Alle inzendingen over continuüm

Twee lippen stuiten sluitend op elkaar, de adem stokt, één continuüm, snakkend naar iets van hem en iets van haar. Zelfs wanneer wrok hun op wrange wijze deze herinnering ontneemt, wordt dat moment niet minder waar, deze kus, een ode, aan iets wat een ieder zoekt.…

Oude beelden liggen in de modder zelfs de stenen zijn als zand vervallen in de tijd en onophoudelijk Waarom is er eeuwigheid als het oude en het nieuwe slechts de bleke stipjes zijn op een eindeloze lijn Heel de ruimte om ons heen is ontstaan doordat toevallige fluctuaties en rimpelingen in het continuüm evenwichten in het vacuüm verstoorden…

weer hetzelfde lied, Wat ik voor morgen maken moet Onthoud ik telkens niet Twaalf maanden in een compact ding Een businesslijst voor taken 'To do' voor je privé beslommering, Voor eìgen zaken Het wereldweb dat mij verbindt Toont als publiek perpetuum Wat ik bedreef, in woord en daad Maar wat in mijn agenda staat Is een constant continuüm…

zacht spelen lijnen hun spel van begrenzen en openen in een universum dat eeuwigheid kent tijdloos is naast oneindigheid maar wel zo dat alles hetzelfde begin pad heeft en zich stoeit naar het paradoxale einde in een ander continuüm met vreemde superlatieven uit die schepping wij hebben helaas de verbondenheid uit het oog…

het echte de adamsappel doormidden gebeten het is als een splinter lonkend naar een tweede leven soms de noodzaak van een kleinood zoals een tandafdruk die naar je teruggrijnst, de essentie van je skelet op een steenworp van de dood die je een paar botten teruggooit, het kraakt daar waar het geschaafd is daar, tussen het schakelen door zit het continuüm…

Na reconstructie van het ruimte-tijd-continuum; het losse stof tot de planeten omgesmeden. Herschapen na de grote knal – werd mij ’t heelal geopenbaard in diepe crypten der creatie. De kosmos kolkt en ademt weer ‘wijl ik verval in sopor, in een solitaire isolatie.…

Gezichten spinnen zich ineen adem op adem tijd verdroomt zich wordt licht, wordt waarheid in een andere werkelijkheid. Herinneringen vliegen ver waaien waaien over over zee naar wie kust en wie bemint. De hemel tussen lippen rood vermengt met blauw het water wiegt zich in slaap wordt wakker, wordt geboren in een andere werkelijkheid…

De mens is, als tussenstadium tijdens zijn bestaan, onderdeel van het geheel onsterfelijk. Hij was ooit sterrenstof, materie, element, zal vanaf dat moment vele stadia doorlopen. Zijn collectief geheugen, latent verbonden met het universum, vermoedt instinctief de werkelijke relatie met het grote geheel. De raakvlakken ervan openbaren…

Als in Lapland de lupine weer gaat bloeien en de scheepvaart rond Gibraltar ligt gestremd zal in Lapland de lupine weer gaan bloeien en de scheepvaart rond Gibraltar zijn gestremd. --------------------------------------------- uit: 'Renaissance gedichten '44-'94', 1994.…