Dies Irae
Als de broer onverhoopt
Van zijn geliefde familie gestroopt
Tot een verdwijnende stip wordt
En in de vergetelheid stort
En snode sujetten en viswijven
Vingerwijzend de joden de schuld aanwrijven
Verguldt met de tot in de puntjes uitgevoerde wetten
Waarmee soldaten hatelijk hun een hak zetten
Ziet zijn zus ineens aan zijn rug als hij wegloopt
Hoezeer hij op haar lijkt en dat ze alleen maar hoopt
Ooit weer voor altijd samen te zullen zijn
En rijzen haar haren te berge van pijn
Met de door een amechtige moeder
Er inderhaast nog ingevouwen vlechten
Toen het laatste oordeel begon
Op een overvol perron
Zie ook: http://henkjonkerafrica.yolasite.com
Schrijver: Henk Jonker, 4 maart 2019
Geplaatst in de categorie: oorlog