Alle inzendingen over betalen schulden

Maar nu heb ik -sinds gisteren- ook weet Van tikkies ter verlossing van mijn schulden. Eén ‘tikkie’ en ik ben mijn schulden kwijt, Ook ik ben nu een kind van deze tijd.…

Het ging niet om een som van een miljoen, Hij moest alleen een beetje meer betalen. Daar hij die schuld op niemand kon verhalen Besloot hij die in muntgeld te voldoen. Amechtig stond hij bij die zak te hijgen: “Ik zal die ambtenaren hier wel krijgen….”…

Hoe moet ik straks mijn schulden gaan betalen. Komen ze langs de deur het geld ophalen? Computers? Nee daar weet ik echt niets van. Mijn hele leven staat flink op de kop. Hoe moet ik verder zonder envelop.…

mocht u mij willen spreken dan raad ik u aan een krant te kopen daarin staat te lezen dat ik ben heengegaan niet om u te wreken of de laatste steek te geven maar de dood heeft mij eronder gekregen bij hem moet u wezen het liefst op zijn tijd want ik neem geen keer wat staat is de schuld na het laatste verweer aan hem te betalen…

Uw biechtgeheim is bij ons veilig jammer en kwezel er lustig op los we luisteren natuurlijk niet echt Er verandert door de biecht niets schulden blijft U zelf betalen en voor misdaden komt U voor 't gerecht Het lichte gevoel in Uw moede hoofd als U zich opricht van bidden en biecht na bekentenis en spuien van zielenpijn Komt niet door hemelse…

de Staat verschuldigd bent, in naam van mij het Staatshoofd de Koning: betalen zal je burgertje!…

onze open schuld en dwingen ons het tij te keren voordat de dood haar plicht vervult…

Wat voor ieder gratis is daarvoor met bloed te betalen?…

Het is volgens mij gestoeld Op het ziekende karakter van Nederland Eigen schuld, dikke bult: betalen zal je! Je zal het moeten incasseren ook die extra kosten En in het zweet des aanziens werken, ploeteren Tot je de laatste cent, eurocent hebt terugbetaald Waar verdienen Nederlanders niet aan?…

Het dendert maar door mijn hoofd mijn schuld, mijn schuld, mijn grote schuld ik ben niet rooms, niet katholiek ik was gereformeerd protestant de schuldbelijdenis in de kerk was een hele grote opgave en nooit na de vergiffenis voelde ik mij echt bevrijd en dan denderde het ook door mijn hoofd dat is ook mijn schuld, mijn grote schuld daar zal…

indringend klonk de voordeurbel aan het achterhuis werd gemorreld in de entree stonden drie man een uniform twee in driedelig u zult terstond moeten betalen uw schuld blijkt gruwel opgehoopt bij mij valt zeker niets te halen ben ooit als dubbeltje gedoopt wacht maanden…

Dieper en dieper kerft het in mijn huid, Als een hamer die hakt zonder geduld Het geschreeuw, een oordovend geluid Want alles, alles is mijn eigen schuld…

in de kleine werkplaats verft de zon de krullen goud, terwijl de hand van de timmerman snijdt en zaagt en schuurt aan het kruis van hout, waarop hij nagels ziet en bloed en 's-nachts als in de hoek het manshoge kruis te wachten staat op wat morgen zeker komt, droomt hij vreemde dromen vol van geweld en tranen, maar niet op zijn gezicht…

Met de schuld moet hij verder, worstelen in het heden en dat is het nu…

Het rukt en snijdt vol woede Je longen eruit Je gewurgde keel weigert lucht Woorden persen vol kracht Je ogen uit hun kas de rotzooi in je hoofd de smerige zoute modder Vermenigvuldigt, Stapelt, stapelt Geef me een mes, een zaag, een bijl Alsjeblieft, bevrijdt me te laat ik barst, ik scheur Geluidloos verdronken in mezelf…

Verstikt door honderden starende gezichten, die naar je kijken maar niet zien staan, hangt jouw leven aan één enkel draadje, terwijl je nog steeds met beide benen op een kruk staat. Je kijkt voor je uit en ziet het licht, je mompelt iets wat alleen ik kan horen en doet daarna je mond weer dicht. Je kijkt niet achterom en ziet dus niet, dat…

De bij bloesemt De bij bloesemt volgroei De bij bloesemt volgroei lentelijk De bij bloesemt volgroei lentelijk in een huiskamersfeer Van gezoem BOEM Geen schuld Gewoon vervelend Mededogen Mededogen heb je dan geen spijt? ach meid, Houd je bek, we zijn getrouwd.…

vergeef me ik kom van jou geen afscheid nemen dat heb ik al te vaak gedaan met handen als vuisten met volle strot ongeslikt vergeef me ik wil je laatste woorden niet horen galmend door die hoge zaal het glas niet vrolijk heffen nu je van ons weggaat helemaal vergeef me ik trek liever naar die zomer de dwaze herinnering aan destijds…

Dan ben ik het maar schuld Mij om het even. Wat ik als enige wil Is terug, mijn eigen leven Ook al ben ik schuld of niet Blijf met mijn hoofd opgeheven Buigen zal ik nooit Dat is mij om het even. Weet, geweten gaat altijd knagen Alles weerkaatste altijd terug Ook de slechte in je leven. Maar ik, ik ga door.…

Mijn kleine wereld werd met wit behangen, het sneeuwde in de Taco Mesdagstraat. Ik keek vanuit het souterrain, ’t was laat, naar buiten langs het hekje met de stangen. De ochtend kwam: met roodgekleurde wangen stond ik met overjas en muts paraat. Mijn vader had een slee, na snel beraad, op eigen wijze in elkaar gehangen Het leven van de…

ik zie ze kijken achterom de vlekjes van hun schone handen wassen ze hebben iets bezeerd verdringen dat maar weten zich bedrogen door eigen ogen…

In schuld…

Loverboy Mijn jongen was zoals geen ander Hij stond altijd voor mij klaar En kocht altijd van alles voor mij Al ging het maar om het gebaar Geen zee ging hem te diep Geen berg werd hem te hoog Alles had hij voor mij over Ik wist niet dat hij mij bedroog Na een tijde vroeg hij mij Kan je iets voor mij doen Ik heb nog wat schulden En…

Het is de schuld van iedereen die een terrasje deed. Het is de schuld van de jongeren die stiekem feestjes hielden. Het is de schuld van klanten die geen masker droegen in een winkel. Het is de schuld van het personeel in die winkel dat het masker onder de neus droegen. Het is de schuld van Nederlanders die in Knokke kwamen vieren.…

Twee jaren zijn voorbij gestreken Sinds jouw levenslicht werd gedoofd En hoewel men zegt dat je voorgoed bent verdwenen Heb ik dat eigenlijk nooit echt geloofd Had ik maar meer voor je kunnen betekenen Dan had ik het schuldgevoel dat ik nu heb Voorgoed met je kunnen verrekenen Men zegt dat gedachten vervagen Tot schimmen uit het verleden…

hoe groot haar hart dan ook mag wezen hoe warm haar woorden dan ook zijn in haar ogen kun je lezen hoe jouw zwijgen voelt als pijn hoe haar liefde ook kan helen hoe haar lachen ook verleidt in haar geluk kun je pas delen als je haar je schuld belijdt…

De grazige weiden, de stille wateren, ik heb ze gezocht en inderdaad gevonden, ze waren nog mooier dan mij was beloofd, prachtig. En in dit liefelijk landschap de zoon van de maker, aan een boom genageld, maar geen spoor van geweld of verzet, alleen maar vrede, rust. Zijn lege ogen kijken het landschap in, om zijn mond spelen…

Het werd hem tot een rekening gekerfd, hij nam wat hij zozeer in haar begeerde belaadde zich, toen hij zich tot haar keerde met schulden die hij daarmee had geërfd.…

Memisa, Novib Vervuld van mededogen Buik vol van honger, oedeem Onschuld in kinderogen, Indringend extreem Reclame voor zieltogen Eerder meegemaakt Eens hard geraakt Eens hart geraakt Eens verzamelde ik doppen van melkflessen Om de dorst in Afrika te helpen lessen Ik dacht dat ik verlichting bracht En sloeg slechts een diepe put, donker…

Het is echt niet te geloven Ik sta dagelijks weer rood Heb schulden bij het leven mijn leven is echt verkloot Geen bank wil me lenen...…