Alle inzendingen over kartel

soms breekt stilte scherven uit de tijd kartelen de randen gevoelig tot onenigheid in samen lijmen blijft het schrijnen waar is stilte wie geef jij verloren tijd…

Het beeld wordt gekneed in Liefde vervormd door verkrampte handen gesneden met het mes glijdt klei door vele lagen, dieper dan ooit raken kartels verstrengelde vingers in het zoeken naar elkaar daar waar woorden tekort schieten spreekt het lichaam nimmer gesproken taal…

Soms kartels op de smaragden rug van een sluimerende draak, één oog geopend naar de Afrikaanse kust. Dan weer blij wiekwentelend: windvaantjes op de fietsjes van lachende kinderen. De molens van Tarifa; Don Quijote zou er zijn handen vol aan hebben!…

zij greep een donkere wolk tijdens zijn vlucht door de lucht verijsde de druppels hagelde ze wit uit aan de zwarte kant van de dreigende bui nog scheurde spanning zijn bliksem langs kartelige randen om in donder te aarden zij lachte in een vals zonnemoment regenbogen dichterbij kleurde zo dit schouwspel voor mij…

Zijn hart gevuld doch de handen leeg snijden jaren weer kartels aan randen daar waar de morgenzon lacht en koeien het malse gras al loeiend begroeten telt hij jaarringen van een gevallen boom geknakt na het kerven van twee namen ooit sterk verbonden door gevlochten handen…

Als de vastigheid zich loslaat op mijn lippen kussend brandt dan verwaarloos ik de perfectie om randen kartels te geven. Scheermesje met warm water verlost bloed met snijdende pijn het vervullen van de leegte laat mijn hart sneller tikken.…

gaan wij de messen slijpen voor de kaarsrechte lijn of kartelen we de lemmeten voor meer rafels opzij wie voelt de pijn van het warme vlees dat al de geest heeft gegeven plengt het bloed dat snel stollend ooit leven heeft geschreven wie denkt in het landschap van smaken de enige fijnproever te zijn snijdt eigen vingers aan…

ik wist dat zij zouden komen kleine spiralen van zand voelde ‘s morgens de zon al prikken op mijn gezicht en hand ook het steels verschieten van de duinse schaduwkant waar de alom aanwezige gekko’s kartels stappen op de rand nog hangt in de pittige geur van olijven ui en paprika een kip te garen op het vuurtje dat maar niet…

ik zag je kleuren in koraal langs metershoge riffen groen ging over in topaal dat donkerde in kliffen ik dook en voelde kartels langs de rots je gaf niets bloot in stof vond ik je trots een school van meer dan duizend vissen die dansten op muziek alleen wij het publiek ik joeg ze achterna en dook de afgrond in voelde hoe je me…

bord snerpte jouw vingernagel het krijtje was te kort je schreef over de liefde geschoold als ijsjesfrik en schetste schuine letters van zwart-witte-wijzersblik bij allergie voor piepen komen krassen te hard aan blijf hier het liefst niet eten maar sla een stemvork aan steels luisterend naar krassen over porcelein slijptol recht de kartels…

weer wordt de lucht beschreven met gebouwen die de horizon vervuilen door tanden en kartels waarin beschavingen huizen in strakke banen zoeft verkeer filegewijs naar zijn bestemming ongeacht de prijs voor mensen en milieu de crisis is bedwongen terreur en aanslagen zijn alweer begonnen op het leven om ons heen primair telt macht…

ik kartel wolken met een scherpe blik snijd gaten in het grijs om zon in blauw te laten schijnen op mijn witte huid maar winter sluit geen compromissen laat hagel springend sissen op bevroren grond ons naar lente gissen hoewel het licht al langzaam eerder komt ik hoor vogels fluiten in de sneeuw die valt, hun liedjes zijn niet…

het streepte blauw met kartels wit in hoge ijle kou een snelle baan waarop gedachten zonder weerstand gaan de oogopslag lijkt al voldoende voor een homerun zonder uit als de posities in het verre veld op winnen zijn gesteld dan blikkert zon zijn genadeloos scherpe bron is het weerbericht totaal van slag en dag zijn honken…

een vallend blad zijn tijd gehad bijeengeveegd met velen jij zag dat mijn kleur anders was mijn vorm meer kartels had ik heb mijn stekels opgezet toen ik begon te krimpen het jonge had ik eerder afgelegd groeide langzaam en ben lang heel groen gebleven volwassen word ik nooit koos verkeerde luchten zag herfst voor winter aan verwisselde…

een vallend blad zijn tijd gehad bijeengeveegd met velen jij zag dat mijn kleur anders was de vorm meer kartels had ik heb mijn stekels opgezet toen ik begon te krimpen het pril al eerder afgelegd groeide langzaam en ben lang heel groen gebleven volwassen word ik nooit koos verkeerde luchten zag herfst voor winter aan verwisselde…

Naar de horizon tuimelen de klanken de zwarte kartelige rand der strenge Veluwe over de groene golven van de Zuiderzee De Geuzen zyn ..…

het ruist in zijn hoofd praatjes voor de vaak in de vlucht vooruit kan echt niet meer van de weeromstuit distantie dient te breken spotzucht gedoofd hij lijdt eenzaam en alleen het meest onder het lijden dat hij altijd alom vreest hij mist te zeer vertrouwen in en op zichzelf om gewoon van anderen te hou’en als vanzelf hoe talrijk de kartels…

Totdat het gaaf te prijken stond: de wortels scheem'rend afgerond, het uitgesprongen groene blad scherp in zijn karteling gevat tegen de lichte achtergrond; de bloemkroon purper violet, de hokjes om het hart gebed en boven de geknikte steel de honingsporen, het juweel vijfvlakkig: kantig neergezet.…