Vergane vriendschappen

Ze falen als vrienden en broeders
als verwanten en hoeders
wiens bier-bevloeide lippen
klatergouden woorden baren
hun herhaalde eden van trouw
blijken lichtzinnig gezworen
de holle wind verklankt

En ja, ik begrijp hen wel
soms ben ik de woeste zee
en tracht ik te tonen
wat in mijn inktzwarte diepten huist
wat gezonken en gebroken
op mijn bodem ligt te roesten

En ja, ik weet het wel
soms storm ik schuimbekkend
met woedende vloedgolven
beukend op hun bange dijken
zonder ooit te overtuigen

Soms huil ik als een dolle hond
naar een bleke, wassende maan
mijn jankende jeremiades
sneuvelen in volstrekte stilte
hun sikkel is kil en koud

Maar zij zien niet dat ik
een vredige spiegeloceaan kan zijn
goddelijke geheimen en
verrukkelijke vruchten herbergend
die ik wens te vergeven
aan de minste onder mijn vrienden

En ze zien niet
dat door mijn uitgedoofde ogen
een trouwe wolfshond meekijkt
speurend naar de volle maan
de kraters op haar huid
zijn als de gaten in mijn ziel.

Hun som is gelijk aan de som
van mijn vele vrienden
die het niet waren

Schrijver: Jan Frackiewicz, 18 april 2015

jan.frackiewicz1gmail.com

vriendschap verlies tijd

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 615