Alle inzendingen over dichtersdroom

een man is niet geschapen om te slaven zijn leven is een aangenaam verpozen op plekken die hij zelf heeft uitgekozen banken, bedden, kroegen om te laven wil jij me alsjeblieft niet confronteren met zaken uit het dagelijkse leven de schepper heeft mij een talent gegeven die gave is te mooi om te negeren dus wil je voor me zorgen alle dagen…

'k zat gist'ren te dichten als op elke andere dag maar gist'ren was 't anders ik rijmde op jouw lach Geen gedachten in woorden geen woorden op papier maar dromen van je ogen glinst'rend van plezier Toen schreef ik dus mijn dromen gevangen uit de lucht maar net voordat 'k ze opschreef zijn ze dus gevlucht…

Stiekem kwam de maan op de dichter had hem niet gezien en huilde tot de wolken het firmament prijsgaven De dichter had geen aandacht voor het kleinste hemellicht zijn ogen had hij gesloten en hij huilde om de maan Hij dacht dat hij zich inbeeldde hoe de maan hem flets bescheen de dichter heeft nooit geweten hoezeer droom en werkelijkheid…

Een wit vel papier nog onbeschreven ligt voor mij in een droom ik pak mijn pen begin te schrijven zonder te beseffen wat. Ik schrijf met blinde ogen al dromend over verre reizen en velden vol van kleur hemelsblauwe luchten geluk dat zich vinden laat. Als ik ontwaak zie ik nog dat vel papier daar liggen beschreven met mijn handschrift…

hier kom ik je tegen tussen letters en dichtersdromen een vlinder in de zomerstorm je draagt een mantel van liefde als een fladderlichte omslag gerangschikt in een aardse vorm ik zou met je op willen vliegen het draagvlak verdelen sierlijk, soepel, onkreukbaar zweven schrifttekens rusten op de wind dwarrelen naar de aarde daar raak…

kom terug jij kleine vlinder kom terug uit de verte de manen zijn dood zoals het dansend lichaam in mijn dichtersdroom verstild, afwezig de wind vergeten in de graven rondom mij ben je daar, mijn vlinder of twijfel je nog door de kus die ik je gaf slaperig, de avondgod diegene die nog wenen moet om het antwoord van de sterren…

schoorvoetend bezocht ik een tuin vol dichtersdromen onder een paraplu verscholen tussen rozen en platanenbomen ik vond er stemmen als zingende nachtgalen die zonder aarzeling het leven in zinnen wisten te vertalen van droevige hartenkreten tobberige hersenspinsels oprechtheid, vrolijke noten wellicht ook eigen verzinsels handen…

Hoe graag zou je nu even de lente willen aanraken, het groen dat fluistert in het vijverwater van dichtersdromen over vlindervluchten, weerspiegelt in je zonnebloem zo zachtjes terug, als wederkerende bloesems, koester je duizend beelden in één gloed weerkaatst je legt ze teder neer in alle zomers, verlengt de geur van tijm in mei…

In een pak dat ouderwets nauw sloot en toch van deze tijd losjes gevouwen was wit overhemd marineblauwe das de keel evenwel niet bekneld oranje gerbera op mijn revers gespeld op een feestelijk versierd bordes stond ik voor de Majesteit Gereed mijn mooiste gedicht namens mijzelf aan te reiken waarop zij haar bril afnam behalve vanwege…

kun je slapend af een kwestie van diverse wegen vloeiend, om geen woord verlegen een kat, immuun voor honds geblaf Ik voel nog net je warme lach je woorden die ik wilde horen verborgen morgen gaat verloren als ik me afsluit voor de dag Toe laat het duren laat het kwijnen laat vaarwel een metrum schikken licht omsloten loden blikken dichtersdromen…

Nam ze ook niet zijn dichtersdroomen Wreedaardig bij een been En sloeg hun de hersens te pletter Tegen den werklijkheidssteen? Zijn gezang, dat de objectiveering Van de idee der wereldsmart was, Zette zij 't niet met de verzen Van — - in ééne klas? Johanna! blondlokkig meisken!…