Netgedichten

netgedicht (nr. 15.453):

Verlaten gedachten...

Langs verten van oneindigheid
drijven de wolken van mijn gedachten
In stilte bevriezen de woorden
tot kille sneeuwwitte ijsvlakten

Het regent ijsdruppels in mijn hart
die de kleuren doen verbleken
Deze kilte is niet te verdragen
Als door een nevel omsloten deken

Langs verten van oneindigheid
drijven de wolken van mijn gedachten
In gebroken glans schemert het duister
Woorden kunnen de pijn niet verzachten

De ijsdruppels van mijn hart
bevriezen de woorden tot steen
Mijn verlaten gedachten
varen op wolken nergens heen…