Alle inzendingen over afwassen

Als kind wist ik nog weinig van het leven, was dus met enig onderricht gebaat. Ik ging naar school, studeerde daar gedreven en oversteeg al snel de middelmaat. Ik leerde jaartallen, en foutloos spellen, Latijn, en A maal A is A-kwadraat, geen leraar die mij echter kon vertellen: wie zorgt voor ‘t afdruiprekje bij de vaat ? Ik dacht dat ouders…

ik zorg er voor, klantvriendelijk afstoffen stofzuigen dweilen afwassen en na gedane arbeid ga ik naar huis waar alles, zoals altijd, weer eens is blijven liggen…

Oh, er ging zóveel in door mij al schoongespoeld, maar de puntjes op de i zet hij, of moet ik zeggen zij een wondertje van de techniek heb 'm pas een jaar of drie daarvoor nooit gemist had geen hekel aan afwassen maar kan er nu zo van genieten zo glanzend als alles er uit komt het uitladen is een feest...…

het aanschouwen van de bos rozen Sprak zij slechts dank zonder blozen Verafschuwde die altijd liefdevolle blik Vanzelfsprekend zo bovenop veel te dik Hunkerend naar dat brute die vent in hem Niet dat softe vragend met omfloerste stem Nee, haar wil overweldigen dwingt te bukken Haar kleren nat kussend van het lijf te rukken En onder het afwassen…

En na het eten, wil zij van afwassen niets weten, maar ik ga liever wandelen in het bos, en als ik moe word, zitten op het mos. Zij roept, ik heb ook pensioen, wij moeten het nu samen doen, daar had ik niet op gerekend, zij vindt het vanzelfsprekend. Maar ik heb er nu wat op gevonden, ik wordt steeds dover, dat is heel bijzonder.…

Dan gaan ze naar opa en oma en dan moet ze broodjes smeren en afwassen. Ik heb haar een brief geschreven waar niet in staat wat ik had willen schrijven: Hou me vast want ik tuimel. Paola is mijn nichtje en ik hou van haar. -------------------------------------- uit: 'Verzamelde werken', 2002.…

Eten, afwassen, de krant. Voor de tv valt hij in slaap, de afstandsbediening in de hand. Oh, hij zou zo graag eens breken met die dagelijkse sleur. Hij heeft echt alles over voor een leven met wat kléur. De oplossing is vlug gevonden; haar zo blond, ogen zo blauw, nu weet hij waar het hem aan schort, hij zoekt een lieve vrouw!…

keukenraam ze staat op - zet quasi automatisch - de radio aan kijkt naar buiten: kan niet langer dat rotweer bevatten aardappels plonzen met geweld in de hoge pan waterdruppels spatten op haar brillenglazen uiteen op de radio een telefoonspelletje; ook zo’n dom fenomeen dat rotweer ook; daar wordt ze chagrijnig van stoffen, vegen, bed opmaken, afwassen…

Belangrijk is het niet   of wij in God geloven  Vast staat immers toch   dat Eeuwigheid bestaat Wat maakt het ook maar uit   wat mensen steeds bedenken Want zeker is dat men bij dood   deez’ aardkloot echt verlaat  Veel verder dan de maan   is nog geen mens gekomen En nu we met z’n allen naar   de Filistijnen gaan Is plots het eind’ der…

Laten we vooral begripvol mild zijn Naar de wappies, de woppies, de weppies Of hoe ze ook genoemd mogen worden Ook zij hebben niet om het leven gevraagd En zeker niet om een Corona pandemie Laten we vooral geduldig mild blijven Zeker als we zelf weten ‘hoe en wat’ Hoe er doorheen te komen En met wat voor middelen In deze zo pijnlijke Corona…

Ik loop steeds meer schoorvoetend Mijn stem is ook niet meer wat ie was Mijn zang heeft zijn zwanen gevonden Mijn gehoor laat te wensen over Mijn ogen gaan (h)echt achteruit Op- en audicien zijn gegoogled Heb reuma in mijn handen Veel warm afwassen zegt ‘Oma weet het beter’ Nou dat doe ik dan maar en ‘t helpt Mijn sensualiteit sterft…