Alle inzendingen over gaskamer

hoge betonnen palissades omzomen executiepleinen en dempen het gestamp van dampende deportatietreinen beestachtig tierend gebrul overstemt de sissende stoom hier emaneert tot schande de ontaarde NAZI-droom op de luifel boven het onthaal prijkt pijnlijk “Arbeit macht frei” in de hoogte erboven fakkelt een schouw in lichterlaai de…

laat alles nu blauwblauw zie enkel getraliede lucht azuur bleu en denk … blauwzuur vernietigt ongedierte ontsmet bloem van ochtendbrood zie laatste spiegelbeeld kwast vlijmscherp mes - kan ook elektrisch - kleurt aangezicht rood of polsen snee warm…

woonboom telkens naar beneden haalt wormpjes en vliegjes uit dichte bloemenrijen voedt de piepende jongen die steeds meer willen eten het toegewijde diertje zorgt voor sterk nageslacht omringd door gezond lover boven fraaie bloemkronen bouwt komend leven op dat lustig ontluikt naast een hoge muur waarachter doodskreten klinken in volle gaskamers…

het onwelgekomen inzicht wentelt zich telkens een nieuw beeld zich aandient met het genot van een knorrend varken in het eigen kleine slijkgelijk overboord, die oude gedachten dat was maar 'Spielerei' naar de gaskamers ermee hier is 'die neue Armee' de rest, weg ermee, away want is hij niet meertalig?…

Het geschut der organen mag geruisloos zijn doch is even dodelijk voor onbevredigde moeders van kinderen voor de gaskamers van het gezin. De bajonetten van glimmend taal op de tanden met glans gecamoufleerd besluipt ieder mens elke andere mens voortdurend verdenkend.…

Bomba knipt rustig en zorgvuldig een wat oudere grijzende man, zegt dan voor iedereen verstaanbaar: ik knipte van de joden het haar voordat ze de gaskamer in gingen. Hij zegt het zakelijk, beheerst, alsof het gaat over dingen. Dan wordt hij bleek, slikt, valt stil, veegt het zweet van zijn gelaat.…

met uitgemergelde mensen als levende skeletten Ik voel de rillingen langs m'n rug lopen elk jaar weer als ik die beelden zie ook de film: het meisje met het rode haar beelden die je niet vergeet, zo één twee drie Overwinteren in concentratiekampen die beelden staan op mijn netvlies gebrand zwarte walm uit de verbrandingsovens naar de gaskamers…

Want racisme is een collectieve kanker die van kwaad tot erger gaat en die eindigt in het kamp waar de gaskamer staat. Dat moet je niet willen!…

vele jonge moeders zagen hun kroost te neergaan, huilend en krijsend, opgaand in volledige krankzinnigheid, wegens uw creatieve, achterlijke creatie: de gaskamers! Hoe kon je? Hoe kan je? Waarom had jij niet het lef, de kracht en werkelijke moed om agressie om te buigen zo ik mezelf aanleerde...…

hij stuurde foto’s van zijn carrière switch snapshots in zwart-wit witgepleisterde barakken leken op Tiroler huisjes namen dragend als Gottes Heimat en Schwalbennest aangeharkte tuintjes op de achtergrond dwangarbeiders figuranten in burgerkleding aan de horizon torenden in de verte twee grauwe grijpers een witte schoorsteen…