links is rechts en rechts nu links
het verkeerde been uit bed
desoriëntatie van a tot z
niets klopt meer en alles tolt
het wiel opnieuw om uit te vinden
klare waarheden ontbinden
opgestaan in boomloos bos
elke stek moet hier nog kiemen
roeien met te vinden riemen…
er zitten
breuken
in de aarde
hun lijnen zijn
de bekende
gevaargebieden
waarvan de
korst naast warmte
ook gassen en
invloedssferen
lekken die een
pittig gevoel
van desoriëntatie
geven dat je
meeneemt
als schaduw
en vervaging
in de neerslag
van een andere
vreemde realiteit
altijd is er even
in confrontatie
de strijd van eigen…
ik hoorde
je lach langs
de lichtgroene
heggen fluisteren
op de vlagen
van wind en
soms zag ik
het zwart grijze
haar van een
schim verderop
daar zat ik
weggedoken
zwaar ademend
met kloppend hart
oren en ogen
wagenwijd open
om jou te traceren
in het doolhof
waarin wij echt
verdwaald waren
maar jij zweeg
ik keek naar
opvliegende…
ik
Piepend komt er beweging in mijn verlangen
struikelen gedachten over wisselend rail
zuchtend kreunend door een bochtig deel
langs zenuwachtig rinkelende overgangen
Tijdenlang doorkruist mijn gevoel oneindigheid
ritmisch vibrerend met de afstand van de stalen
voor een vertragen twee keer herkenning kraakt
De eerste onzekere stap van desoriëntatie…
de blonde die nu
tegendraads draaide
en het geharrewar
in de ogen nam af
maar stilte gaf als
rustgever geen pas
het publiek genoot
in pure ongeremdheid
behalve wat kleine
correcties geen
onvertogen woord
tijd voor de halve blonde
die met magie en mystiek
de ogen en de lach
liet rollen in tegengestelde
stromen zodat dislocatie
en desoriëntatie…
Mummie Joanan dwaalt nu door de geheime gangen
van een onontdekte piramide, hij stoot zich aan
rare uitsteeksels en de pikdonkere duisternis
maakt zijn desoriëntatie compleet. Soms schuift
er een andere mummie voorbij. Griezelig en prettig
tegelijkertijd. Eeuwen geleden dat hij een vrouw
gevoeld heeft.…