dit keer lijkt de ochtend in
thematiek verdwaald
zoek de verschillen maar eens
als die er nauwelijks zijn
waarom vertoont ruimte nooit beweging
en vertoont zij sporen van afwezigheid
altijd monotoon
alsof de ijsvlakte blijft liggen
weinig grondtonen, gevangen
in huiselijke kring
hoewel sprake van volheid en
naderende cirkelvorming…
zonder plafond
gilt een vrouw het uit
urenlang
Haar winterreis
door diepe duisternis
ongekende kou in een
vergeten continent
In deze gesloten wereld
onthullen de beelden
op het scherm
haar ingekerfde angsten
Zelfportret in de spiegel
zoveel woorden
om niets te zeggen
alleen maar drijven
Woordeloos schuiven
over de onafzienbare ijsvlakte…
Dat niemand ooit de hele vorming van een ijsvlakte zag,
echt elke tel van hoe een vijver tot betreedbaarheid
stolt. Allicht is daar geen enkele totaalgetuige van, nu en
vroeger niet. Dat zekere raakpunt met
mensen uit eerdere tijden maakt hen plots nabij, alsof ze door
de troebele ijsspiegel naar mij kijken.…
Zwart glanzend
tegen het blinkende zilver
van de ijsvlakte.
De met kaalheid omrande snavels
houden binnen een onzichtbare cirkel
afstand tot elkaar.
Onhoorbaar bevolen vliegen ze op
en tegen de lucht tekenen
de gevingerde vleugels.
De zwerm zwenkt af en keert
en komt nog eenmaal per toeval
over de plek van de bewonderende blik.…
Langs verten van oneindigheid
drijven de wolken van mijn gedachten
In stilte bevriezen de woorden
tot kille sneeuwwitte ijsvlakten
Het regent ijsdruppels in mijn hart
die de kleuren doen verbleken
Deze kilte is niet te verdragen
Als door een nevel omsloten deken
Langs verten van oneindigheid
drijven de wolken van mijn gedachten
In gebroken…
De zwaarste tocht was het
door hooggebergten, wilde rotspartijen
over spiegelgladde ijsvlakten
dwars door meerdere oerwouden
haast ondoordringbaar, en doorsneden
met de meest onvoorstelbaar
wildstromende riveren
door verschillende
verschrikkelijk dorre
hete kale woestijnen
heen en terug
over diverse oceanen
met slechts een houten…
de wereld transformeerde
tot een ondoorgrondelijke
ijsvlakte de lucht klaarde
tergend langzaam op
een ijsbreker verscheen
onverzettelijke vlaktes
scheurden uit elkaar
een nietig wezen liep
vóór de breker uit
hij móest blijven lopen
daar op die uitzichtloze
vlakte groeide een mooi ander
verhaal over blijven bewegen
de kunst van…
het nieuwe korenveld;
ONDERHUIDS ZICH SPIEGELEND AAN DE WEKE
nooit meer hielden wij van geluid dat stapt
MAKKE WAND, IN DIERENVELLEN GEWIKKELD,
over je heen, als duizend ontpootte duizend-
ELKAAR OMHELZEND, IN HUN KRUISPUNT EEN VOOR-
poten, inprentend in je huid een onuitwisbare
ZIENE LANDING OP EEN ONBEWOONDE OMNEVELDE
rune, een bloedende ijsvlakte…
212
Bezig met laden