Netgedichten

netgedicht (nr. 17.381):

zijn glimlach gevormd

meer is er dus niet
wat er restte lag achter hem
een vervaagde serie gebeurtenissen
waarvan alléén een natrillend besef

van opwinding nog even voelbaar bleef
samen vormend in een kleine hand
hij voelde zijn mondhoeken wegzakken
in de huidplooi,die daarvoor bestemd was

zo werd zijn glimlach gevormd
die bij hem paste
star en verbaasd
in een dovende glinstering