Alle inzendingen over column

Een nieuwe columnist bij de Revu De Neus gaat in dat blad een stukje schrijven Hij geeft, zolang hij uit de nor kan blijven, Zijn visie op de wereld anno-nu Ik zou hem spellingsfoutjes maar vergeven Als u tenminste prijs stelt op uw leven. ---------- Willem Holleeder wordt vanaf september columnist van de Nieuwe Revu…

altijd zal vrijheid een vlag een lied een gedicht een stem een pen een blog een column een cartoon een boek een film vinden en haar lokroep verspreiden…

Een soapster uit "Pittige Tijden" Wier columns ons nimmer verblijden Zei onlangs te Best: ‘Ik schrijf als de pest Maar wél lig ik goed bij de meiden!’…

Een column over internetreacties Die tot een reeks onlinereacties leidt Waaraan een webuitzending wordt gewijd Brengt uiteraard nog meer reactie-acties Tenslotte daaromtrent nog dit gedicht (Tenzij u hierop reageert wellicht)…

Waar het om ging dat wordt nu genegeerd Een Gazakind dat om zijn moeder huilde Die onder puin het levenslicht verruilde Er werd een column uit een blad geweerd Persbreidel wint, hoe blind zij die niet zagen Dat juist verbeeldingskracht NIET aan wil jagen…

Een column die niet lang gelee verscheen; Een foto tegenover zijn bureau Een weiland, en een koe, zo'n soort tableau Als hij het zag dan wou-ie daar wel heen Voor ons een ontoegankelijk terrein Hij is er vast en zal er altijd zijn…

Al schrijf ik snelsonnet na snelsonnet, gevolgd door column, hartekreet, couplet die soms wel honderd keer worden gelezen! Zal ik eens zeggen wat ik er van vind? Ach nee... laat het maar waaien met de wind.…

Wij kennen hem met name van de Brexit Maar ook van VrijMiBo’s op Number Ten Ooit schreef hij columns met zijn scherpe pen Die man wiens kapsel doorgaans wel wat gek zit Opvallend in haast alles wat hij deed Nu toch gestruikeld over Partygate…

als dit een recensie zou zijn dan was ie vernietigend als dit een column zou zijn had ie de toeschouwersschare opgeblazen als dit een beschouwing zou zijn dan was u uitgelachen maar helaas dit is een vermeend gedicht heel net komt men hier nooit meer tot z'n positieven.…

www.nederlands.nl, je weet wel die site met verhalen, columns en wat dies meer zij, die moet er misschien uit. Heeft er nog iemand schouders, die eronder gezet kunnen worden, heeft er iemand een goed argument, zodat we straks kunnen zeggen: kom op Johan, Vent: het gaat LUKKEN.…

* Onder de titel ‘Sinterklaas bestaat als u dat wilt’ bundelde ik in 1993 een aantal columns over het sinterklaasfeest.…

( voor onze columnisten in tijden van verval ) geworden tot een onverdraagzaam volkje van ongedurigen die zich uitleven in kwetsende geschriften uiteraard lekker anoniem want heldhaftigheid moet wel behapbaar blijven welnu 'helden' van het anonieme geschrift zijn er voldoende teveel eigenlijk dat ik met een gemoed van wanhoop…

Als terreur ver weg is, kun je blijven zitten -- op je stokpaardje.…

De aarde slechts Een kraamkamer Voor de mens Als boegbeeld Van het grotere Plan - positieve Mensen die zichzelf Ooit als pluisjes van Een paardenbloem in Ruimteschepen door het Heelal zullen blazen, Om ver weg, op prachtige Bewoonbare plaatsen, De mensheid pas echt Tot bloei te laten komen Inspiratie: column Daniel…

Als ik zijn column ’s morgens had gelezen Dan was dat als een vitaminepil En was die dag alweer geslaagd in wezen. Voor al die dagen dank ik Martin Bril Die, veel te jong nog, niet meer kon genezen. Het lot dat doet nu eenmaal wat het wil.…

Leef zoals een bus- chauffeur, de omleidingen -- worden de route.…

Wat is de hel, Vraagt men zich Voortdurend af, Ervan uitgaande Dat de hemel Daadwerkelijk bestaat, Het antwoord kan kort En simpel zijn, zegt De filosoof die Wetenschap bedrijft - De hel is niet meer, Ook niet minder, Dan de plaats waar De mens liever wil zijn Dan in leven hier op aarde Dagelijks tot uitschot Verklaard te zijn…

Lakens die geuren Naar wind en zon, Naar wolken, water En gemaaid gras, Naar tjilpende vogels, Bomengroen en kamperfoelie. Licht uit, draai me Op mijn zij, echtgenote Draait mee, lepeltje Tegen me aan, Trusten, lief. Wegzakken en zalig Dromen tot de dageraad Me wakker maakt, Me aanraakt met haar Vingers van rozen.…

zonder verblijfspapieren trekken in lompen geklede arbeidsmigranten over het platteland in krottenwijken vallen ze op beschimmelde matrassen doodvermoeid neer leest iemand weleens het woord: ANTISLAVERNIJ op certificaten in Puglia of Calabrië of waar dan ook? terwijl Philip uit Ghana vandaag met blote handen duizend stekjes jonge…

Special edition Ontbloot pagina voor pagina de letters van mijn zinloze ziel; Stille getuigen van wat was Caressing Brandt met die priemende kijkers een holte in de rubrieken van mijn borstkas, waarop je genoegzaam sliep Sweet desire Gooi me dan de kolenkachel in als een prop verfomfaaide columns stichter van het liefdesinferno…

mee bliksem schiet door lucht - de vogelvlucht - donder doet de aarde beven tot de zon straalt aan de blauwe lucht je lacht - en ik lach met je mee - tussen rood en wit geveerde pluimen de teevee met de gordijnen voor het zonlicht gesloten spint zij een cocon van kleuren in het atelier waarin zij woont tussen verhalen column…

Satire gericht aan Een droeve moeder Die net haar Enige zoon aan Laffe pesters verloor - Die hem tergend langzaam Stukje bij beetje hadden vermoord - Het is van een treurigheid Zoals nog nooit gehoord…

Eerst maar eens een korte verwijzing naar eerder verschenen berichten in onze dagelijkse column. Dwarskijker of Stoker, Sunny Boy of Manus depressief, het doet er ook niet toe.…

Te midden van geraas, getier, Getoeter, geklets en gekrakeel Vormt er zich in mijn brein Een aandachtige ruimte, Die uiting geeft aan mijn Schreeuwende behoefte Aan stilte…

Anders groen stemmen, bidden tot we er bij neervallen, Greenpeace acties, columns, boeken, zo ook dit gedicht ............ Does n't even rhyme…

Het is weer vrouwendag En ik denk aan jou Hoe je me voorging In vrouw te zijn In mens te zijn Je wijsheid Je zelfstandigheid Onafhankelijke ziel Dat was wie jij was Dat is wie ik ben Door jouw voorbeeld Vrouwendag is voortaan jouw dag De dag waarop ik de vrouw eer Die mij leerde vrouw te zijn…

De Liefde de Kerk de Kruistocht niets van dit alles wilde lukken Hij Hertog Willem IX van Aquitanië dacht: na mij de zondvloed A chantar m’er! In het Occitaans mijn streektaal zal ik zingen Over onbereikbare liefde paren tussen de korenaren Ik de troubadour zing pikant over mijn broek die verslijt van het heen en weer Een ‘lied…

Ik neem mijn verlies wanneer ik een sjaal kwijtraak -- en win onthechting.…

Ik sluip in 't diepst geheim, met kakelend genoegen tussen de argeloze verzen rond om er mijn negatieve ster aan toe te voegen al is mijn oordeel slechts op wrok gegrond Het ligt in mijn natuur de zaken te verzieken vooral wanneer ik dodelijk ben gekrenkt als ik fantoompijn voel van hagel in mijn wieken al ben ik ook de enige die dat denkt…

De column waarop dit sonnet gebaseerd is, werd op mijn weblog geplaatst op 8 april 2010, met als titel "De weg naar Gent".…