Netgedichten

netgedicht (nr. 28.221):

Herfstlicht

Hoe doet dit licht je deugd, al weet je ook
dat morgen of misschien al gauw de
luchten dicht en grijs gaan worden, regen komt
en bladeren met velen vallen.

Je ziel verheugt zich nog, al is er zekerheid
van afstand, treurnis, onbegrip en dood.
Hoe kleuren nu de bomen geel en rood
in duizend tinten die je ogen op doen lichten

als bij het lezen van gedichten die je
brengen waar je thuishoort: in nabijheid
van geliefden,van begrip, van tederheid en
langzaam ademhalen.

Laat maar stralen wat
de zon nu nog beschijnen wil.
Verheug je om de herfst, al zal ook die
niet blijven duren.