Alle inzendingen over huidplooi

je slaapt in mijn hand te groot om je te nestelen je benen schommelen door mijn adem rust komt zacht als het kijken naar wimpers, moe vlij ik me onder je ooglid morgen lig je in mijn huidplooi zo telkens, zo genegen tot wij de tijd wakker kussen. jaren heen en weer.…

meer is er dus niet wat er restte lag achter hem een vervaagde serie gebeurtenissen waarvan alléén een natrillend besef van opwinding nog even voelbaar bleef samen vormend in een kleine hand hij voelde zijn mondhoeken wegzakken in de huidplooi,die daarvoor bestemd was zo werd zijn glimlach gevormd die bij hem paste star en verbaasd in…

De slome zon leunt tegen het raam, huidplooien kerven zijn gezicht. Gesloten ogen vragen om stilte, wat wil ik zeggen in het laatste licht? Van alle ondenkbare dagen houdt nu de gevreesde dag halt. De handdoek onder de kin is opgerold zodat zijn mond niet openvalt.…

De natuur zal zich herstellen De aarde wordt weer mooi In jou laten aarde en natuur zich voorstellen Zij stromen samen in elke huidplooi van jouw eindeloos prikkelende lichaam Grenzen zijn jou onbekend Jij bent een alles zuiverend membraam dat met overweldigend talent voortdurend geboorte geeft aan bedwelmende fantasie In jouw natuur leeft…

Op Google maps zocht ik het Nyosmeer De stikvallei in centraal Kameroen Ik liet het staan, ging toen iets anders doen Weer terug op maps stond er geen letter meer Wel stond het continent leeg op de kaart Een grote olifant die mij aanstaart Met huidplooien - er stonden namen in Sudan Egypte Tsjaad Nigeria Zuid-Afrika Malí Congo-Kinshasa…

Voorzichtig ga je tastend met je vingers langs mijn huidplooi. in het voorbijgaan langzaam, zachtjes verglijdt de droom aan beide zijden en zijn we onkreukbaar breekbaar, in spiegels blijven we beide mooi.…

een onsje botox in mijn kin de huid strakker om de billen en mijn buik is niet naar mijn zin Een klodder vet in de lippen een schep siliconen in de borst kraaienpoten weg laten stippen wellicht een verlenging van de worst Mijn ogen laten laserstralen en mijn tanden witter dan wit meteen wat wortelkanalen voor een vorstelijk gebit Huidplooien…

zodra jij, zwarte stigmazaaier in de kerker wordt gesmeten en elke luizige huidplooi door ongedierte wordt opengereten dan pas schreeuw ik volmondig amen!…

Ik wil geen vrouw met opgefokte tieten ik wil geen vrouw met bril of een hond ik wil geen vrouw om op te schieten ik wil geen vrouw met een praatzieke mond Ik wil geen vrouw met vlooien in haar huidplooien ik wil geen vrouw met vogeltrekjes, worteltenen, botoxlippen of spataderen benen ik wil geen vrouw met plaknagels, valse wimpers of futloos…

verwaaide denken dat we er morgen misschien niet meer zijn, trekt een vaag gevoel van pijn in de ziel van het loslaten aan de horizon van idealen maar zolang die er nog zijn die te koesteren vermeerdert de zilverberk zijn overdaad in het zaad van ieders denken, altijd kiemen zal in winden die nog niet kennen, in de vruchtbare huidplooien…

landen in jouw dal strelen bespelend langs de binnenkant van je bevende dijen richting de ring van jouw extase waar de meest gevoelige snaren van pure verrukking in elkaar kronkelen Nog een knoopje gaat open Jouw handen knijpen verkrampend sneetjes in mijn schouders Met trage roeibewegingen vaart het puntje van mijn tong langs de huidplooien…