inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 45.334):

Verjaren

Ik kan het niet geloven dat ik morgen al zo oud
word dat in vroeger tijd het leven wel zou stoppen.
Zegt ons de Bijbel niet dat zeventig het einde is,
of tachtig als je krachtig bent en ijzersterk?

Wat nu nog komt is gave, maar zo was het
eigenlijk altijd, soms zonder het te weten.
De dankbaarheid zou nu mijn dagen moeten
kleuren, nog meer dan herfst met bladeren doet,

die vallen; waar heb ik dit verdiend dat dagen
komen vol van licht en vriendschap, van begrip,
al is er ook het misverstand, de traagheid van de

uren die pijn doorwonen. Laat me nog juichen,
dansen als een kind dat zorgeloos de dagen
plukt zoals ze komen. Laat me nog dromen.

Schrijver: Adeleyd, 17 oktober 2012


Geplaatst in de categorie: verjaardag

3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 2.512

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
lijda
Datum:
18 oktober 2012
Mooi doordacht dit zo herkenbare, " dankbaar voor de dagen vol licht en de traagheid van uren" knap gevonden. Laat ons dromen!
Naam:
Marije Hendrikx
Datum:
17 oktober 2012
De gave om het leven te leven en de dagen te plukken zoals ze komen, die houd je levenslang jong. Zo mooi dit gedicht.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)