Alle inzendingen van Jan Frackiewicz

Mijn zus beitelde haar afscheidswoorden diep in mijn hart, in het eelt op mijn ziel was vrij toen ze in vergetelheid viel zoekend naar het licht dat elders gloorde Zag haar weer in droom - vanop 'n grazig strand haar drijvende graf deinde zachtjes mee op Darckheims groen-golvende meersenzee 'n wijze wind blies d'r naar de overkant Want…

Daar werden wij mystieke minnaars; ginds in 't hart van Wasias boomgaard. Onder loverrijk gewelf- 't met ooft getooide bladerdak, dwaalden wij langs collonades- schorsbehangen zuilengangen. Dronken wij scharlaken wijnen, proefden van 't gevallen fruit. Het geestbedwelmend zoet parfum, verstrooide onze naakte huid. Daarginds in 't hart van…

’t Verlaten en vervallen vacuüm cumuleert een maalstroom van atomen, tollend zonder tal. O, de profundis, waar het stof zich hergroepeert in glorierijke weergeboorte van ’t heelal. Het afval stroomt doorheen de hel van ’t universum, waar tot op heden oude Chaos werd beleden. Na reconstructie van het ruimte-tijd-continuum; het losse stof tot…

Herinnering geschilderd door een meester; impressies van de broeierig, rode dagen waarin het vreemde, amarante vuur mij zinnen streelt, me onderhuids beroert. Haar wonderlijke schoonheid lijkt omgeven door een indolente dorpsidylle. Zij accumuleert de werkelijkheid en buigt daarbij de tijd en ruimte om. Gehuld in dit gehucht van alledag…

Na de twaalfde zomerwende voleindigde mijn welpentijd en overheerste ’t onbekende; ‘k begon de reis oningewijd Een gulle gift van oude gronden, door de Tijdstroom zelf gevoed. Rede en waanzin zijn verbonden in Darckheims ambrozijne bloed. Van oudsher woedt de Meersenwind, die aangevuurd werd door mijn geest en nimfenvrouwen heeft bemind…

I. Een trireem bezeilt de Middelandse zee en banjert over blauw-azuren baren. Er vliegt een meeuw op hoge winden mee, een zachter briesje streelt Hypatia’s haren. Zephyrus schenkt haar z’n gunstige zegen; hij keurt d’r zoektocht naar de waarheid goed. Krijsend spreekt een albatros hem tegen en waarschuwt haar voor nakende tegenspoed.…

De oude man betreedt begraven jaren in de crypte van een dorpsidylle. ’t Noodlot zit hem dichter op de hielen, dáár waar giftige adders glibberend paren, met de schimmen van verwrongen eiken en de contouren van de kromste bomen. Die als stille wakers ’t dorp omzomen waar huisjes onder ’t juk van tijd bezwijken. Leeg, lukraak geplaatst en ingevallen…

Ze falen als vrienden en broeders als verwanten en hoeders wiens bier-bevloeide lippen klatergouden woorden baren hun herhaalde eden van trouw blijken lichtzinnig gezworen de holle wind verklankt En ja, ik begrijp hen wel soms ben ik de woeste zee en tracht ik te tonen wat in mijn inktzwarte diepten huist wat gezonken en gebroken…

Weemoedig volgt een oude man de opbouw van het schaduwspel. ‘t Herscheppen van verloren dagen; In de mist ontwaart hij ’t meisje - de dochters van Arcadië zijn boven Lethes stroom verheven - Ze was zijn eerste ware liefde thans verrezen uit ’t verleden. In gratie – weergekeerde geest Zij waart in ’t rond – in waardigheid, haar rechte, translucente…

De holle zolen van mijn voeten tegelen ‘t onbetreden pad. Aan het einde van de route wacht het gapend, zwarte gat, Knaagt des werelds karkas kaal, ontbindt de Aarde in atomen: verwaait het stof, primordiaal tot afgestorven sterrenstromen Als doler over ’t dode zand, voorbij de weg geslonken tijd. Doelloos dwalend over ‘t strand langs…

De zon begeleidt en dirigeert planeten en myriade manen ten dronken dans in cirkelbanen het multiversum musiceert In mechanische melancholie baadt de ster die verder kwijnt haar helderheid - tot ze verdwijnt vervalt in vale apathie De celestiale schemering een schaduw sluiert Edens Hof de grote Godendeemstering herleidt 't heelal tot…

In lang vergeten kamer wacht een sombere eikenhouten kast heur arabesken nervenpracht door diepe tijd onaangetast Verborgen glazen ingewanden roemers, kruiken van kristal die in vergetelheid belandden en allen zwemen naar verval Kelken eeuwenlang gevuld met sanguinolente wijnen thans in dwarrelend stof gehuld aldus gedoemd om te verkwijnen…