Alle inzendingen over indisch

Spekkoek bij Indische mijmeringen. Tante Lien kon het Nederlands-Indie Zo melancholisch bezingen in haar 'Den Haag, Den Haag, weduwe van Voorbije Indische zegeningen.'…

als rozen en niemand voor verleiding zwicht zodat de hele archipel zal glinsteren in Indisch licht de frisse winden waaien thuis, bij lage zonnestand weer even wennen, want alles kan zo anders draaien wat rest is dit gedicht en mijn niet verdwenen verlangen naar het Indisch licht…

Te Brabant wordt zo al vijftig jaar het sprookje van de Indische waterlelies verbeeld; wordt een literaire nagedachtenis van koningin Fabiola nagespeeld.…

Waar mensen met Wortels in een Indisch verleden met elkaar Delen dat heimwee nooit meer overgaat. Ook al zijn zij derde generatie en Nakomelingen van hen die destijds Terugkeerden van de Indische archipel; Zij schuiven aan voor een rijsttafel Uit grootmoeders keuken; en genieten Van een Javaans Poppenspel.…

Maar waar het leven nu te snel kan gaan, komt in gedachte die gedroomde Indische oma heel senang nog wel eens voorbij.…

indisch spaans Italiaans pekinees kosmopiet komt naar de dating place zit op gevoel gewoon op een stoel misstaat alleen in doorsnee afhaalchinees…

nederland en kleuren medeland en geuren in de indische wijk zo apart en tevens zo van ons de afhaalchinees begrijpt het niet meer opnieuw het oude zeer dat wil je toch niet weten we kwamen hier toch alleen maar voor het eten beter ontkent men elke kleur…

In Baarn is men een eeuw lang reeds gezegend Met Cantonspark en tuinkas tropicaal Als een botanisch Indisch filiaal Voor 't kiemen van de zaden overwegend Al hield de Wintertuin zijn oud gezicht Cahaya Baru werd het park: Nieuw Licht…

In mijn buurt zie je echt geen afrikaan, geen Oost-Indische kers staat hier te bloeien, net als de goudsbloem laat ik die niet groeien. Ik wil zelfs elke keizersmantel slaan. In deze tijd ben ik die kleur goed zat: oranje komt niet in mijn habitat!…

Door roken sterft mijn ongeboren kind Vertelt mijn kleur neutrale shagverpakking Van schrik krijg ik bijkans een hartverzakking Ik wist het niet, ik was Oost-Indisch blind Snel steek ik er een op want voor je ´t weet Bezorgt mijn vrouw mij nakroost bij de vleet…

Verlos ons toch van al dit kwaad, heer Schoof Speelt u, of bent u ècht Oost-Indisch doof?…

Woorden hagelen een witte waas over het doodgeboren kind, lang geleden Moeder borduurt - half blind – haar littekens, op een huid van Indisch goud Vader bouwt zijn onzichtbare Bersiap met een ondoordringbaar doodzwijgen Hij drinkt zijn verdriet van harde tranen verslikt zich en barst Hun oudste dochter is reeds het huis ontvlucht Bekleed…

De klok bij het Indisch Monument in Den Haag, die met zijn slepende melancholische bronzen klanken compassie zal uiten voor alle Nederlandse burgers en militairen, die tijdens de Japanse bezetting in Nederlands-Indië gedurende de jaren 1941-1945 zijn gevallen in de strijd; omkwamen in de kampen; of van uitputting stierven bij de verrichting…

Sateh gado trampan kantan trima kassi deng kedeng Dat zei mijn kleine indo kokkie nachtvlinder uit marrakesh makan in de kleine uurtjes makan rechtop in haar bed Als rempèjeh in de sampan sist met badjak of manis balinees of kalimantan wordt die kroepoek heet pedis Die kassian met deng kedeng stop ik in de vertaalmixer die toverrijst…

Zondag 26 september 2004 Een zware aardbeving In de Indische Oceaan Veroorzaakte een vloedgolf Die vele landen trof 300. 000 doden Waren het gevolg Een catastrofe Die wordt gezien Als één van de ergste natuurrampen In onze geschiedenis Een vreselijke tsunami…

zoals je gisteren naast me lag mijn mooie Indische god liefde van m’n midden leven ik hoef je niet te zeggen wat het me doet we deelden handen en huid en lippen woorden, tekortschietend onze zielen samen warm, wijs weergaloos eens en voor altijd…

Dan antwoord ik: We zijn als Indisch volk verscheurd in twee culturen Men zegt het niet, maar in onze vernedering brandt de Gordel van Smaragd haar verborgen vurigheid in een koud kikkerland…

ik ken de blikken maar zij zeggen mij niets meer voel handen op schouders ze doen alleen zeer zeg woorden die zo verdwijnen in oost-indische oren wanhopig zoek ik een uitweg in alle negeren neem stilte als vriend om terug naar mezelf te keren heb het gedruis naamloos verlaten niemand had iets in de gaten…

het leed smijt de deur open onder dekens dromen bundeltjes kind in ruimteloze tijd tere bloemen roerloos na die korte waan geen woord gesproken geen lach geschaterd aan de muur afbeeldingen van Indische goudenregen en het alfabet aan de vuurrode hemel gloeien tranen de leegte raakt aan alles…

Soms staat zij opeens naast mij met haar geur en drukke gebaren natuurlijk zegt zij geen woord strijkt geen vingers door mijn haar immers lang geleden overgegaan Zij komt zomaar wat bij me spoken voelde mijn gemis, het samen zijn aan de afwas of het Indisch koken Dan gaat ze weer want ze is bang dat ik boos word en te veel verlang…

om een steen der wijzen op te duiken kleedt men zich uit, gaat te water wordt nat, niet koud want te kort het verblijf en de zon schijnt vol men houdt vast en duikt op in één hand geklemd, waar het voor is gedaan, hard en rond als de omgeving twijfelt vingers knijpen hard, het bloed vloeit uit de vuist glanzend terwijl de verandering…

Een middag midden op de oceaan langs trappen naar het bovendek gelopen kom ik bij de railing aan en blijf er staan tussen twee breedtegraden van de tropen. De einder neemt rondom geen einde als mijn ogen als een albatros gaan dwalen over 't water met beneden de koralen die bloeien in het blauwe zijnde. Bruinvissen lijken op gevonden…

Met hun doden dwalen ze, gekleed naar hun kleurrijke, Indische mode, door onze straten en kunnen aan de koude niet wennen. Langzaam zie je hun haren, houden hun geur, vergrijzen.…

Prangende vragen die zijn blijven hangen arglistig argwanend en diplomatiek voor de ander ontweken liever een holfrazig antwoord als dwaalspoor Oost-Indisch doof fabulerend maar geen klip en klaar helder bewijs voor de ander de waarheid, de hele, niets dan die ene het zeker en vaste waterdicht onomstotelijk onweerlegbare…

Wie met een kroontjespen, houtvrij papier Een schetsboek, oliekrijt en tekenschrift HB van Faber, kleur van Caran d'Ache En op de schrijfplank Oost-Indische inkt Het waagt de regenboog te imiteren Die zal ook van een regenboog beweren Dat honingbijen zoemend rond hun korf Broodnodig zijn voor bleu en karmozijn Turquoise indigo…

Gandhi gaf zijn leren sandalen aan een soldaat om op te lopen zijn bril aan een Indisch officier door voor hergebruik als vizier Je zou denken niet te betalen toch worden ze met zijn bord kom en zakklok nu in New York weerloos van waarde geveild Er viel ooit een visioen mee open al is nog niet op DNA gepeild Zie: www.nos.nl/nosjournaal…

De waterkant, met spiegel van de zomer bood weinig soelaas tegen de innerlijke onrust die zomermiddag op het adolescentenkamp voelde ik de heimwee dieper dan ooit naar het land waar ik geboren was als klein kind verkocht aan Hollanders maar door ‘t Indische bloed in mijn aders stroomde rivieren van weemoed voeren zielenboten tegen de wind…

'k Wil 't wel weten dat Klorinde Me in het hart bestorven ligt; 'k Val wat blo, en toch 'k beleed haar Mijn gevoel door lonk en dicht. Maar ja wel! Ze is niet hardhorend Of onvatbaar, zo 'k geloof - Voor mijn zuchten en mijn zangen Blijft nochtans Klorinde doof. 'k Dacht: ik was nog al kapabel; 'k Werd begerig naar een ambt, 'k…

Pa was verslaafd aan lezen en ook (Oost-Indisch) doof ik had niks te vrezen als ik soms de deur uit stoof..... Ma baalde, zat tegen hem te praten maar kreeg geen grip op hem hij kon het lezen niet laten al sprak ze met luide stem..... Het enige wat z'n krant deed zakken was: "GEBROKEN BEEN of CHOCOLA!…

De oogst is groot aan dankbare herinneringen die ons niet scheiden maar ons binden bij mij blijven nu je fysiek afgescheiden bent bloeien de herinneringen aan jou, aan ons, aan elkaar welig en tierig jouw zo geliefde Oost-Indische kers is mooi om naar te kijken en lekker, gezond om te eten ik zaai ze volgend jaar weer omdat ook sterven…