Alle inzendingen over dankbaarheid vreugde zingen

En toch begint er iets te zingen nu, nog aarzelend, maar zeker zijn er klanken en woorden ook, van dankbaarheid en van herkenning van de vreugde bij een ander. Zo bergt het leven steeds een nieuw begin, al moet de winter nu nog komen; al is het herfst zo nat en triest, maar toch begint al iets te zingen.…

Verjaren is het dankbaar weten dat alles ons gegeven is: de lieve vriend, de avondlucht, verbondenheid van uren. De nieuw kans, vergiffenis, de avondlijke vuren; de vredesgroet, wat zingen doet, de vriendelijke buren. Verjaren is het blije weten dat alles ons gegeven is.…

Verjaren doet eens even kijken naar wat het leven je al bracht, en daarvoor hoef je niet te wijken al was er naast de vreugd ook smart. Verjaren doet je dankbaar zingen voor wat het leven heeft gebracht, hoe mensen steeds weer je omringen met heel veel liefde, dag en nacht.…

Zingen zullen wij in vreugde om het komen van de Geest. Mocht Hij ons de liefde geven voor wat God geschapen heeft, onze harten dankbaar stemmen voor wat ergens ook maar leeft. Vred’en vreugde, moed en eerbied, alles wat in zevenvoud mensen samenbrengt in vriendschap, ons steeds weer te samen houdt.…

Maar ons wacht eindeloze vreugde al zien we dat ook hier nog niet; de voorsmaak ligt in wat verheugde wanneer we zingen ’t levenslied.…

Samen zingen met stemmen die onze harten zoet maken op het ritme van verbondenheid. Samen zingen met ons hele hart vol van vreugdevolle energie in een spel van saamhorigheid Oh, wat is het toch heerlijk om samen te zingen.…

Je dankbaar hart moest het begeven maar 't klopte ook intens en God alleen weet hoe gedreven je was, hoe groot je wens om Hem te dienen in de kleinen, om mens te zijn voluit. Leef nu bij Hem, voorgoed de Zijne en zing je vreugde uit. Bij het overlijden van Mia, deze namiddag.…

Oneindige vreugde heeft bezit van ons genomen oneindige vreugde om wat niet was nu toch mocht komen oneindige vreugde voelbaar in elke cel oneindige vreugde vermengd met dankbaarheid oneindige vreugde en liefde is voelbaar Zo welkom een nieuw klein mensenkind oneindige vreugde.…

Zullen we onze geliefden weer ontmoeten Daar elkaar met vreugde mogen begroeten En eeuwig leven, met elkaar vol heilgenot? Er zal geen ziekte en verdriet meer zijn Alleen maar vreugde en dankbaarheid Volop blijdschap en heerlijkheid Vrij van zorgen, ongemakken en pijn.…

Dat deel ik met heel mijn stem Als ik spreek van mijn dankbaarheid Of als ik zing van mijn vreugde…

De liefde zal omslaan in vreugde. En de vreugde zal veranderen in kalmte in mijn hart. Laat mijn oplettendheid groeien voor Jou, mijn Liefste. Zodat we samen kunnen drinken van het water van dankbaarheid.…

De neiging om te zingen. Barstens vol herinneringen. Hoe heerlijk dit gevoel, dat zich ieder jaar opnieuw onthuld, het leven doet ontspruiten. Met nieuwe moed vervult. Blijheid, goedheid, vrede. Een jubelende dankbaarheid, doet je hart van vreugde beven, voor hem die liefdevol… het leven heeft gegeven.…

De winden zingen ook en zelfs de avondlucht; Wat plots in ’t water dook en wat onhoorbaar zucht, de vogels in hun spel, de bloemen in de wei, zij allen weten wel als ’t purper van de hei dat alles zingt zijn zang, heel dankbaar om ’t bestaan. Mocht ook mijn leven lang De Heer mijn lied verstaan. Naar Guido Gezelle...…

Ze zingen zingen samen de liederen van vreugde, van verdriet Smartlappen.... zingen ze -bevlogen- ik herken de deuntjes maar de woorden niet 'Een café aan de haven' 'de klok van Arnemuiden' Met hart en ziel zingen ze krijg tranen in m'n ogen.…

Laat ons als kinderen zingen en dansen met een lach, ons met veel vreugd omringen want straks wordt het weer ach. Laat ons wat minder zeuren, maar dankbaar zijn met spoed; terwijl zo velen treuren gaat ons het best wel goed.…

Zoude ik mij spelender- wijze vermeiden, Dingen bezingend, die buiten mij zijn: Vrede - van 't vee in de vredige weiden, Vreugde - van bloemen en zonneschijn? Zoude ik van vreugdige, vredige dingen Zingen, een lachje van spot om de mond? Zoude ik zo luchtige liedekens zingen, Zo ik hier binnen de vreugde vond?…

Een schoonheid die ik niet kan vatten, die raakt aan 't diepst van mijn gemoed: muziek van Mozart, bloemenkleuren en zoveel dat me danken doet: een avondzon, een witte vlinder, de dageraad met parels dauw, de held're vriendschap tussen mensen en liefde die niet wijken wou. Ik weet: er is ook veel ellende, de schepping is in barensnood -…

De dagen gaan en ook de nachten; er is zoveel om blij te zijn al moet je ooit op vreugde wachten op ieder lied volgt een refrein; er zijn nog steeds veel goede machten en ook nog lekker brood en wijn.…

Een hoofd wol woorden, een hart dat ziet, een ziel die kan juichen en dankbaar geniet.…

Niet te stelpen is de lente in haar bloeien, geur en kleur; ook al moet ze later komen, ze komt aan met goed humeur en ze doet mijn hart weer zingen, juichen, danken, luid en licht.…

Laat dankbaarheid je dagen sieren, verheug je om het licht dat straalt, om bloemen, vogels, klank en beelden, om alles wat een lied verhaalt, en leef je leven ongedwongen, in vrijheid en in blije moed; dan groeit geluk en levensvreugde bij jou en al wie jij ontmoet. Voor de verjaardag van Margreet binnenkort...…

Hoe doet dit licht je deugd, al weet je ook dat morgen of misschien al gauw de luchten dicht en grijs gaan worden, regen komt en bladeren met velen vallen. Je ziel verheugt zich nog, al is er zekerheid van afstand, treurnis, onbegrip en dood. Hoe kleuren nu de bomen geel en rood in duizend tinten die je ogen op doen lichten als bij het lezen…

Laat je hart zijn dank vertolken om een jaar dat weer begint; om de zon en om de wolken, om de vogels en het kind; om de regen en de sterren, om de bloemen, en het licht; om de vele lieve mensen, om de vriendschap en de plicht; laat je hart van vreugde zingen ook al is er soms ook pijn.…

Leer me dankbaar zijn en open naar de vreugde. Geschreven naar aanleiding van de viering vandaag van 50 jaar lid van S.C.M.M. http://www.youtube.com/watch?v=csQPFIsoFCQ…

De dankbaarheid zou nu mijn dagen moeten kleuren, nog meer dan herfst met bladeren doet, die vallen; waar heb ik dit verdiend dat dagen komen vol van licht en vriendschap, van begrip, al is er ook het misverstand, de traagheid van de uren die pijn doorwonen.…

Waarvoor elk spoor van duister zwicht, zo stralend staat het opgericht dat ieder mens die zoekt naar zin weer vreugde vindt in ’t nieuw begin. Weer vreugde vindt in ’t nieuw begin en diepe vrede binnenin omdat een Kind geboren is – het Licht in onze duisternis.…

Het lijkt wel of alle mensen ineens heel wat blijer zijn dan gewoonlijk. Komt dat door de mooie zon vandaag, de blauwe lucht, de zachte wind want plots blijkt weer dat we toch eigenlijk geschapen zijn voor licht en warmte. De winter, alhoewel er die niet eens geweest is, kleurt ook de gevoelens grijs en doet versomberen tot klagen en zeuren…

Een kaarsje voor Maria op deze Lichtmisdag. De winter gaat al henen want ’t licht is reeds verschenen zoals de oude Simeon het in de tempel zag. Wij zijn nog in het duister, maar straks komt toch de luister van ’t licht dat eeuwig schijnt. Vertrouw nu maar de zangen die in de stilte hangen tot droefenis verdwijnt.…

Ik zing voor de Heer want nu jubelt mijn hart, ik dank en mijn ziel prijst de Heer. Verrukt is mijn geest om de God die verlost, zijn keus viel op mij die Hem eer. En ieder geslacht zal van heden af aan mij zalig gaan prijzen en groot, want wonderbaar is het wat Hij aan mij deed, barmhartigheid schenkt Hij als brood.…

Elke dag is weer een nieuwe, en zo komt elke morgen weer, dezelfde echter nimmer meer. Elke dag is weer een nieuwe en nu en dan verjaart het jaar, een oproep voor een dankgebaar. Elke dag is weer een nieuwe, een plots besef van ’t gaat voorbij maar ook van liefde leven wij. Elke dag is weer een nieuwe, zo bloeit een leven in de tijd…