Netgedichten

netgedicht (nr. 28.086):

Haat

verdwijn als de bliksem doorslechte vrouw
voordat ik je bezwanger
met mijn nu en dan opgerukte hanger
je hebt mij alles ontnomen
waarvan ik uitermate veel hou

je hebt mij gepezeweefd
met je doordrammend geklaag
je monsterachtig snerpend gezaag
dat sneed door dik stammige bomen
te lang heb ik op ‘niet willen horen’ geleefd

wat er van jou gewordt laat mij steenkoud
ik ben verlost van vermolmde toenadering
ik ben dol van geluk dat ik het luidkeels uitzing
eindelijk komen ze uit, mijn stoutste dromen
ik zal je niet missen, voor geen tonnenmaat goud

en toch, toch waren wij soms gelukkig samen
die momenten waren echter schaars
jij lapte mijn liefde te veel aan je laars
jouw eigenwijs egoïsme was niet in te tomen
dat er op termijn bij mij haatgevoelens kwamen