Alle inzendingen over bewustzijn

'k Kocht bij de EDAH in de uitverkoop (de Paashaas was verzadigd afgedropen) een fles Valpolicella in de hoop dat het een goede wijn is; 'k maak 'm open en snuif het rijk bouquet: kers met kaneel dan laat ik 't rode vocht m'n tong omspelen heel langzaam spoelt de weldaad door m'n keel die zachtjes klokt door haar fluweelzacht strelen…

Hoe het begint en hoe het eindigt de rode lucht en daarvóór in zwart de lijnen van zijn hand: het probeert een tekening te maken van zijn werkelijkheid, die de onze wordt maar die we maar niet kunnen begrijpen in het licht van de dag. Het is de schilder van brekende kleuren en wij zijn zijn ogen, sprakeloos zien wij alles groeien en verdwijnen…

Dat dichter komt in de morgen met het eerste vogellied verlaat ook in de avond niet geheel de doorgang naar de nacht Waaruit ontwaakt, nieuwgemaakt, gedragen, dankbaar en voldongen Zo had ik u gedacht…

De storm luwt niet niet meer als de woorden eindelijk wat vleugels in de lucht beschrijven. De rups kent de weg ik volg vandaag trek ik mijn lichthuid aan.…

Kort en hevig, los en tevens standvastig zijn het mijn gedachten, gevoelens die verstillen in de schaduw van mijn wezen. En alles is niets meer dan een vluchtig moment dat tijdloos is in ruimte waar ik even mezelf ben... Als een druppel regen, als mijn naam en een woord geschreven in het zand. Waar dan een golf van de zee de betekenis…

Het bewuste zijn moet er zijn om zich bewust te kunnen zijn. De dieren daarentegen hebben geen zelfbewustzijn meegekregen, maar zijn wel bewust. Ik ben me zeg maar gerust, bewust, bewust.…

Het verdriet, de wanhoop en de pijn, het bracht me verder tot een nieuw besef van gelukkig zijn.…

ik denk dus ik ben lijkt me onvoldoende ik zie olifanten hun jong redden uit de enorme kaken van een hongerige krokodil olifanten kunnen niet denken dacht ik maar als je dat ziet evengoed zijn ze nogal zwijgzaam waardoor een mens zich vergist zoals door alle eeuwen heen een soort vloek van het bewustzijn en de taal…

Kan het net niet raken Als een druppel olie in een glas water Iets duwt mij, verheft mij boven de dagelijkse beslommeringen Ik zie het scherp van de snede Het contrast van een blad aan een boom met de lucht De tak waaraan hij hangt Het bestaan in al zijn facetten ontdaan van conclusies uit handelingen beweegredenen door gevoelens Ik…

Terwijl ons aller bewustzijn, gewoon zijn gang blijft gaan.…

Als een web omspannen we als het ware onze gedachten rond de globe Op sommige knooppunten, bivakkeren, beklijven we langer om dan het volgende punt steeds verder een draad uit lijven te lossen, bereiken, om nog meer, intenser te voelen, beleven. Naar hemellichamen, wolken reiken gedachten, ideeën, dromen Ook steeds dichterbij,…

Leven dat in de diepste kernen, ieders bewustzijn is. Bewustzijn is van al wat leeft. Gevoel dat tijdloos blijft.…

Het is mijn droom der dromen. Een eigen woning voor mij alleen waarin ik mag wonen. Het werd en is geregeld, op aarde als in de hemel. Het is mijn verdienste na vluchtelinge voor eeuwen almaar voortvluchtig te zijn geweest. Het is, waar ál het kwade, wat donker duister was en scheen... door mijn goede inborst gezuiverd gaat worden! Hier…

Het geeft je meer bewustzijn. En het geeft je rust.…

Bewustzijn Van wat Ik voel Hoe vervelend ik Het ook vind Zal me vrij maken…

Half wakker drijf ik uit in mijn bewustzijn, drijf -- ik in mijn lichaam.…

Ik denk te kijken, maar het zien is er eerder – dan ik het besef.…

Verloren is de tijd die zich verborg in verleden en ik verstopte mij achter die tijd veilig en vertrouwd in de kleine wereld maar alles was slechts bedrog veiligheid was er niet en de wereld allesbehalve klein ik werd wakker in het licht van de dageraad en de wereld spreidde zich tentoon in talloze kleuren de tijd vond mij terug…

in de wir-war van wie ik ben ben ik het middelpunt gebleven…

Zo Dom te zijn als Utrecht, Trier of Keulen zo stevig vastgenageld, zo alleen te staan, bereid je af te laten beulen door wind en kou en regen, stil als steen Je hoofd een koepel met twee hemisferen de binnenwand van engelen bekleed waar het gezang weergalmt, het exulteren van heel de schepping die zich heilig weet Zo dom: geen redenering…

Wat als de grens die Adam trok vervloog En daarmee alle innerlijke strijd Verging, de mens geen weet meer had van tijd Van dag en nacht, zaken als laag en hoog Hij samenviel, weer één met de natuur Zonder bewustzijn was, blanco en puur Niet bang voor sterven was, omdat de dood Niet wakker worden was meer uit de rust Door zonlicht tot beweeglijkheid…

Omdat alles alles is helemaal zonder niets en uiteraard toch ook al het niets van het heelalles is niet alleen het ondenkbare wat er ooit was voor het begin van de sterren en wat er zal zijn na het bestaan van de sterren maar ook de illusie van de tijd waarin wij leven en denken iets te weten van wat alles onwetend weet…

Samen leven we in voor- en in tegenspoed – onze eigen droom.…

Een madeliefje zien en er niet aan denken – ermee instemmen.…

Trillende flanken, te paard in een leeg heelal -- vallende sterren.…

Ik krijg miljarden gedachten in mijn leven -- een Melkweg, zo veel!…

Levenslang is het geheimzinnig dat ik denk -- met heel mijn lichaam.…

oerappelwijze weten naar de trappen van de toren Lees vanaf de omloop de wind, de wel de stroom van de tijd, hun rimpelingen hun dieptes en de nevelschimmen van later, die in de buitenwereld pas herkenbaar zullen zijn wanneer de waarheid waarin jij je hebt gebaad, verleden is Eens geweten blijft geweten ergens in de mist van je aangeklede bewustzijn…

Het dekbed terugslaan, ontsnappen uit de hitte van de droom en het gevoel weg laten zakken dat ervan over is Verliggen, tot rust komen en dagdromen over betere tijden In bed is alles een droom mijn leven een droom mijn bewustzijn een dromenvanger Er huizen schimmen in de knopen van het spinsel met onverteerde resten hier en daar Ergens…

Schrijvend zit ik stil hem te missen hem stevig en voorzichtig tegen mij aan te drukken hem zich over laten geven aan mijn handen aan het zalige alles hem ook lezend voelen en laten voelen dat we intieme vrienden zijn Woorden zijn niets als ze niet raken Een aanraking is niets geen intimiteit zonder gedachte Gedachten zijn kanalen…