autonoom web en tot vrijstaat gesponnen een baken in een opgedroogde bron maar toch sterker dan beton. Ideeën, als makke schapen afgedwaald van kuddes, in een eindig verlangen geschapen te worden in het oneindig prisma van een transparante druppel.…

het in de krant als hij niet meewerkt met de senaat worden kinderen van ons soldaat voor een oppermachtig heilig land stoere man, hief zijn hand tot granaat wij vechten mee tegen de vijand demissionair den haag larmoyant dat is ons politieke dukaat miljarden begrootten het kwaad en velen lieten van zich spreken in harmonie getroffen vrijstaat…

zo wil ik dichten in de vrijstaat van mijn omhulsel wonen in het land dat niet bestaat vrijen met de wind die gaat alsook leven met de donder die mijn ziel bestookt met vuur me laven aan de drank me behoeden voor stank en dank dan als het eind mijn vel verrimpelt de ogen tochtig in de regen die van binnenuit mijn spreken verhult, de dagen…

In een vrijstaat met zo vele keuzes blijft alleen het zaad te rapen. de hemel zal daarover nog een nachtje slapen of dat kiemen zal of niet. Tot dan blijven we de kosmische reuzen in een aangeboren spagaat, met de ziel en voeten gescheiden in een aan ons geleend reservaat.…

in het spoor van een gebroken voedselketen, de magere kern van ons verbond, geleerd met de feiten te blijven jokken, schrokken we ons door een berg van passiviteit en of deze zal slinken is een kwestie van tijd, wij zijn die kosmische reuzen, waar- van hoofd en voeten zijn gescheiden, de spagaat van het ons geleende reservaat, een vrijstaat…