Alle inzendingen over inzitten

tellen verkrachten de nacht er zijn te veel schapen die woelen op wit verende weide schoorvoetend beuken de uren duwt het opspringend licht gebroken ogen dicht naar de berg hoge dag van naderbij komende muren…

net geen hazelnoot of de kleur van je ogen geen graantje honing of de smaak aan je lippen nog geen bloesem die uit je buik de vlinders lokt niets dat blozend het inzitten met je ronding snoeit geen rijpe boomgaard of de gedachte heeft het verkorven…

door ratten vrouw & kind verlaten, ben ik op zoek naar een zinkend schip, zelfs in een fles vind ik geen steun & wat er inzit biedt me geen troost, 't geeft mijn pijn een verloren stem verdrietige woorden die niet rijmen op betraand papier…

Voor onze dochter geldt: loyaal en vaardig. Na zestien jaar verlaat ze PostNL, dat klinkt als prijzenswaardig, alhoewel …. het afscheid was helaas betreurenswaardig. Geen bloemetje, geen hapje en geen drankje, ze kreeg bij haar vertrek zelfs geen bedankje.…

breek het glas waar je inzit je stikt ik zie het een lach die de pijn verdoezelt je liefde die voor mij is verander je in gedachten en geef je aan haar maar je kijkt mij aan met haar in je armen ik wil eindelijk je lippen proeven hoelang heeft het nu al niet geduurd jij gaat hieraan kapot we gaan hier beiden aan kapot je wil het niet…

Vrede, een prachtig woord, waar de "rede" inzit maar die is ver te zoeken op dit moment delen van de wereld worden geteisterd door armoede, aanslagen, landjepik, macht en geweld dat z'n weerga niet kent waar onschuldigen de dupe van zijn Er is veel onrecht en on-vrede verdriet en pijn Vrede, een prachtig woord maar waar blijft de "rede"…

Vergeet ook de treinbestuurder, de inzittenden, denk al helemaal niet aan de familie! Triest: voor wie allemaal?…

mezelf verborgen achter wat ik niet ben niet wil zijn ik weet niet hoe het verder gaat moet met mij, en de persoon ik, die ik niet ken diep verder dan iedereen kijken kan behalve jij sta ik te wachten tot de trein van hartstocht mij komt halen de trein waar na lang wachten jij niet meer inzit en we alsnog gescheiden…

Woorden zijn slechts wat letters achter elkaar, wanneer er voor een ander geen diepere betekenis inzit voelen ze zelfs een beetje raar. Gewoon vergeefse moeite om deze dan te lezen, of om er eventueel een antwoord op terug te geven. Nee woorden moeten prikkelen, gevoelens slim omwikkelen.…

vage lichten streepten op de ruit van binnen beslagen door verhitte adem de spanning moest eruit dan de stilte met dodelijk besef in het scheuren van staal draait de auto zich sloom om de boom stuitert de motor naar de sloot sissend van hitte in stoom gebroken trachtte de boom nog uit de dood op te staan voor de inzittenden…

Er steeg een vreemde passagier aan boord van vlucht MH -17 zonder ticket en niet ingecheckt door niemand gezien of gehoord maar vermomd als de dood had hij zijn eigen plaats voorzien afspraak in de Okraïnese velden zou hij de moordende raket melden de slag was catastrofaal alle inzittenden vonden de dood zijn spel werd sluw gespeeld een…

Voor mij heeft liefde geen kleur ik hou van jou in zwart/wit ik hou van je grijze haren en je kin waar een kuiltje inzit Maar als je het heel graag zou willen schilder ik voor jou een mooi gedicht in een lijstje met goud omrand en geniet dan van jouw blozend gezicht Onze liefde heeft geen kleuren nodig geen palet en ook geen penselen we…

Het begon met een melkgebit, wat er meestal niet lang inzit. Daarna worden de tandjes echt, maar onverzorgd worden ze snel slecht. Dus verdwenen ze na korte tijd, wat deze schrijver wel heel erg spijt.…

hart gebroken in duizend stukken maar toch moet je weten dat ik nog steeds van je hou jammer genoeg krijg ik je toch niet terug het zal mij nooit lukken ik zet je nu maar uit m'n hoofd al zal dat moeilijk gaan al de dingen die jij mij hebt beloofd die zullen er nooit uitgaan dingen die jij tegen mij gezegd hebt zullen er voor altijd inzitten…

Maar of het er voor mij inzit, Ik hoop het. Mijn dromen gaan steeds over jou. Na vijftig jaren huwelijk. En nog eens vijftien jaren rouw, blijkt, dat ik nog altijd van je hou. Hoewel, je bent mijn man niet meer. De dood ontbindt het huwelijk. Ik weet, dat is een feit… Hoe kan mijn hart dan wensen, altijd weer.…

Zij, oh die vrouwen en het glazen plafond wanneer schieten ze daar nou eens doorheen kwestie van tijd, moment, afwachten tot tot de overgang, de overgang van vrouwen nou daarna verbruizenen ze dat plafond zelfs als het niet van glas is, zelfs van staal hun primaire baar-taak is afgesloten daar zal geen kind mee zitten, meer inzitten…

op links met geschat de PvdA 20 en SP 20 zetels Dan zal D66 (20) wel graag aansluiten (88) haar wonden likkend van 2 jaren liberaal en christelijk 'gemangel, gezwemel' of toch mijn partij 50 PLUS met 8 zetels (76) Grootouders en kleinkinderen-generaties hebben altijd met elkaar kunnen optrekken omdat de rek er uitgaat maar vooral nog inzit…

gaat heen en weer en de beugel laat los alle bochten worden met snelheid getrotseerd en ik ga over de kop Ik voel mijn angst door te gaan schreeuwen  Maar ze horen mij niet meer Iedereen juicht maar ik zie geen lach op mijn gezicht Zal ik ooit uit deze nachtmerrie komen in deze rollercoaster Ik heb mij vaak afgevraagd waarom ik er Weer inzit…