inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 45.291):

Vader

Ik voel nog de geknepen hand,
of dein op de schouders mee.
Soms hoor ik het piepen van zijn been.
Zijn gewonnen beker stond op de tv.

De slome zon leunt tegen het raam,
huidplooien kerven zijn gezicht.
Gesloten ogen vragen om stilte,
wat wil ik zeggen in het laatste licht?

Van alle ondenkbare dagen
houdt nu de gevreesde dag halt.
De handdoek onder de kin is opgerold
zodat zijn mond niet openvalt.

Schrijver: Iniduo, 14 oktober 2012


Geplaatst in de categorie: ouders

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 351

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Marije Hendrikx
Datum:
14 oktober 2012
ontroerend dit gedicht over wat er niet meer is en toch altijd blijft.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)