Verjaren
Ik kan het niet geloven dat ik morgen al zo oud
word dat in vroeger tijd het leven wel zou stoppen.
Zegt ons de Bijbel niet dat zeventig het einde is,
of tachtig als je krachtig bent en ijzersterk?
Wat nu nog komt is gave, maar zo was het
eigenlijk altijd, soms zonder het te weten.
De dankbaarheid zou nu mijn dagen moeten
kleuren, nog meer dan herfst met bladeren doet,
die vallen; waar heb ik dit verdiend dat dagen
komen vol van licht en vriendschap, van begrip,
al is er ook het misverstand, de traagheid van de
uren die pijn doorwonen. Laat me nog juichen,
dansen als een kind dat zorgeloos de dagen
plukt zoals ze komen. Laat me nog dromen.
Geplaatst in de categorie: verjaardag