Alle inzendingen over dat ik er ben

Ik ben te moe, ik ga nu dus naar bed Het waren flinke volle zware dagen Het nieuws kan ik nu even niet verdragen Het spijt me maar er komt geen snelsonnet Ik val haast om, kan bijna niet meer schrijven Oké dan, hier: Die Mauro…

Ooit komt de dag da'k er niet meer ben mijn ogen blijven dicht mijn adem weg, zelfs niet licht. Er komt 'n dag, dat m'n hart niet meer klopt, dan houdt het voor mij ook op. Ooit komt de dag da'k naar hemel vlieg want daar beland ik zeker weten, want: ze zeggen allemaal: je bent zo lief! Dus als mijn hart stopt mijn adem 't niet meer…

Het afgelegde parcours van Trump na 100 dagen presidentschap. Gek is die man niet, hooguit onberekenbaar, onbetrouwbaar, onvoorspelbaar, soms ietwat ontoerekeningsvatbaar, alle toespelingen gehuld in een sluier van mystieke onduidelijkheid. Zijn handtekening is voer voor eminente grafologen, die besluiten dat het lijkt op een seismografische…

Ik ben een goed mens dat was mijn moeders wens ik heb niet één bekeuring ik heb nooit een ruitje ingetikt er was eens wat reuring over een vaas die ik had gebroken ik heb toen uit spanning heel wat af gerookt maar daar ben ik snel mee gestopt dat alles maakte mij allengs een oersaai mens liever was ik in de alcohol gedoken zou ik echter…

je nek is dikker dan je buik. "mijn poëzie is de best" althans, dat is wat je denkt maar je pen, schrijft niet beter dan de rest andere dichters worden ziek, je woorden zaaien snel paniek meestal door negatieve kritiek je relaas, verbale tekst veelal onderaan andere gedichten gezet ietsjes achterlijk eigenlijk een eigen tekortkoming… voor…

ik wil je opsluiten in de omhelzing van m'n armen ik wil je vastpakken om nooit meer los te laten maar ergens diep vanbinnen weet ik dat het niet kan niet jij en ik wel jij wel ik niet wij…

Ik ben op zoek naar mezelf en ik ben zo moeilijk te vinden. Het is zo frustrerend. Ik kan me er zo over opwinden. Waar is mijn eigen ik? Ik ben niet wie ik ben. Hoe verander ik dit toch? Anderen kennen me niet zoals ik mezelf ken. Ik zou het zo graag laten zien. Ik zou hier zo graag over praten maar hoe begin ik erover, want niemand heeft…

Als het leven je ontglipt en de dood is zo dichtbij dan verdwijnt de woede en voel je je vrij De strijd is gestreden je hebt je best gedaan de pijn zou verdwijnen je wist dat je moest gaan……

Daar zat ze, daar, op de koude grond. Zo koud door de zon die, daar niet meer leek te schijnen. Ze wachtte daar, daar, op de koude grond. Ze wachtte, tot iemand haar halen komen zou. Zij wachtte daar, maar het leek of niemand, ooit meer zou komen dagen. Gegrepen, gegrepen door die vreselijke kou, die vreselijke kou van de oorlog.…

Wat gebroken is kan je lijmen Dan heelt het nog misschien Maar het wordt nooit meer zoals vroeger Want de barsten blijf je zien…

Een klein woordje met zo'n groot effect. Een stom woordje doet je huilen van schrik. Een woordje van 6 letters groot. Voor de één een scheldwoord, voor de ander de dood...…

Ik ben wie ik ben maar weinigen weten mij te doorgronden. Denk maar rare dingen over mij, want of je het nu echt denkt of niet, ik denk toch altijd dat jij het denkt. Zeggen wat ik denk, daar heb ik geen aanleg voor. Zeggen wat anderen denken, daar ben ik dan weer een talent in. Hoewel ik zoveel in mijn mars heb, en toch zelf kan denken…

Negeren, negeren, negeren... tot haar hersens exploderen! Kan een man een vrouw erger kwetsen, dan haar ziel te bezeren en haar daarna stráál te negeren? Vertel het mij maar ...…

Iedere dag moet zij zichzelf bijeenrapen. Moed verzamelen en zichzelf toespreken dat dít het gevolg is van haar keuzes. Accepteren hoe ánderen het ervaren; als een moeder haar pubers "achterlaat", op de plaats die hun thuis is en zichzelf losweekt uit hun dagelijks leven... Mensen zouden eens voorzichtig moeten kunnen kijken…

De huid drukt door de naald als een afgespleten plint die toch weer tegen de muur vol gaten aan wordt getyft, losgeslagen met momenten en streken van kwasten en granaten. Het vallen is als een ballingschap, als een tegen bezetenheid verbrand lijk en als de druk die stijgt tot voldoening en verwerping op het vlot van de afgunst. De ziekte…

Lieverd, jij kwam na enkele eenzame jaren, mijn leven heel onverwacht binnengevaren. Toen mijn herinneringen nog bleven kleven, wist jij mijn verdriet een richting te geven. Lieverd, jij hebt mij weten af te stoffen, een diep in zichzelf gekeerde bejaarde, die nu beseft hoe hij het heeft getroffen. Jij begreep wat ik nog steeds bewaarde,…

Een gezelschapsspel: hij kijkt onzeker naar haar -- dus kijkt zij naar mij.…

Hij ligt er raar bij, zijn lichaam slaapt niet, het is -- achtergelaten.…

Wat zijn de feiten? Juist onvergetelijk, zijn -- mijn reconstructies.…

Ik schipper tussen de ruzies van pap en mam -- Zelf ben ik er niet.…

M'n bron van zijn, vrij en puur, vult me met essentieel liefdesvuur, dat wat ik in alle essentie ben, in bewuste vreugde mezelf herken. Om zo met het levensspel te spelen, vind ik vervulling in geven en delen, want in belangeloos geven ben ik geluk, ontvang in gunnen en kan nooit stuk. Dus mezelf zijnde, puur als een kind, in zelfvertrouwen…

Laat je emoties varen over het woeste baren. Blijf je krachten sparen, want het wordt nog veel zwaarder. Nu voel je de pijn, geluk komt met de jaren. Er zitten zeeën van tijd tussen de weeën verspreid. Ik steun je, we voeren met z'n tweeën de strijd. Denk aan onze liefde, sterk en eindeloos. Denk aan het moment dat je samen met mij koos voor het allermooiste…

Zoals ik ben Heer neemt U mij aan U kent mijn zwakheden en schuld Maar U hebt steeds met mij geduld U geeft met liefde om mijn bestaan. Zoals ik ben, wil ik tot U komen Heer U danken voor het goede mij gegeven Naar Uw wil probeer ik steeds te leven Want U zorgt voor mij, keer op keer. Zoals ik ben, wilt U naar mij horen U bent bekend met…

Alles gaat heel traag, zijn lopen, zijn antwoorden -- Steeds eerst drie puntjes...…

Het verdriet verdwijnt in steeds wijdere kringen -- van doorvertellen.…

Het mooiste emotioneel moment in mijn leven Mijn dochter was 12 en had haar eerste rijmgedicht geschreven Ik had het niet verwacht of gedacht Ik had haar daarvoor niet in staat geacht Het was prachtig en met fantasie en realiteit doorweven Ik had haar toch een stukje van mij meegegeven Voor een moeder zijn heel kleine dingen net als…

Een wilde droom ! Alleen op wandel ! Een dolend hart ! Slechts een dwaallicht en 'k voel uit al die duistre hoeken dezelfde blik op mij gericht ...Eén beeld dat stom en vol verbazing me slechts begrijpt, het hart vol schrik, dat mij dit dwalen ééns zo lief wordt nu het zo eenzaam schijnt lijk ik. Als nu het licht weer werd ontstoken,…

Ik keek over mijn schouder het was nog steeds dezelfde schaduw, die mij vergezelde, waar ik ook heenging een zekere mate van trouw kan je hem wel toedichten de afstand bleef eigenlijk hetzelfde tot mijn schrik werd ik op mijn schouder getikt kennelijk maakte hij mij op iets opmerkzaam diep in mijn droom hoorde ik: "Kijk uit!" zonder mijn…

Een baby praat niet, toch begrijp je hem beter – dan volwassenen.…

Nog geen twee vierkante meter dat is maar weinig huid om contact te maken met zoveel mensen die mij aantrekken, alle kinderen die ik wel zou willen koesteren de koeien en de ezels bovendien met wie ik wel zou willen praten te veel dieren om op te noemen ook nog de wonderlijke wezens die planten zijn, hun kracht en aanvaarding wat…