Als de broer onverhoopt
Van zijn geliefde familie gestroopt
Tot een verdwijnende stip wordt
En in de vergetelheid stort
En snode sujetten en viswijven
Vingerwijzend de joden de schuld aanwrijven
Verguldt met de tot in de puntjes uitgevoerde wetten
Waarmee soldaten hatelijk hun een hak zetten
Ziet zijn zus ineens aan zijn rug als hij wegloopt…
Je vroeg me zojuist een gedicht te schrijven
over jou,
we waren net klaar met intensief
onze lichamen
tegen elkaar aanwrijven;
mijn ogen konden de horizon nog niet vinden,
je straalde alsof
jij in hoogst eigen persoon weer
daalde,
terug in jouw godinnelijk lijf.…