Alle inzendingen over haten

Vergeten, een geweten. Gespleten in tweeën. Vergeven is daar maar wat is er waar. Wie zal het weten. Vergeven en vergeten. Het leven gaat door. Tijd voor 't avondeten...…

Is haat dan onderdeel van 'houden van' dan is geen mens echt gelukkig omdat men net zo goed, houden- als haten kan?!…

het groeide reeds vroeger toen hij haar sloeg mijn haat voor hem schreeuwde verankerde als een diepgewortelde eik een eik zonder bladeren zijn ogen begonnen te schitteren in haar tijdloos wenen op zijn mond speelde een glimlach met haar ineenkrimpend beven ja , het groeide reeds vroeger hij sloot haar op in de bittere diepte van haar…

voor haar mond, een kreun slakend, volgde meteen de dreun terwijl zij zich vermande Hij hoefde niet te zien 't verdriet dat naar buiten wilde hun toekomst, die hij één klap vilde nerveus slikkend zag zij niet de grijns op zijn arrogante gelaat met 'n waas voor haar ogen 't enige wat ze voelde, ik ben bedrogen liefde veranderde in haat…

Een hete haat is juist in haar ontloken. Zij is paraat, het besluit is nu genomen. De hete haat verkoelt en wordt als schrapend ijs. Glashelder is haar geest. Haar eer is haar ontnomen. Ze heeft zich sterk vergist, het was geen paradijs. Ontnomen is haar eer. Hij heeft er mee gestreken. Haar trots gekrenkt als door een vlammend zwaard.…

Het heeft me in mijn macht geen moment dat ik het niet voel niets kan ik vinden wat het verzacht en bijna niemand weet iets van mijn wraakgevoel Kon het niet uiten, nooit de kans gekregen alles wist jij om te draaien mijn woede, mijn haat is alleen maar gestegen Ik weet het, het is 't niet waard en ik weet het, ik zal nooit de kans krijgen…

Ik zou je willen zoeken In het land van jouw verraad Om je de pijn te laten voelen Hoeveel ik je nu haat Ik zie jou in mijn dromen Zo klein en toch zo groot In mijn dromen ben je niets meer In mijn dromen ben je dood Een traan vloeit langs mijn wang Een druppel valt op jou Ik fluister zacht "ik haat je" Omdat ik zielsveel van…

Ik ben met mijn haat door het leven gegaan Een mantel van purper had zij aan En onder die mantel een kleed van rouw Als het slepend gewaad van een weduwvrouw En een kroon van robijn op haar lokken blond En een bittere lach om haar trotse mond En een levende slang om haar middel heen Als een goudgroene gordel van edelsteen Zij droeg in de rechter…

Haat me niet Omdat ik nog steeds aan je denk Haat me niet Omdat ik nog steeds op je wacht Steek een mes in mijn hart Maar haat me niet Verbrand me tot as Maar haat me niet Haat me niet Omdat ik nog steeds van je houd…

Ik haat je! Omdat je me zoveel pijn doet. Ik haat je! Omdat je zomaar mijn hart meenam. Ik haat je! Omdat je van alles een leugen maakte. Ik haat je zo erg! Ik haat je! Omdat ik van je hou...…

vlammenzee gaat Ooit zo vriendelijk en trouw Met hemelsblauwe ogen Van schittering overgoten Dat was van haat gelogen…

haarscherp zie ik verwarde mensen met onweer in de ogen ze dragen het zand terug naar de zee waarin harten op klippen zijn geslagen en waarin de haat witter is dan de branding…

De tranen zitten erg hoog hopelijk hou ik het droog ik kijk naar de tv en wat ik zie dat valt niet mee het is ook hartverscheurend wat je ziet is niet opbeurend mensen met zoveel haat je weet dat het bestaat gelukkig is het ver van je bed en de tv is zo weer uitgezet maar als ik dan mijn ogen sluit zit het in mijn hoofd en dat zet je niet…

En je haat de hele wereld.. Je haat degene die weg is gegaan.. Je haat het gemis, de leegte, die altijd zal blijven.. Je haat de dingen die nu zonder hem moeten.. Je haat degene die er nu voor in de plaats is gekomen.. Je haat het dat anderen zeggen dat je het zo niet mag zien! Je haat het dat hij dat toch steeds doet..…

Iedereen haat mij ik hoor er gewoon niet bij het maakt me allemaal niets meer uit ik ben niet de kleurige bloem maar het duistere onkruid. Diep verscholen in een donker bos ben ik maar gaan zitten op het mos ik was gevlucht voor alle haat die mij elke dag weer tegemoet gaat.…

mijn wereld is een woestijn waarin ik verzand in de brandende zon van mijn haat tegen alles wat anders is…

verdwijn als de bliksem doorslechte vrouw voordat ik je bezwanger met mijn nu en dan opgerukte hanger je hebt mij alles ontnomen waarvan ik uitermate veel hou je hebt mij gepezeweefd met je doordrammend geklaag je monsterachtig snerpend gezaag dat sneed door dik stammige bomen te lang heb ik op ‘niet willen horen’ geleefd wat er van jou…

vallen maar het rollen gaat maar door het geeft geen redenen geen gehoor geef mij het einde aan het eind van die straat laat ik je vallen samen met de haat…

rode ballen in de boom het toetje met slag en room groene takken voor het raam het "oh zo gezellig saam" het opgeklopte eten en het drinken wederom op het nieuwe jaar klinken alle oprecht gemeende onechte wensen van lang verloren gewaande mensen de krantenjongens die vragen om fooien het laveren tussen levenden en dooien de winkels met…

Hoe kan het dat haat nog steeds bestaat.. terwijl we haat allemaal haten...…

Afschuw en haat in hun ogen… marcherend in hun parades, allemaal voorgelogen. Wapperende vlaggen aan de gebouwen… Alles wat ons nu nog rest is rouwen.…

Stem van spuwende haat weerklinkt in vele oren de mens die praat en vecht als moren een roepend geluid krijsend in de nacht het smakeloze fruit van eindeloze smart haat loopt niet verloren de mens is zijn wegwijzer uit de grond geboren een hel van fantomen zoekend met blinde ogen droef van onzinnig geweld haat loopt niet verloren de mens…

O haat, doornige haat. ------------------------ uit: Ze kwamen', 2011.…

Haat me niet, dat doen anderen me wel, ik haat voetbal, ben bijna gediscrimineerd ben zo goed als uitgeprocedeerd, begin niet aan provocatie, het is zo, zoals ik het zelf zie, ik mag haten wie en wat ik wil, zeg niks hardop, blijf liever stil.…

We konden doen alsof we de haat begroeven maar soms moet je de dood opzoeken om het leven te vergeven.…

Wat is haat?…

Het nooit gewaagd of gedurfd, gewaagd of wordt het mijn ondergang dus het hoge woord zo vrij: .................. wat haat ik je!…

Ik haat het Ik haat het gevoel van de kou die je hebt achtergelaten. Het verlangen naar jou blijft als een vretend gevoel zitten ook al weet ik dat je weg bent. Een gevoel die me elke stap die ik zet weer terug duwt. Ik ben jaloers, jaloers op de manier waarop jij kan leven zonder mij. Een leven waarin je eenzaamheid je gelukkig maakt.…

En het meeste haat ik hoe ik je eigenlijk niet haat en mijn zwak en gevoel voor jou iets lijkt wat wat nooit meer overgaat.…

Ik haat dat ik je ken. Ik haat je ogen, je haar, je stem. Ik haat het woord ‘misschien’. Ik haat je in mijn dromen. Ik haat je ten alle tijden. Ik haat om te vermijden. Ik haat, ik haat, ik haat. Ik haat je te ontdekken. Je mag meteen vertrekken! Ik haat het zo, je maakt me kwaad. Ik haat de minuten en de uren.…