Netgedichten

netgedicht (nr. 26.414):

Bovenaards?

Het aardse van de dingen
wordt onderaards gevoed,
doordat mensen elkaar verdringen,
naar het leven staan als het moet,
een werelds gekrijs van culturen
die elkaar de weg versperren, zuigt
het bloed uit de levensgrond, en
brengt ons verder van het paradijs,
vermoeid van het niet meer weten
in het spoor van een gebroken
voedselketen, de magere kern van
ons verbond, geleerd met de feiten
te blijven jokken, schrokken we ons
door een berg van passiviteit en of
deze zal slinken is een kwestie van tijd,
wij zijn die kosmische reuzen, waar-
van hoofd en voeten zijn gescheiden,
de spagaat van het ons geleende reservaat,
een vrijstaat van de vele keuzen, blijft
alleen het zaad nog te rapen, of dat zal
kiemen weten we nog niet, zal daarover
nog minstens een nachtje slapen.