Alle inzendingen over elsschot

Grootmeester Van de Weemoed Of toch fenomeen Van de lichte Ironie Zo vaak heb Ik je al gelezen En nog steeds weet ik 't nie Opgedragen aan schrijver en dichter Willem Elsschot (pseudoniem van Alfons de Ridder).…

Droom die er met mij Vandoor is gegaan, Mij heeft losgerukt Uit het nu waarin ik Zo hopeloos ben vastgelopen, Me heeft opgetild naar Een hemel hier niet ver Vandaan waarin het leven Zo veel lichter is dan Zich in de werkelijkheid Van alle dag voelen laat - Daar wil ik heen, Daar, alleen daar, Ook al kost het Misschien nog…

Mijn moederke, ik kan het niet verkroppen dat gij gekromd, verdroogd zijt en versleten, zoals een pop waarin een hart zou kloppen, door 't volk bij 't heengaan in een huis vergeten. Ik zie uw knoken door uw kaken steken en diep uw ogen in het hoofd gedrongen. En ik ben gans ontroerd en kan niet spreken, wanneer gij zegt 'kom zit aan…

Lamme smeerlap, met je baard, dor van geest maar dicht behaard, die ons daar stond aan te staren of wij huursoldaten waren. 'k Weet nog alles, luizig dier, ook al zit je ver van hier, teruggetrokken en stokoud in een blokhuis vol met goud. Dat je er Stein hebt uitgetrapt nadat hij je had verklapt hoe je schatten kon verdienen met…

Toen hij bespeurde hoe de nevel van de tijd in d'ogen van zijn vrouw de vonken uit kwam doven, haar wangen had verweerd, haar voorhoofd had doorkloven toen wendde hij zich af en vrat zich op van spijt. Hij vloekte en ging te keer en trok zich bij de baard en mat haar met de blik, maar kon niet meer begeren, hij zag de grootse zonde in duivelsplicht…

De aarde is niet uit haar baan gedreven toen uw hartje stil bleef staan, de sterren zijn niet uitgegaan en 't huis is overeind gebleven. Maar al 't geklaag en dof gesnik, zelfs onder 't troostend koffiedrinken, het kon uw stem niet op doen klinken, noch licht ontsteken in uw blik. Gij zult wel nimmermeer ontwaken, want gij bleef roerloos…

Wat een machtig en woelerig deinen van baar op baar, bruisend opstaand en bruisend verdwijnend over elkaar. De stemklank der mensen die zingen maakt mij zo wrang; van verouderde krachtloze dingen spreekt mij hun zang. Doe uw geesten mij bouwen een woning diep in uw schoot, waar ik zingen zal als barenkoning tot mijne dood.…

Dat in gemelijke grillen ik mijn dagen kon verspillen, dat ik haar voorbijgegaan of een steen daar had gestaan, dat ik heel mijn zondig leven heb gekregen zonder geven, dat mij alles heeft gesmaakt, dat ik niets heb uitgebraakt, dat ik niet kan herbeginnen haar te dienen, haar te minnen…

Dit overmaatse huis draagt een stoppelbaard. Het leeft onwrikbaar tussen het openlopen van de morgen en het slapen van de avond. Bij het eerste licht klinkt een echo, kraakt de derde trede even als voorheen. De leegte geurt vol koffie. Stof in verre hoeken draagt de kleur van eer en leed. Het knarst in zijn gewrichten, ademt enkel op het trage…

een fenomeen alle burgemeesters willen een ware coryfee liefst de nummer één men heeft de oplossing gezocht in spreiding grotere mobiliteit van het aanbod meer aansluiting op de regio Vondel deed nu het westen Slauerhoff het noorden Roemer Visscher het oosten Guido Gezelle het zuiden vrij invliegbare gastdichters waren Bredero Elsschot…

gelijk de oude Hanlo meende dat jij was gelijk de dove Burssens zeide dat gij waart gelijk de domme Nijhoff vond wat u in boeken las gelijk de verwaten Hermans zag wat zich te Brussel openbaart gelijk de grote Lucebert u afrolde en als luchtmens u liet zweven boven de afgrond die uw leven is gelijk de machteloze Elsschot aan het dolen sloeg…

Elsschot “en ook weemoedigheid, die niemand kan verklaren, en die des avonds komt, wanneer men slapen gaat.”…

hij kon mensen van lang geleden weer tot leven brengen door woorden en gebaar we hoorden hen luidop dromen en werden hun verlangens gewaar. we zagen hen wroeten en vrijen. we proefden hun vreugde en pijn maar vooral ook hun honger naar vrijheid en hun verzet tegen verknechting en pijn zo trok hij een spoor door ons leven voor mensen…

Jan Cremer één vind ik beslist te pruimen, Carmiggelt, zoals hij schrijft er niet één en ’t Hart boeit mij vanwege godsdienst luimen van Elsschot las ik ~Lijmen en het Been~.…

Vandaag twee kasten in elkaar gezet Van een gerenommeerd bedrijf in Zweden Montageplan erbij en schietgebeden Ook zonder vrouw heb ik het toch gered Want met z’n twee gaf praktische bezwaren En woordenstrijd die niemand kan verklaren…

Aangebrand, Dichterschap, Kringloop, Het huwelijk, Zie je ik hou van je, O-derivaat, Oote, Fanfare-corps, Komtocheensklaarklootzak, Schrijvenderwijs, Poëzie is een daad…

Nou mensen wat geweldig, dat was smullen van hertog Harry en zijn hertogin en hoe het toegaat binnen het gezin. Door Netflix kunnen ze hun zakken vullen. King Charles zit, zwijgzaam bij het vuur gezeten, zich godvergeten gruwlijk op te vreten.…

Ons einde is nabij. Terminaal leven wij allemaal. Een paar dagen of een mensenleven. Voor onze aarde is dat niets. Voor een mens duurt een leven even. Waarom leven wij alsof even eeuwig is? In sleur, in verveling of lusteloos? In angst of in beven? In oorlog, in haat of altijd boos? In anderenverwijt of in zelfbeklag? Geniet toch van…

Slauerhoff van Elsschot Gorter P. de Genestet Gezelle Engelman en Annie Schmidt Van Maerlandt Beatrijs en Hadewijch Vasalis Achterberg Paul van Ostaijen Martinus Nijhoff en 'vergeet mij niet!…